Εγινε το χατίρι του ΠΑΟΚ: Αντί να τιμωρηθεί όπως του πρέπει, τιμωρήθηκαν όλοι μαζί του, φταίχτες και μη. Βασικά, κυρίως οι μη. Εκτός αν θέλουν να παρατήσουμε την μπάλα και να πάμε για ρώσικη ρουλέτα.
Αναρωτιέμαι, ποιος θα ήθελε να κερδίσει ένα πρωτάθλημα με στημένα ματς, απαράδεκτες δικαστικές αποφάσεις, έναν πρόεδρο – πιστολέρο κι έναν διαιτητή που μυστηριωδώς αλλάζει στα αποδυτήρια την αρχική του απόφαση;
Κάποιοι θα ήθελαν, όπως φαίνεται. Κρίμα που διακόπηκε το πρωτάθλημα και δεν είχαν την ευκαιρία τους να πανηγυρίσουν, όπως έκαναν και μετά τον περσινό Τελικό Κυπέλλου.
Γενικώς, η προσωπολατρία περιέχει πάντοτε μία δουλικότητα, μια τυφλή υποταγή αν θέλετε. Όταν, μάλιστα, εντοπίζεται προς το πρόσωπο ενός κυρίου που ντρόπιασε το ποδόσφαιρο, τότε τι να εξηγήσουμε; Ας πούμε μόνο ότι η αξιοπρέπεια του καθενός είναι προσωπική του υπόθεση.
Το είχα γράψει και μερικές ώρες πριν το ανεκδιήγητο ντέρμπι: Η ΑΕΚ όπως και να έχει είναι η κερδισμένη του φετινού πρωταθλήματος. Η καλή ομάδα, η ακεραιότητα, οι υποδειγματικοί οπαδοί, τα καθαρά ματς, οι υπερβάσεις της. Οι στιγμές που μας χάρισε φέτος αξίζουν για μια ζωή.
Το ίδιο έκανε χθες και η Βασίλισσα με μία πρόκριση – όνειρο στους 8.
Το πρωτάθλημα δεν έπρεπε να διακοπεί για πολλούς και πολύ καλούς λόγους. Δεν έπρεπε να διακοπεί γιατί η χυδαιότητα της κίνησης του Ιβάν Σαββίδη είναι λάθος να χαρακτηρίσει σωρηδόν το άθλημα. Γιατί πέραν των «φιναλίστ» ομάδες είναι κι ο Πλατανιάς κι ο ΠΑΣ κι ο Αστέρας. Γιατί η μπάλα παίζεται από όλους, εκτός κι αν πιστεύουμε πως ανήκει μόνο στους τύποις κερδισμένους. Γιατί τώρα έγινε -ας πούμε- το χατίρι του ΠΑΟΚ: Αντί να τιμωρηθεί όπως του πρέπει, τιμωρήθηκαν όλοι μαζί του, φταίχτες και μη. Βασικά, κυρίως οι μη.
Αυτά τα πράγματα είναι αστειότητες και κωλυσιεργία, τουλάχιστον ως προς την απόδοση των ευθυνών.
Γιατί είναι μπάλα, είναι άθλημα, είναι χαρά. Αλλιώς το παρατάμε και πάμε για ρώσικη ρουλέτα.