Ένα εξάσφαιρο… σύμπτωμα μιας γενικότερης παθογένειας

Κοιτάξτε: αν υπήρχε αστυνομία σκέψης και δίωξη προθέσεων, όσοι θα έμεναν έξω από τη φυλακή θα ήταν τόσο λίγοι που αποκλείεται να επαρκούσαν για να θρέψουν τους μέσα. Ακριβώς επειδή το να σκεφτείς ή και να πεις ακόμη: «Θα σε σκοτώσω», είναι τελείως άλλο πράγμα από το να σκοτώσεις στ’ αλήθεια, οι δίκες αφορούν γεγονότα. Πράγματα που έχουν συμβεί όντως και έχουν καταγραφεί.

Υπό αυτή την έννοια είναι αυτονόητο και εκ των ων ουκ άνευ ότι ο Ιβάν Σαββίδης πρέπει να τιμωρηθεί παραδειγματικά για όσα έγιναν στην Τούμπα την Κυριακή. Για την ακρίβεια; Για όσα εκείνος (έβαλε τα χέρια του, έβγαλε τα μάτια του και) έκανε στην Τούμπα την Κυριακή –διότι, κατά τα λοιπά, αν υπήρχε βραβείο ψυχραιμίας για κερκίδα, οι οπαδοί του ΠΑΟΚ θα το είχαν πάρει περίπατο.

Έσφαλε σφόδρα ο μεγαλομέτοχος του ΠΑΟΚ προχθές, σε ένα σωρό επίπεδα. Για το «ντου» μετ’ επιβλητικής συνοδείας, για το περίστροφο, για τις  χειρονομίες, για το ύφος, για τις κουβέντες, για όλα. Ακριβώς επειδή, είπαμε, τα γεγονότα μετρούν και όχι οι προθέσεις, η δημόσια συγγνώμη του, ασφαλώς και προσμετρείται στα όποια ελαφρυντικά του, είτε υποδηλώνει γνήσια μεταμέλεια είτε προσχηματική. Σε κάθε περίπτωση, όμως, δεν αλλάζει την ουσία:

Στις μέρες μας, με τα social media να φιλοξενούν χιλιάδες επί χιλιάδων εκ του ασφαλούς εισαγγελείς –όπως και συνηγόρους, άλλωστε- ο Σαββίδης πρέπει να τιμωρηθεί διότι παρέβη και γραπτούς, αλλά και άγραφους νόμους. Ο  πιο σημαντικός από τους τελευταίους –ειδικά στο ελληνικό ποδόσφαιρο- είναι ότι μπορείς να κάνεις πολλά, αρκεί να μη σε απαθανατίζουν όταν τα κάνεις.

Διότι, ελάτε τώρα, μεταξύ μας κιόλας: με το χέρι στην καρδιά, εσείς πιστεύετε ακράδαντα ότι ο Σαββίδης είναι ο μοναδικός πρόεδρος ελληνικής ομάδας που οπλοφορεί γενικώς ή ο πρώτος, ever, που κάνει «ντου» στο γήπεδο έχοντας «ξεχάσει» (ή και όντως ξεχάσει) το περίστροφο στη ζώνη, αλλά δεν έβγαλε το σακάκι;

Δυστυχώς, δυστυχέστατα, η κοινή λογική, διάφορα κατά καιρούς περιστατικά αλλά και η όλη περιρρέουσα ατμόσφαιρα δεκαετιών, λέει ότι κατά πάσα βεβαιότητα ΔΕΝ είναι ούτε ο μοναδικός ούτε ο πρώτος.

Είπαμε όμως. Τα γεγονότα μετρούν και κρίνονται. Και αυτά λένε ότι είναι όμως σίγουρα ο πρώτος που (είτε σκοπίμως είτε πάνω στη σκοτούρα) βγάζει το μπουφάν, δείχνει φόρα παρτίδα το σιδερικό και τον φωτογραφίζουν μ’ αυτό στην εποχή της ψηφιακής, viral εικόνας . Και αυτό είναι ασυγχώρητο.

