Η Κυριακή που πέρασε, από τις πρώτες πρωινές της ώρες μέχρι και τις τελευταίες, αποτέλεσε το καρφί που έκλεισε το φέρετρο σε αυτό που κάποτε αποκαλούσαμε ποδόσφαιρο στην Έλλαδα.
Πριν ξεκινήσω θα ήθελα να ξεκαθαρίσω κάτι προς αποφυγή παρεξηγήσεων. Δεν φταίει ο Ιβάν Σαββίδης και ο ΠΑΟΚ για το θάνατο του αθλήματος στην πατρίδα μας αποκλειστικά. Σίγουρα αυτά που συνέβησαν χθες στο γήπεδο της Τούμπας δεν γίνονται συχνά, δεν τα λες όμως και πρωτόγνωρα.
Η χθεσινή εισβολή στον αγωνιστικό χώρο ενός μεγαλομετόχου ζωσμένου με όπλο, σαν να πρόκειται για πρωταγωνιστή γουέστερν κακής ποιότητας, δεν παρατηρείται καθημερινά όμως δεν είναι η πρώτη φορά που εμφανίζονται κουμπούρια σε ελληνικό γήπεδο. Απλά η Κυριακή που πέρασε, από τις πρώτες πρωινές της ώρες μέχρι και τις τελευταίες, αποτέλεσε το καρφί που έκλεισε το φέρετρο σε αυτό που κάποτε αποκαλούσαμε ποδόσφαιρο στην Έλλαδα.
Το κακό έχει τις ρίζες από πολύ παλιά. Εδώ και δεκαετίες το άθλημα, που σε όλο τον κόσμο λατρεύεται σαν βασιλιάς των σπορ, που σταματούν πόλεμοι για πάρτη του, που προκαλεί ρίγη συγκίνησης στις πλατιές μάζες πληθυσμού, που φέρνει κοντά τους ανθρώπους εκμηδενίζοντας τις όποιες ανισότητες υπάρχουν στην κοινωνία, στην Ελλάδα είναι έρμαιο στα χέρια ανίκανων παραγόντων. Άτομα που δεν τους νοιάζει το άθλημα, που το χρησιμοποιούν ως μέσο επιβολής των επιχειρηματικών τους συμφερόντων, που ενδιαφέρονται μόνο για την προσωπική τους προβολή και ανέλιξη σε οφίτσια που θα τους εξασφαλίσουν ένα ευκολότερο και γρηγορότερο τρόπο πλουτισμού.