Αυτόν τον Σαββίδη ποιος θα τον πάρει;

Το θέμα είναι ελάχιστα αθλητικό αλλά έχει τη σημασία του. Δείχνει πως η κυβερνητική εξουσία με γνώμονα πάντα το πολιτικό κόστος αλλάζει φίλους και φιλίες επιχειρώντας να «ξεχάσει» τις προηγούμενες. Το αναφέρω γιατί στο εξής είναι κομμάτι δύσκολο να βρεις υπουργό της κυβέρνησης να βάλει το κασκόλ του ΠΑΟΚ και να πάει στην σουίτα του κ. Σαββίδη να φωτογραφηθεί μαζί του και να  δει μαζί του το ματς.

Κάνω βέβαια την επισήμανση ότι το κασκόλ του ΠΑΟΚ δεν θα παραμείνει λερωμένο επειδή είχε την συγκεκριμένη συμπεριφορά ο πρόεδρός του. Για τον Σαββίδη γίνεται λόγος. Από την ώρα που ο ομογενής επιχειρηματίας έκανε τον γύρο του κόσμου με το κουμπούρι του και επιτελέστηκε ο διεθνής διασυρμός του ελληνικού ποδοσφαίρου, ενεργοποιήθηκαν τα αντανακλαστικά της κυβέρνησης και πριν αλέκτωρ φωνήσαι τρις προσπάθησε να τον πετάξει από πάνω της.

Δεν έγινε βέβαια μόνο αυτό. Η λαλίστατη Νέα Δημοκρατία στις πρώτες ανακοινώσεις και στην δήλωσή του προέδρου της Κυριάκου Μητσοτάκη μίλησε ως άλλος… Γραμμένος. Μίλησε για τις παθογένειες του ελληνικού ποδοσφαίρου, «τα έριξε» στην κυβέρνηση αλλά το όνομα του Σαββίδη δεν το έπιασε στο στόμα του. Όλοι είδαν το φταίξιμο αλλά είχαν μια δυσκολία να δουν τον φταίχτη. Σιγά-σιγά και μπροστά στην γενική κατακραυγή, λύθηκε η γλώσσα τους και άρχισαν να τον ονοματίζουν.

Πρώτος αναγκάστηκε να το κάνει ο υφυπουργός Αθλητισμού κ. Βασιλειάδης και στη συνέχεια οι υπόλοιποι. Με το που το έπιασαν όμως θέλησαν να το τινάξουν από πάνω τους και να τον χρεώσουν στους άλλους. Έτσι τον κ. Σαββίδη δεν ήθελε πια να τον γνωρίζει κανείς πλην του βουλευτή των «Ανεξαρτήτων Ελλήνων» κ. Λαζαρίδη και του βουλευτή της Ένωσης Κεντρώων κ. Φωκά που έγιναν υποπόδια των ποδών του ομογενή επιχειρηματία μέσα στην Βουλή. Έτσι, δεν μπορώ να γράψω ότι έπρεπε ο ΠΑΟΚ να αθωωθεί για το ρολό της ταμειακής γιατί δεν έγραψα ότι έπρεπε να αθωωθεί ο Παναθηναϊκός για το κουτάκι της μπύρας. Έτσι παρακολουθούμε μια απέλπιδα προσπάθεια της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης να μας πείσουν ότι δεν τον ήξεραν τον Ιβάν Σαββίδη!

Η ξεφτίλα αυτή εξελίχτηκε ως εξής. Από την κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ «μάθαμε» λοιπόν πως ο κύριος Σαββίδης έγινε τιμής ένεκεν Έλληνας πολίτης από την κυβέρνηση Σαμαρά. Επί των ημερών της απέκτησε την καπνοβιομηχανία ΣΕΚΑΠ και το ξενοδοχείο «Μακεδονία Παλλάς». Από την Νέα Δημοκρατία μάθαμε πως ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ ΠΑΟΚ μπήκε στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης που πουλήθηκε τέσσερις φορές κάτω από την πραγματική του αξία, αγόρασε την «ΣΟΥΡΩΤΗ» σε μια κόντρα με την εταιρεία που ελέγχει την Coca Cola και μπήκε ορμητικά στα  media τα οποία στο σύνολό τους έχουν φιλοκυβερνητική γραμμή.

Για το χατίρι του κ. Σαββίδη η κυβέρνηση σε μια αποτυχημένη προσπάθεια να σβήσει χρέη της ΣΕΚΑΠ τριάντα πέντε εκατομμυρίων, έφερνε τους βουλευτές της μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα να ψηφίσουν σχετική τροπολογία.Mε τέτοιο παρελθόν και οι δυο τους έχουν αντικειμενική δυσκολία να πετάξουν από πάνω τους τον Ιβάν Σαββίδη. Η κυβέρνηση για ένα λόγο παραπάνω. Στηρίχτηκε στις πλάτες του και στις πλάτες του Δημήτρη Μελισσανίδη για «να επιβάλλει την κάθαρση και την εξυγίανση» στο ποδόσφαιρο.

Από όλα αυτά δεν προκύπτει μόνο η μόνιμη τάση του επιχειρηματικού κεφαλαίου να στηριχτεί στην διαπλοκή του με την εξουσία για να πετύχει τους σκοπούς του αλλά και η διάθεση της κυβερνητικής εξουσίας και της λεγόμενης Αριστεράς συμπεριλαμβανομένης να στηριχτεί στην επιρροή των επιχειρηματικών κύκλων για να αναπαραχθεί και να μακροημερεύσει. Μόνο που καμιά φορά ο κεφαλαιοκράτης ασυγκράτητος και ιμπεριαλιστής όπως και το κεφάλαιο, δεν τηρεί ούτε τα προσχήματα και τότε τα όποια κέρδη για την εξουσία είναι  λιγότερα από τις προφανείς ζημιές και όλοι τουλάχιστον για κάποιο καιρό, κάνουν ότι δεν τον ξέρουν….