Δεν είναι μόνο ότι πρέπει να φύγει ο Βασιλακόπουλος, αλλά και ποιος θα πάρει τη θέση του. Το μπάσκετ δεν αντέχει άλλο… Χαλίφη
Πόσοι από εσάς, που ασχολείστε σοβαρά με το μπάσκετ, πιστεύετε ότι θα γίνουν τον Σεπτέμβριο εκλογές; Μην σπρώχνεστε, ένας – ένας. Αυτό δεν είναι επίτευγμα του Βασιλακόπουλου, ο οποίος και βιολογικά πλέον δεν είναι στην καλύτερη δυνατή κατάσταση. Καλά να είναι ο άνθρωπος, προς Θεού. Είναι αποτυχία της πολιτείας, αλλά και της μπασκετικής κοινότητας. Και το ζητούμενο δεν είναι πότε θα γίνουν εκλογές, αλλά αν θα έχουμε πρόεδρο ή Χαλίφη.
Ανεξαρτήτως της ημερομηνίας των εκλογών, μπαίνουμε από αύριο στην τελική ευθεία. Οι τρεις υποψήφιοι έχουν τρέξει σε όλες τις κατευθύνσεις κι έχουν δείξει πώς σκέφτονται. Για παράδειγμα, η επιλογή Βασιλακόπουλου για εκλογές στο γήπεδο της Λεωφόρου, συνιστούσε υπέρτατη πρόκληση. Το ίδιο θα έγραφα αν πρόεδρος επέλεγε το ΣΕΦ, ή το «Καραϊσκάκης», το κλειστό των Άνω Λιοσίων, ή το γήπεδο της Τούμπας.
Από τον Άγγελο Παπανικολάου δεν είχα την παραμικρή απαίτηση. Ο άνθρωπος έχει πει ξεκάθαρα από πού ξεκινά και πού πηγαίνει. Τολμώ να πω ότι είναι πολύ καλύτερος του αναμενομένου… Από τον Βαγγέλη Λιόλιο, όμως, δεν περίμενα να συναινέσει. Όπως δεν περίμενα να μην πάνε οι παίκτες του παιδικού του Προμηθέα στην Εθνική. Κι είναι ανεξάρτητο το ότι εντέλει δεν έγινε το ταξίδι της Παίδων.
Η ιστορία καθενός γράφεται και με τα «όχι» που λέει. Η απάντηση στις εκλογές στη Λεωφόρο δεν μπορούσε παρά να είναι «όχι». Ξεκάθαρο, δίχως μισόλογα και τακτικισμούς. Ακόμα κι αν ένιωθε ότι θα κερδίσει τις εκλογές με άνεση, όφειλε να διαχωρίσει τη θέση του και να αντισταθεί στον ευτελισμό της εκλογικής διαδικασίας.
Όπως οφείλει να πείσει το σωματείο του ότι η Εθνική είναι πάνω απ’ όλους. Ειδικά όταν μιλάμε για παιδιά, τα οποία δεν πρέπει να μάθουν λάθος. Αλλά για το συγκεκριμένο θέμα δεν είναι της παρούσης να επεκταθούμε.
Οφείλουν οι τρεις υποψήφιοι να προστατεύσουν την εκλογική διαδικασία. Αυτή που καθημερινά χλευάζει η πλευρά Βασιλακόπουλου. Και πρέπει να το κάνουν, χωρίς να μετράνε τα κουκιά. Σε διαφορετική περίπτωση, μια χαρά είναι ο Βασιλακόπουλος. Γιατί, δηλαδή, να θέλουμε Χαλίφη στη θέση του Χαλίφη; Γιατί να αναζητήσουμε τον επόμενο που δεν σέβεται θεσμούς και σωματεία;
Τι νόημα έχει η αλλαγή προσώπων, αν δεν υπάρξει αλλαγή αντίληψης; Τι νόημα έχει να ρίξεις ένα σύστημα, αν ακολουθήσει άλλο, που θα αντιγράφει τις πρακτικές του υπάρχοντος; Όταν συναινείς στο να καταστρατηγηθεί κάθε έννοια ισονομίας, τότε δεν έχεις όραμα. Κι επειδή μπαίνουμε στην τελική ευθεία, ήρθε ώρα να κάνουμε απολογισμό κινήσεων και δράσης του καθενός. Το οφείλουμε απέναντι στο μπάσκετ…