Ο Ατρόμητος «δίνει» το πρωτάθλημα στον Ολυμπιακό

Βλέπεις τα στατιστικά στο φινάλε του αγώνα: Ολυμπιακός 46% κατοχή μπάλας, ο Αστέρας 54%. Ο Ολυμπιακός 7 τελικές, οι 3 στο τέρμα. Ο Αστέρας 9 τελικές, οι 5 στο τέρμα. Γενικώς βλέπεις αριθμούς και προσπαθείς να καταλάβεις πώς η ομάδα του Πέδρο Μαρτίνς κατάφερε να κατακτήσει τη νίκη στην Τρίπολη. Με 2-0 και χωρίς να δεχθεί κάποια ιδιαίτερη πίεση. Απάντηση προφανώς και υπάρχει. Και έχει να κάνει με τη διαφορά ποιότητας των δύο ομάδων.

Ο Ολυμπιακός, ακόμη και τώρα που δεν έχει φτάσει καν κοντά στο πικ της απόδοσής του, δεν έχει σύγκριση με τους εγχώριους αντιπάλους του. Από τη στιγμή που οι Ερυθρόλευκοι κατάλαβαν πως εάν δεν είναι σοβαροί στην τελική προσπάθεια και αποτελεσματικοί σε κάθε ευκαιρία που τους παρουσιάζεται θα έχουν πρόβλημα, η προσέγγιση των αγώνων άλλαξε. Και το ίδιο και τα αποτελέσματα.

Στο παιχνίδι με τον Ατρόμητο την 1^η αγωνιστική, οι Ερυθρόλευκοι είχαν 19 τελικές προσπάθειες (4 οι Περιστεριώτες), εκ των οποίων οι 10 στην εστία! Παρόλα αυτά έμειναν στο «μηδέν», δεν σκόραραν και «πέταξαν» 2 βαθμούς. Αυτό ήταν το παιχνίδι που άλλαξε τα πάντα. Ανάγκασε τους Πειραιώτες να συγκεντρωθούν περισσότερο, να αφήσουν τη… φλυαρία στο γήπεδο, να επιστρέψουν στον κυνικό εαυτό τους και να γίνουν πάλι ομάδα – νικήτρια.

Το 19 τελικές, μηδέν γκολ με τον Ατρόμητο, ήταν «καμπανάκι». Στα παιχνίδια με Λαμία (εκτός), Απόλλων Σμύρνης (εντός) και Αστέρα Τρίπολης, ο Ολυμπιακός είχε κατά σειρά 8, 16 και 7 τελικές προσπάθειες. Συνολικά 31 τελικές. Οι οποίες ακολουθήθηκαν από 8 γκολ. Ητοι στα τελευταία τρία παιχνίδια τους οι πρωταθλητές σκοράρουν κάθε σχεδόν 3,9 τελικές προσπάθειες! Ποσοστό καταπληκτικό, αλλά και ενδεικτικό της επιθετικής ποιότητας που διαθέτουν.

Μετά το τέλος του αγώνα στο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ο προπονητής του Αστέρα, Μίλαν Ράσταβατς, παραδέχθηκε με ειλικρίνεια πως «ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερος και νίκησε δίκαια». Μια τοποθέτηση που θα μπορούσε εύκολα να μην γίνει και ο Σέρβος τεχνικός να «κρυφτεί» πίσω από τα νούμερα του αγώνα, που δείχνουν την ομάδα του να είχε το πάνω χέρι. Δεν το είχε, όμως. Δεν μπόρεσε σε κανένα σημείο του αγώνα να απειλήσει. Ακόμη και το γκολ-οφσάιντ επετεύχθη από κακή αντίδραση της άμυνας και μέτριο διώξιμο του Βατσλίκ και ανάλογη φάση δεν επαναλήφθηκε στο παιχνίδι.

Επί της ουσίας ο Ολυμπιακός αποφάσισε/αναγκάστηκε να αλλάξει «δέρμα» προσωρινά, έως ότου βρει τον δρόμο του. Αποφάσισε να γίνει πιο κυνικός και πιο αποτελεσματικός, με σκοπό να βρει ρυθμό και το καλό του πρόσωπο μέσα από τα παιχνίδια. Και κυρίως μέσα από τις νίκες. Τα τρίποντα δίνουν ψυχολογία, ανεβάζουν την αυτοπεποίθηση, προσφέρουν περισσότερο χρόνο για βελτίωση.

Ενώ παράλληλα όσο κάποιοι ποδοσφαιριστές που δεν είχαν ρυθμό παίζουν, τόσο θα προσφέρουν περισσότερο και θα «λύνονται». Το παράδειγμα του Τικίνιο είναι το πλέον χαρακτηριστικό. Τρίτο γκολ σε 4 παιχνίδια στο πρωτάθλημα. Και ακόμη μία νίκη, με τον Βραζιλιάνο να αποκτά αυτοπεποίθηση και κυρίως να είναι εξαιρετικά οικονομικός στις προσπάθειές του.

Κάνοντας μια στάση στα πρόσωπα του αγώνα στην Τρίπολη, δεν μπορεί κανείς παρά να αναφερθεί στο… μαγικό άγγιγμα που αποκτά ο Αγκιμπού Καμαρά. Δεν θέλγει με την παρουσία του. Δεν κάνει κάτι φαντεζί, που να τρελαίνει το κοινό ή τους συμπαίκτες του. Αλλά έχει τον τρόπο να είναι πάντα μέσα στις φάσεις ή να τις δημιουργεί. Και δεν είναι τυχαίο ότι ο Μαρτίνς δεν τον βγάζει από την 11άδα ό,τι και να γίνει.

Το σύνολο είναι αυτό που κάνει τη δουλειά. Και ο Μαρτίνς με τους ποδοσφαιριστές του έχουν μπροστά τους δυο παιχνίδια-τελικούς. Τον εκτός έδρας με τη Φενέρμπαχτσε την Πέμπτη, αλλά και το «αιώνιο» ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Δύο παιχνίδια με διαφορετικό διακύβευμα, αλλά με ίδια αντιμετώπιση από τον Πορτογάλο τεχνικό. Καθώς βαθμός ή βαθμοί στην Πόλη, δίνουν «αέρα» πρόκρισης στον Ολυμπιακό. Ενώ κόντρα στον ΠΑΟ, η νίκη είναι το μοναδικό ζητούμενο. Για αυτό και στα δύο ματς, οι απαιτήσεις είναι μεγάλες. Και ο Μαρτίνς πρέπει να αποφασίσει. Εάν θα πάει με τους «γνωστούς» 13-14 παίκτες που έχει ξεχωρίσει έως τώρα ή εάν θα «ανοίξει» το rotation. Με το πρώτο ενδεχόμενο να είναι το πιο πιθανό.