Την εποχή του φιλμ και των εφημερίδων, άντε και να «θαβόταν» λίγο έως πολύ κάτι τέτοιο. Αλλά την εποχή του Twitter, του Instagram, του Facebook και της online ενημέρωσης, τέτοια πράξη (αλλά και τέτοια παράλειψη) ισοδυναμούν με έγκλημα καθοσιώσεως.

Σε ό,τι αποκαλούμε εδώ «ποδόσφαιρο» έχουν καεί φούρνοι, σπίτια και αυτοκίνητα, έχουν ξυλοκοπηθεί διαιτητές, παράγοντες και δημοσιογράφοι, έχει εκπυρσοκροτήσει όπλο σε αίθουσα γηπέδου, έχουν προπηλακισθεί και απειληθεί αστυνομικοί, έχουν δαρθεί αλύπητα αντίπαλοι σε φυσούνες και αποδυτήρια, έχουν πέσει μαχαιρώματα και ροπαλιές, έχουν στηθεί ραντεβού θανάτου, έχει καταγγελθεί σωρεία εκβιασμών και απειλών κάθε είδους, οπαδικοί «στρατοί» που συντηρούνται επ’ αμοιβή έχουν χρησιμοποιηθεί για διάφορες ομορφιές, έχουν στηθεί αγώνες, έχουν, σε επίπεδο διοικητικών και δικαστικών αποφάσεων, όντως μιλήσει οι μουγγοί κι έχουν δει οι τυφλοί.

Αλλά όλα αυτά έχουν γίνει, κατά κανόνα, σε ανύποπτο χρόνο, σε ανύποπτο τόπο και, βέβαια, μακριά από μάρτυρες –και, κυρίως, τον κατά κανόνα αδιάψευστο: το φακό μιας κάμερας.

Στο ποδόσφαιρο αλά ελληνικά, επιτρέπεται να υπάρχουν πράγματα που γίνονται και δε λέγονται και πράγματα που λέγονται και δε γίνονται. Αλλά τίποτε δεν επιτρέπεται να ΦΑΙΝΕΤΑΙ ως έχει –ωμά και απροκάλυπτα, χωρίς καν προσχήματα.

Από το σύννεφο που φιλοξενεί αυτόν τον θαυμαστό κόσμο πέφτει κάθε τόσο στα κεφάλια μας βροχή δήθεν σοκαρισμένων υποκριτών κάθε είδους. Δίνουν τον τόνο, αλλά δεν πείθουν κανέναν σοβαρά σκεπτόμενο άνθρωπο.

Ο κάθε σοβαρά σκεπτόμενος άνθρωπος κατανοεί ότι το θέμα είναι πολύ πιο σύνθετο από την απαράδεκτη, τελείως αδικαιολόγητη συμπεριφορά ενός παράγοντα.

Φυσικά είναι πρόβλημα, μέγα ΚΑΙ ότι ο Σαββίδης μπήκε στο γήπεδο με περίστροφο. Άλλο τόσο πρόβλημα είναι όμως και ότι ο χώρος του ποδοσφαίρου είναι συνολικά τέτοιος που προσελκύει «οπλοφορούντες» παράγοντες –είτε φέρουν κυριολεκτικό περίστροφο με το οποίο φτάνουν να φωτογραφίζονται, είτε φέρουν άλλου είδους «όπλα» με τα οποία επιχειρούν να κάνουν τη δουλειά τους (και συχνότατα την κάνουν), αλλά με «τακτ» και χωρίς να τους τσακώσει η κάμερα.

Φυσικά είναι πρόβλημα, μέγα ΚΑΙ ότι ο Σαββίδης μοιάζει να έχει στενές σχέσεις με την κυβέρνηση όχι μόνο ως επιχειρηματίας, αλλά και ως πρόεδρος του ΠΑΟΚ και «Μακεδονάρχης». Άλλο τόσο πρόβλημα είναι, όμως και ότι, διαχρονικά στην Ελλάδα, κόμματα εξουσίας (ως το 2015, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, δηλαδή) και μεγάλες ομάδες διαπλέκονταν και εξακολουθούν να διαπλέκονται σε βαθμό εξίσου ή και ΑΚΟΜΗ πιο σκανδαλώδη από τον σήμερα καταγγελλόμενο που αφορά Ιβάν και ΣΥΡΙΖΑ.

