Τι άλλο να περιμένουμε την επόμενη φορά στα γήπεδα;
Μας ξεπερνούν τα γεγονότα. Μέχρι να φτάσουμε στο φινάλε του αγώνα του ΠΑΟΚ με την ΑΕΚ στην Τούμπα αυτό που είχαμε στο μυαλό μας ήταν ότι ίσως τελικά το ποδόσφαιρο να γίνει πιο συναρπαστικό στα… δικαστήρια.
Να μην ξέρεις τι σου ξημερώνει, στην… κυριολεξία. Να μαθαίνεις πως μπορεί να γεμίσει ένα γήπεδο, όπου θα γινόταν αγώνας χωρίς θεατές, μέχρι να σουρουπώσει. Μετά όμως η νύχτα έγινε πιο άγρια. Γιατί όταν πετάει τη χαρτοταινία στο πρόσωπο του Γκαρθία ο οπαδός, αυτό μπορείς να το αντέξεις, έχει ξαναγίνει και δεν είναι απλό να αντιμετωπιστεί.
Όταν όμως μπαίνει στο γήπεδο ο ίδιος ο πρόεδρος και ιδιοκτήτης της ομάδας και μάλιστα οπλοφορώντας, όπως έκανε ο Ιβάν Σαββίδης, τότε τι μπορείς να πεις; Τι άλλο να περιμένεις την επόμενη φορά; Το νέο ξημέρωμα για την απόφαση της επιτροπής εφέσεων της ΕΠΟ;
Σηκώνεις τα χέρια ψηλά. Δεν μπορείς να κάνεις κάτι άλλο. Και το δυστύχημα είναι ότι δεν έχεις καν τη δυνατότητα να ελπίζεις ότι θα εφαρμοστούν οι νόμοι. Αυτό είναι το χειρότερο κατάντημα και είναι πραγματικά απορίας άξιο πως θα το χειριστούν από εδώ και πέρα οι αρμόδιοι, τόσο του αθλήματος, όσο και της κυβέρνησης, αν αναλογιστεί κανείς ότι στο τέλος της διαδρομής είναι πιθανό να βρεθούν ξανά αντίπαλοι ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ στον τελικό του κυπέλλου.
Πως θα το αντιμετωπίσουμε; Με την ευχή να μην… ξημερώσει; Δεν είναι καθόλου απλό εδώ που φτάσαμε. Το αδιέξοδο είναι δεδομένο και δεν είναι ώρα για να κοιτάμε πίσω, ούτε για να αναλύουμε τις φάσεις στο ριπλέι. Το κάνουμε εδώ και χρόνια και βλέπουμε ποιο είναι το αποτέλεσμα.
Δεν γίνεται να μας απασχολήσει άλλο αν ήταν οφσάιντ ή όχι το γκολ του ΠΑΟΚ ή αν αντέχει η μία ομάδα ή η άλλη το… 50-50. Αυτά τα «κλισέ» είναι εντελώς ξεπερασμένα, ενώ οι συνέπειές τους έφεραν την καταστροφή. Αυτή ίσως να είναι η σωστή λέξη που μπορεί να περιγράψει την εικόνα του ποδοσφαίρου μας αυτήν την ώρα και οι υπαίτιοι είναι γνωστοί σε όλους μας μόνον που παραμένουν ατιμώρητοι.
Όταν αφήσεις την πόρτα σου ανοιχτή στη βία, τότε μετά θα υποχρεωθείς να βγεις ο ίδιος από το παράθυρο. Κρίμα για όλους. Η άποψη ότι έχουμε, ως λαός, το ποδόσφαιρο που μας αξίζει είναι πολύ κυνική και δεν θα πρέπει να την αποδεχθούμε τόσο εύκολα, τόσο αβασάνιστα. Πως θα αντιδράσουμε; Θέλει σκέψη αλλά δεν μπορούμε να το αφήσουμε άλλο να συμβαίνει αυτό…