Ολυμπιακός – Η υπομονή είναι αρετή…

Στην προηγούμενη επικοινωνία μας, σας έγραψε για το που γέρνει η ζυγαριά, από τις μεταγραφικές κινήσεις του Ολυμπιακού. Αναλυτικά με θέσεις και με τους παίκτες που ήρθαν, σε σχέση πάντα με το ρόστερ της περσινής περιόδου.

Η εικόνα των πρωταθλητών και στο τελευταίο φιλικό με τον Άρη, δεν ήταν καλή. Ειδικά στο μεγαλύτερο χρονικό διάστημα του αγώνα. Αν το πρωτάθλημα είχε ξεκινήσει στην ώρα του, οι «ερυθρόλευκοι» δεν θα ήταν 100% έτοιμοι για να βγάλουν στο γήπεδο την εικόνα που περιμένει κυρίως, ο Πέδρο Μαρτίνς.

Μα αυτό φίλοι μου είναι το λογικό. Το παράλογο θα ήταν, ο Ολυμπιακός να πετούσε φωτιές Σεπτέμβριο μήνα. Να είχε μπει… τρένο στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ και φυσικά να σκορπούσε τον τρόμο στα φιλικά.

Στην ομάδα ήρθαν ουκ ολίγοι νέοι παίκτες. Το ποδόσφαιρο δεν είναι football manager. Που αποκτάς τους παίκτες, τους βάζεις στην ενδεκάδα και αρχίζουν να αποδίδουν σύμφωνα με τις δυνατότητές τους. ¨Έπαιρνες για παράδειγμα τον Τικίνιο και αυτός, πριν καν μάθει τα ονόματα των συμπαικτών του, σκόραρε ασταμάτητα.

Στον Ολυμπιακό έχουν έρθει αρκετοί παίκτες που μπορούν να παίξουν βασικοί. Τα δύο εξτρέμ (Ονιεκούρου, Λόπεζ), ο Κουντέ, ο Τικίνιο, ο Βαλτσίκ, ο Καρπόβνικ, συν τους πιτσιρικάδες, με τον Αγκιμπού Καμαρά από αυτή την κατηγορία να έχει πάρει ήδη ευκαιρίες από τον Πορτογάλο τεχνικό.

Χρειάζεται χρόνος για να δείξει η ομάδα την πραγματική της εικόνα και ξεκάθαρα πιστεύω, ότι στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος και κυρίως στην κρίσιμη αναμέτρηση με την Αντβέρπ, ο Ολυμπιακός πρέπει να κερδίσει και δεν με νοιάζει η εμφάνιση.

Οι καλές εμφανίσεις θέλουν τον χρόνο τους. Ειδικά στην πρεμιέρα του Γιουρόπα Λιγκ, ο Ολυμπιακός έχει μπροστά του ένα must win παιχνίδι. Υποδέχεται την θεωρητικά πιο αδύναμη ομάδα του ομίλου και φυσικά δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να στραβοπατήσει.

Καταλαβαίνω την αγωνία, αλλά και την γκρίνια των φίλων της ομάδας. Έτσι συνέβαινε πάντα στο λιμάνι. Είμαι 46 ετών και ακολουθώ τον Ολυμπιακό από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Η αγάπη που έχει ο κόσμος για αυτή την ομάδα, πολλές φορές τον οδηγεί να μην σκέφτεται καθαρά.

Μια ζωή, καλύτεροι ήταν οι παίκτες που δεν έπαιζαν και όταν έπαιρναν φανέλα βασικού, άρχιζε η γκρίνια. Προς Θεού δεν λέω ότι αυτό συμβαίνει πάντα, αλλά συμβαίνει… Και φίλοι μου, η γκρίνια και η μουρμούρα δεν βγαίνουν σε καλό. Αφήστε να περάσει ο χρόνος, να αποκτήσουν ρυθμό οι παίκτες, να δούμε την ομάδα και αν για παράδειγμα ο Λόπεζ (που κάποιοι με 20λεπτά στην Μπρατισλάβα και ένα φιλικό με τον Άρη κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι δεν κάνει…) δεν δείξει κάτι, καλά να είμαστε, από αυτή εδώ τη γωνία θα το επισημάνω…

Η υπομονή είναι αρετή και το υπογράφω. Εγώ που δεν έχω και τις καλύτερες δυνατές σχέσεις μαζί της…

MUST READ

Ένας «μπομπέρ» που βλέπει… Euroleague: Η χρονιά «εκτόξευσης» του Βασίλη Τολιόπουλου (vids)

Υ.Γ. Αυτό το πράγμα με τις Εθνικές ομάδες δεν αντέχεται. Κάθε φορά, κάνουμε τον σταυρό μας, να γυρίσουν οι διεθνείς χωρίς προβλήματα. Τώρα περιμένουμε να δούμε το μέγεθος του προβλήματος του Βαλτσίκ και το πραξικόπημα στη Γουινέα. Τι άλλο θα συμβεί…