Φυσικά είναι πρόβλημα, μέγα ΚΑΙ ότι ο Σαββίδης μοιάζει να τυγχάνει εύνοιας σε διοικητικό και δικαστικό επίπεδο, μαχόμενος ως προς αυτό με τον Μελισσανίδη, με τον οποίο ευαγγελίστηκαν από κοινού την εξυγίανση στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Άλλο τόσο πρόβλημα είναι όμως και ότι ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ αυτή η εξυγίανση! Ότι ήταν απαραίτητη και επιβεβλημένη εκ των πραγμάτων –εάν αναζητείται ακόμη, είναι άλλο ζήτημα.

Φυσικά είναι προβληματικό (αν όχι πρόβλημα επίσης) ΚΑΙ ότι ο επιχειρηματίας και πρόεδρος μεγάλης ομάδας Σαββίδης, επεκτείνεται στα Media. Άλλο τόσο είναι όμως και ότι κάθε άλλο παρά καινοφανές ή παράξενο είναι κάτι τέτοιο στην Ελλάδα –ή μάλλον και στην Ελλάδα.

Αντιλαμβάνεστε, ελπίζω, τι θέλω να πω: εάν δούμε την κουμπούρα του Ιβάν ως εξέχον ΣΥΜΒΟΛΟ μιας γενικότερα σάπιας κατάστασης, ως καθοριστικό έστω, σύμπτωμα μιας γενικότερης παθογένειας, έχει καλώς. Σημαίνει ότι υπάρχει και μια αμυδρή ελπίδα να αποφύγουμε το μοιραίο σηπτικό σοκ και, με τον καιρό, να θεραπεύσουμε την ασθένεια.
Αν όμως, εξαιτίας της δύναμης αυτής της αποκρουστικής εικόνας σταθούμε σ’ αυτό το θλιβερό, απαράδεκτο περιστατικό ωσάν να είναι κάτι που μας αφήνει στ’ αλήθεια κατάπληκτους, τότε εθελοτυφλούμε τραγικά και συνεπώς διαιωνίζουμε την κατάσταση.

Υπό αυτό το πρίσμα, θεωρώ ότι καλώς διακόπηκε το πρωτάθλημα –τουλάχιστον μέχρι να τελεσιδικήσουν οι εκκρεμείς και επικείμενες δικαστικές αποφάσεις. Αυτό, αν μη τι άλλο, θα δώσει το χρόνο, την ηρεμία και την ευκαιρία σε όλους όσοι τώρα επιλέγουν να δουν το δικό τους δέντρο μόνο, να δουν λίγο και το δάσος.

Σ’ αυτούς συγκαταλέγω όχι μόνον τους άμεσα ενδιαφερόμενους από την αυτοχειρία του Σαββίδη (την ΑΕΚ, που αγκάλιασε τον τίτλο και τον Ολυμπιακό, που, επικοινωνιακά, έχτισε πλέον γερό εξωαγωνιστικό άλλοθι για το πρώτο πρωτάθλημα που χάνει μετά από εφτά χρόνια), αλλά, βεβαίως και τους κυβερνώντες.

Οι τελευταίοι, μόνον αν είχαν βάλει οι… ίδιοι τον Σαββίδη να κάνει τέτοια ανοησία προχθές θα βρίσκονταν σήμερα να έχουν στα χέρια τους τέτοια ευκαιρία: μαζί με όλα τα υπόλοιπα, να μπορούν τώρα ΚΑΙ να δείξουν προς τα έξω ότι τηρούν ίσες αποστάσεις και τους ενδιαφέρει το σύνολο και όχι το μέρος ΚΑΙ, συγχρόνως, να μην τα χαλάσουν με τον Ιβάν. Εκείνος, άλλωστε, για τη θέση στην οποία βρέθηκε μπορεί πλέον να κατηγορεί κατά μέγιστο μέρος μόνον τον ίδιο τον εαυτό του και κανέναν άλλον –του βλακός με το ρολό και το απρόσμενα καλό σημάδι, συμπεριλαμβανομένου…

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…