Ο Γκάλης σκόρπισε πανικό. Ας το συνηθίσουν…

Εδώ και χρόνια, όσοι έχουμε ζήσει το μπάσκετ στα καλύτερά του, αναρωτιόμαστε: Πόσο πιο χαμηλά θα πέσει; Πολλές φορές θεωρήσαμε ότι έπιασε πάτο, αλλά διαψευστήκαμε. Ακόμα και σήμερα, μας εντυπωσιάζουν κινήσεις και απόψεις. Το γεγονός ότι ο Νίκος Γκάλης αποφάσισε να ασχοληθεί με τα της ΕΟΚ, παίρνοντας ξεκάθαρη θέση, λειτούργησε ως καταλύτης. Απογυμνώθηκαν πρόσωπα κι απόψεις, είδαμε με… μεγεθυντικό φακό θέσεις, αντιλήψεις και προκαταλήψεις.

Αντί να βγουν να πανηγυρίσουν, που η μεγαλύτερη προσωπικότητα του ελληνικού αθλητισμού μπαίνει στον κόπο να αναστήσει το ημιθανές ελληνικό μπάσκετ, ψελλίζουν. Το «μπαίνει στην υπηρεσία του Ολυμπιακού» μοιάζει με ανέκδοτο. Ο Γκάλης, ο Φάνης κι ο Μέμος, στην υπηρεσία του Ολυμπιακού;

Όταν απαξιώνεις την ιστορία σου δεν έχεις μέλλον. Στον βωμό μικροσκοπιμοτήτων ακυρώνουν παίκτες και προσωπικότητες, που έχουν γράψει την ιστορία τους. Όταν, όμως, φτάνει ένας οπαδός του Παναθηναϊκού να αμφισβητήσει τον Φάνη, υπάρχει πρόβλημα. Όχι για τον Φάνη, αλλά για τον σύλλογο. Γιατί απλά αφήνει να θαμπώνουν τα σύμβολα. Κι αν υπάρχει ένας παίκτης με ρητορική αντι-ολυμπιακή είναι ο Φάνης. Πώς αίφνης έγινε «υπηρέτης του Θρύλου» ας μας το εξηγήσουν.

Αλλά δεν θα μπούμε σε ανόητη αντιπαράθεση. Προσωπικά με αφήνουν παγερά αδιάφορο τα ευκολονόητα, προτιμώ να ασχοληθώ με τα δυσνόητα, προσπερνώντας τα ανόητα. «Η θέση του επίτιμου προέδρου, είναι θέση δίχως αρμοδιότητες» λένε με περισπούδαστο ύφος. Γι’ αυτό σκίζει τα ρούχα του ο Βασιλακόπουλος, για να γίνει επίτιμος, αν κι εφόσον κερδίσει τις εκλογές η παράταξη Παπανικολάου. Είχε όνειρο ζωής να γίνει… γλάστρα.

Σοβαρά τώρα, υπάρχει άνθρωπος που υποστηρίζει ότι ο Νίκος Γκάλης θα έχει διακοσμητικό ρόλο; Ο Νίκος Γκάλης, επαναλαμβάνω. Κανονικά για όσους εκφέρουν αυτή την άποψη, έπρεπε να απαγορεύεται δια παντός η είσοδος στα γήπεδα μπάσκετ. Κανονικά έπρεπε να απαγορευτεί οποιαδήποτε ενασχόληση με το σπορ, ενδεχομένως και η πρόσβασή τους στα social media, αλλά ας παραμείνουμε ελαχίστως δημοκρατικοί.

Υπάρχουν όρια. Ακόμα και στη βλακεία, ακόμα και στον γκεμπελισμό, υπάρχουν όρια. Κι υπάρχουν και σύμβολα. Ο Νίκος Γκάλης είναι ένα από αυτά. Ο λόγος που δεν θα κατέβαινε ποτέ να διεκδικήσει ψήφο, είναι αυτός. Πρόκειται για σύμβολο και τα σύμβολα δεν μπαίνουν στη διαδικασία ψήφισης. Αν χάσουμε το μυαλό μας, επειδή κάποιοι θα χάσουν την κουτάλα, έχουμε πρόβλημα.

Μεγαλύτερο θόρυβο να ξέρετε δημιουργούν εκείνοι, που εδώ και χρόνια τρώνε από τα αποφάγια του συστήματος Βασιλακόπουλου. «Δημοσιογράφοι», που έβγαζαν μεροκάματο. Τσαρτερίστες. Τάχα μου παράγοντες, που έκαναν παιχνιδάκια με διαιτητές. Όχι τόσο στις μεγάλες κατηγορίες, όσο στα υπόγεια, εκεί που δεν έφτανε το φως. Αυτοί συντάσσονται ευκαιριακά και προσπαθούν να παίξουν… άμυνα. Βρε κακομοίρηδες, δεν τα κατάφεραν άλλοι κι άλλοι να μαρκάρουν τον Γκάλη, εσείς θα τα καταφέρετε;

Απέναντι υπάρχει, βεβαίως, η μεγάλη πλειοψηφία. Οι άνθρωποι που είπαν «θα ασχοληθούμε ξανά με το μπάσκετ». Εκείνοι που πανηγύρισαν, μόνο με την ιδέα ότι θα δουν τον «Θεό» να ασχολείται με επίγεια πράγματα. Να καθοδηγεί την αναγέννηση του εθνικού μας σπορ. Σαν να ήταν το 1987… Πάμε πάλι από την αρχή.

MUST READ

Η άλλη ζωή του Μεντιλίμπαρ… και τα αγγλικά της Μαρικάρμεν (pics)

Αντί επιλόγου: Θα περίμενα, από ανθρώπους που -κατά δήλωσή τους- αγαπούν το μπάσκετ να αποσύρουν την υποψηφιότητά τους και να θέσουν εαυτόν «στρατιώτη» στο πλευρό του Νίκου Γκάλη. Δεν αναφέρομαι μόνο στους άλλους δύο υποψήφιους για την προεδρία, αλλά και σε όσους περιλαμβάνονται στις λίστες των υποψηφίων συμβούλων. Είναι πράξη ευθύνης…