Στην κρισιμότερη φάση της χρονιάς, καταδικαστήκαμε σε ταξίδι στο χωροχρόνο

Μ΄αυτά και μ’ αυτά στον ΠΑΟΚ, έχουμε ξεχάσει πως την Κυριακή παίζουμε ίσως το πιο καθοριστικό παιγνίδι της χρονιάς.

Και δε θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, όποιος και να ήταν στη θέση μας το ίδιο θα πάθαινε. Είναι αδύνατον από εκεί που βρισκόσουν καβάλα στο άλογο έχοντας το πάνω χέρι, να τρως -3, να χάνεις έναν αγώνα στα χαρτιά, να υποχρεώνεσαι να υποδεχτείς την ανταγωνίστριά σου σε άδειο γήπεδο, να φορτώνεις με όλα αυτά που μαθαίνεις για τη διαδικασία της εκδίκασης και να παραμένεις ανεπηρέαστος συνεχίζοντας να σκέφτεσαι το ποδόσφαιρο.

Πριν από το παιγνίδι Ολυμπιακού-ΑΕΚ που ο γηπεδούχος θεωρούνταν ως το φαβορί και οι γαύροι είχαν λογικά τον αέρα της νίκης, σας είχα γράψει πως με τους τραγικούς επικοινωνιακούς χειρισμούς και την προκαταβολική μετατροπή ενός αγώνα σε πόλεμο άνευ λόγου αιτίας και αφορμών, χαμένος θα έβγαινε ο Ολυμπιακός. Είχα επισημάνει ταυτόχρονα πως η ΑΕΚ το αντιμετώπισε με υποδειγματικό τρόπο, έβγαλε ως όφειλε μια ανακοίνωση-απάντηση και συγκεντρώθηκε στο παιγνίδι που είχε μπροστά της, αφήνοντας τους αντιπάλους να χτυπιούνται μόνοι τους και να μαλώνουν με τους τεχνητούς εχθρούς που είχαν κατασκευάσει.

Αν ήταν τόσο απλό, οι ομάδες δε θα χρειάζονταν επενδυτές, προπονητές, τεχνικούς διευθυντάδες και αξιόλογους παίκτες, πρωταθλητής θα έβγαινε όποιος κατάφερνε να μετατρέψει τα περισσότερα παιγνίδια σε ροντέο.

Είναι δύσκολο να το εμπεδώσει ο απλός φίλαθλος που θεωρεί πως οι αθλητές είναι ρομποτάκια τα οποία ξεκινούν και σταματούν να παίζουν με το πάτημα ενός κουμπιού, ή το ακόμα πιο αφελές, πως επειδή αμείβονται με πακτωλούς χρημάτων παύουν να είναι άνθρωποι με όλα τα χαρακτηριστικά που συνοδεύουν διαχρονικά τη φύση μας.

Κι οι αθλητές έχουν νεύρα που μπορούν να σπάσουν, έχουν εγκέφαλο και ψυχή που ενδέχεται να αποπροσανατολιστεί από το στόχο, να απογοητευτεί, να παρασυρθεί, να εφησυχάσει, να υπερενθουσιαστεί…
Σε παρόμοια θέση με εκείνον τον Ολυμπιακό βρίσκεται ο ΠΑΟΚ των ημερών που διανύουμε, με τη διαφορά πως ο αποπροσανατολισμός από το βασικό στόχο δε χρεώνεται σε χειρισμούς της ΠΑΕ, αλλά τους προκαλεί η ίδια η πραγματικότητα.

Δε γίνεται να μην βγάζει ανακοινώσεις η ΠΑΕ μετά τα όσα συνέβησαν, δεν γίνεται τα ΜΜΕ να μην επικεντρώνονται στα της τιμωρίας.

