Ρολίστας με κίνητρο

Ο Ζακ Όγκαστ μάλλον είναι σαν το… ΚΚΕ. Εξωτερικού και εσωτερικού. Ο ελληνοαμερικανός σέντερ αποκτήθηκε από τον Παναθηναϊκό για να βοηθήσει ουσιαστικά τον Τζέιμς Γκιστ μέσα στη ρακέτα και παράλληλα να ενισχύσει τον ελληνικό κορμό της ομάδας.

Τα μειονεκτήματά του με την αστοχία στις βολές και από τα τέσσερα μέτρα, με την αδυναμία του να συγχρονιστεί στην άμυνα και να μείνει συγκεντρωμένος μέχρι το τέλος της επίθεσης είναι δεδομένα και τα γνώριζαν οι προπονητές του «τριφυλλιού».

Κατά τη διάρκεια της σεζόν όμως διαπιστώθηκε ότι υπάρχει ταβάνι σε αυτά που μπορούσε να προσφέρει και αποφασίστηκε να περάσει σε «δεύτερο πλάνο».

Ειδικά στα παιχνίδια της Ευρωλίγκας η εικόνα του ήταν αποκαρδιωτική, δεν μπορούσε να δώσει αξιόπιστες λύσεις όταν ο Γκιστ κουραζόταν ή χρεωνόταν με φάουλ κι έτσι αποφασίστηκε να γίνει προσθήκη στο ρόστερ με την απόκτηση του Αντριαν Πέιν.

Κι όμως στα παιχνίδια της Α1 η εικόνα του είναι τελείως διαφορετική. Με σαφώς πιό αδύναμους αντιπάλους βέβαια, δείχνει πως έχει κίνητρο, πάθος για να δείξει τι μπορεί να προσφέρει, συγκεντρωμένος, έχοντας κάνει τη δεδομένη πικρία του για την αλλαγή του ρόλου του, ευκαιρία για να αναδειχθεί.

Παράλληλα δίνει την ευκαιρία στους συμπαίκτες του που έχουν περισσότερα λεπτά συμμετοχής στην Ευρωλίγκα, να ξεκουράζονται και να μην χρειάζεται να παίζουν και στα ματς με την Κύμη ή τον Πανιώνιο.

Θα μπορούσε να αδιαφορήσει περιμένοντας τη σεζόν να τελειώσει, αλλά είναι εμφανές πως προσπαθεί να δείξει στον κόουτς Πασκουάλ πως κάνει λάθος.

Ισως αυτό να είναι και το πιο μεγάλο παράδειγμα για όλους τους παίκτες του Παναθηναϊκού, πως καθημερινά θα πρέπει να προσπαθούν και να νοιάζονται για τη βελτίωσή τους.

Κάτι που για παράδειγμα δεν κάνει εφέτος ο Κρις Σίνγκλετον παρουσιάζοντας μια τελείως διαφορετική εικόνα συνολικά στην ομάδα…

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Το αν ήταν καλή ή κακή μεταγραφή αυτό θα φανεί στο τέλος της σεζόν, όταν και θα αξιολογηθεί συνολικά η παρουσία του από τον προπονητή.