Ακόμα να φύγετε; Πόση ξεφτίλα αντέχετε;

Διαβάσατε νωρίτερα για την γκάφα της ΕΟΚ. Να σας πούμε ότι πέσαμε από τα σύννεφα; Να σας πούμε ότι ακόμα και μια απλή κλήρωση Κυπέλλου εμπεριέχει κίνδυνο για τους υπερήλικες παράγοντες;

Να σας πούμε ότι το μαγαζί έχει κλείσει προ πολλού και δεν το αντιλαμβάνονται; Να σας πούμε ότι μπορούν και χειρότερα; Τι να σας πούμε για να περιγράψουμε τα χάλια της Ομοσπονδίας;

Πάμε στην ουσία. Το ελληνικό μπάσκετ έχει μια διοίκηση, που με την παρουσία και τη δράση της το προσβάλλει. Μια διοίκηση ανίκανη να μοιράσει δυο γαϊδάρων άχυρα. Ακόμα κι εκείνοι, που εσφαλμένως πιστεύουν ότι κάποτε είχε θετική επίδραση στο άθλημα ο Βασιλακόπουλος, αντιλαμβάνονται πλέον ότι γέρασε. Δεν είναι κακό. Καλά να είναι ο άνθρωπος, να απολαύσει με την οικογένειά του τους κόπους μιας ζωής.

Η ιστορία με την κλήρωση του Κυπέλλου έχει τη σημασία της ασημαντότητας. Είναι παγερά αδιάφορη και ως ουσία, και ως διαδικασία. Ασήμαντη. Από την άλλη δείχνει πως αν η ΕΟΚ τα θαλασσώνει σε τόσο απλά πράγματα, είναι επικίνδυνα ανίκανη να διαχειριστεί πιο σοβαρά ζητήματα. Κι επειδή εδώ μας αρέσει να τα λέμε όλα, πάμε στην ουσία.

Φταίει ο Βασιλακόπουλος για το λάθος στην κλήρωση; Όφειλε να γνωρίζει τη σειρά, τη διαδικασία, να έχει ελέγξει τις συνδέσεις και να έχει φέρει καφέδες; Αλίμονο, όχι. Φταίει γιατί η επιλογή των συνεργατών δεν έχει βάσει αξιολόγησης.

Καθένας έχει φιλική σχέση, είναι κάποιος που προτάθηκε από φίλο του, κτλ. Είναι η πιο δύσμορφη έκφραση δημοσίου, με την αρνητική έννοια του όρου. Αυτό είναι ένα από τα βασικά μειονεκτήματα του χώρου, εδώ και χρόνια.

Άνθρωποι ανίκανοι και συνάμα αδιάφοροι. Διοίκηση περιορισμένης ευθύνης. Όχι αυτή, που έτσι κι αλλιώς έχει συγκεκριμένες αρμοδιότητες, αλλά κάθε προηγούμενη. Ανάλογες γκάφες γίνονται εδώ και χρόνια, κανείς δεν ασχολιόταν.

Πού να δείτε τι πανηγύρι γίνεται στους ορισμούς των διαιτητών… Μακάρι να ήταν αυτό το πρόβλημα. Μακάρι τα λάθη να εντοπίζονταν στην κλήρωση μιας διοργάνωσης. Δυστυχώς, αυτό είναι το λιγότερο κακό. Είναι ενδεικτικό της αποδιοργάνωσης της διοίκησης, αναδεικνύει το μπάχαλο που επικρατεί.

Δεν είναι, όμως, αυτό για το οποίο θα κρίνουμε τους δημογέροντες. Έχουν πολύ πιο τρομακτικούς σκελετούς στην ντουλάπα. Έχουν κάνει μεγαλύτερο κακό στο άθλημα που αγαπάμε.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Αντί επιλόγου: Θα περίμενε κανείς ότι θα αντιλαμβάνονται πως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου. Φευ. Θεωρούν πως είναι ισόβιοι. Θεωρούν πως μπορούν να κάνουν τα πάντα. Και κάνουν τα πάντα λάθος. Και τους ανεχόμαστε…