Στο φινάλε, ο ΠΑΟΚ δε βράζει για κάτι που πιστεύει πως ΘΑ γίνει όπως ο Ολυμπιακός που έσκουζε για το διαιτητή στην προσπάθειά του να τον επηρεάσει (ας μην κρυβόμαστε, όλοι το κάνουν αυτό στην Ελλάδα), αλλά για κάτι που ήδη έγινε. Ο μηδενισμός, η αφαίρεση βαθμών και η τιμωρία της Τούμπας είναι γεγονότα, όχι εικασίες και φόβοι…

Όσο κι αν ο Λουτσέσκου με τον Παντελή έχουν καταφέρει να μετατρέψουν τα αποδυτήρια σε αυτόνομη περιοχή που δεν επηρεάζεται απ΄ότι λέγεται ή κυκλοφορεί στον έξω κόσμο, είναι αδύνατον να κρατήσουν την ομάδα ανεπηρέαστη απ’ όσα συμβαίνουν.

Βασικά επηρεάζονται οι ίδιοι, άνθρωποι είναι που βλέπουν τους κόπους τους να πηγαίνουν χαμένοι, με τι κουράγιο να πουν στους παίκτες να κλείσουν τ΄αυτιά τους, όταν κι αυτοί έχουν χάσει τη γη κάτω από τα πόδια τους;

Και να κατάφερναν όμως να διατηρήσουν την ψυχραιμία καμουφλάροντας την απογοήτευση που νιώθουν, πως θα μπορούσαν να κρατήσουν συγκεντρωμένους τους παίκτες, όταν εκείνοι βλέπουν να τους κλέβουν βαθμούς που κέρδισαν με ιδρώτα, για ένα ρολό ταμειακής.

Δε μιλάμε λοιπόν για κάτι που εκπορεύεται απ΄έξω με κατεύθυνση το εσωτερικό της ομάδας, αλλά για κάτι που γεννιέται κι εντός των αποδυτηρίων.

Με τι κουράγιο να πεις στους ποδοσφαιριστές «ξεχάστε ότι συνέβη, την Κυριακή έχουμε αγώνα;»

Ακόμα κι ο Χουντίνι θα αποτύγχανε, μιλάμε για μια ομάδα αναστατωμένη και αποπροσανατολισμένη, οι δημοσιογράφοι ζητούν δηλώσεις από τους ποδοσφαιριστές για το παιγνίδι και οι τελευταίοι απαντούν για το θέατρο του Γκαρσία, το διαπιστώνεις και στις αναρτήσεις τους στα facebook και στα instagram.

Και το χειρότερο είναι πως δεν υπάρχει κανείς μέσα στην ομάδα να μπορεί να τους επαναφέρει στον σωστό δρόμο, όποιος το προσπαθούσε θα είχε υποκριτικά χαρίσματα και πάλι θα φαινόταν πως δεν πιστεύει αυτά που λέει.

Κι αλλιώς να ήταν βέβαια, πάλι δε θα ήταν μάταιος ο κόπος…

Ακόμα και οι πατροπαράδοτες οπαδικές επισκέψεις στην τελευταία προπόνηση για το λεγόμενο ντοπάρισμα των παικτών μοιάζουν με σενάριο εκτός πραγματικότητας, πως να τους παροτρύνουν να κερδίσουν τον αγώνα της Κυριακής, εκείνοι που έχουν ξεχάσει πως υπάρχει παιγνίδι και λιώνουν σόλες στους δρόμους έχοντας το μυαλό τους μόνο στις κινητοποιήσεις.

Η ιστορία έγραψε τελικά, πως ακόμα κι αν ανατραπεί πλήρως η καταδικαστική απόφαση για τον ΠΑΟΚ, το κακό που έχει ήδη προκληθεί με την μετατροπή της πιο κρίσιμης εβδομάδας της χρονιάς σε ένα ταξίδι στο χωροχρόνο, είναι ανυπολόγιστο.

Σε εντελώς θεωρητική βάση, οι -6 βαθμοί θα μπορούσαν να μηδενιστούν από δυο γκέλες της ΑΕΚ.

MUST READ

Ολυμπιακός: Οι δύο «διαβολοβδομάδες», τα 11 ματς σε 30 μέρες και το δυνατό «finish»

Η αναστάτωση που βιώνει ολόκληρος ο ΠΑΟΚ εδώ και μια εβδομάδα όμως, δε ρεφάρεται με τίποτα…