Πόσες φορές θα χάσεις χαμένο ματς;

Σαφώς και μπορεί να αντιληφθεί ο καθένας το «δικαίωμα» του ΠΑΟΚ να υπερασπιστεί τα συμφέροντά του και να επιδιώξει να σώσει, ότι σώζεται, από τον αγώνα που δεν έγινε ποτέ στην Τούμπα, λόγω του τραυματισμού του Γκαρθία.

Από κει και πέρα όμως παίζει ρόλο και η επιχειρηματολογία και στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτή ξεπέρασε τα όρια. Η θέση του ΠΑΟΚ ήταν εκ προοιμίου εξαιρετικά δύσκολη, καθώς ο ίδιος είχε προκαλέσει το δεδικασμένο, όταν αποχώρησε τραυματίας ο τότε προπονητής του Βλάνταν Ίβιτς, εξαιτίας χτυπήματος από κουτάκι της μπίρας που δέχθηκε στο κεφάλι, στη Λεωφόρο, άρα με ποιο σκεπτικό θα έβρισκε δίκιο για την χαρτοταινία της ταμειακής μηχανής που βρήκε τον Όσκαρ Γκαρθία;

Πρωτόδικα προέκυψε η ίδια απόφαση με την οποία τιμωρήθηκε ο Παναθηναϊκός, αν και οι νομικοί του ΠΑΟΚ υποστήριξαν το αμίμητο, ότι τον προπονητή του Ολυμπιακού τον… τραυμάτισε ο γιατρός των ερυθρόλευκων, στα αποδυτήρια. Να εκτίθεσαι σε τέτοιο βαθμό σε όλη την Ελλάδα;

Και τώρα ζητάει ο ΠΑΟΚ, ως κίνηση αντιπερισπασμού, τη διαγραφή του Αρετόπουλου, για τον οποίο βεβαίως και δεν είχε κανέναν ενδοιασμό πριν από το ματς όπως και την τιμωρία του Μιραλάς, αν και τέτοιου τύπου καταγγελίες είναι ξεκάθαρο ότι γεμίζουν το καλάθι των αχρήστων στο γραφείου του αθλητικού δικαστή.

Πόσες φορές θα χάσει άραγε ένα χαμένο ματς ο ΠΑΟΚ; Αυτό είναι το ερώτημα που προκύπτει στη συγκεκριμένη περίπτωση και το δυστύχημα είναι ότι η απάντηση ίσως και να μη μας έχει δοθεί ακόμη. Όπως δημιουργούν θλίψη οι τοποθετήσεις πολιτικών υπέρ του… δίκιου της ομάδας του δικέφαλου, ενώ είναι ξεκάθαρη η υπόθεση και πραγματικά είναι απορίας άξιο αν νομίζει κάποιος ότι θα βρεθεί δικαστής που θα ανατρέψει την ποινή.

Βεβαίως και δεν τελειώνει τίποτα σε έναν αγώνα (ακόμη κι όταν αυτός δεν έχει γίνει), όμως αν όσοι ασχολούνται με το ποδόσφαιρο συνεχίσουν με τέτοιου τύπου νοοτροπία, τότε είναι δεδομένο ότι δεν πρόκειται να επιχειρήσουμε ούτε βήμα μπροστά.

Το πρόσφατο ντέρμπι ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό έγινε σε άδειο γήπεδο όπως θα συμβεί και με το παιχνίδι του ΠΑΟΚ εναντίον της ΑΕΚ, το οποίο θεωρείται το πιο σημαντικό για την έκβαση του τίτλου, τουλάχιστον μέχρι το επόμενο. Κάπου εδώ τελειώνουν και τυπικά οι διαθέσεις για συμμαχίες, αφού δεν μπορούσε να ήταν και διαφορετικό το φινάλε. Όσο υπήρχε το κυνήγι του «κοινού εχθρού» όλα ήταν πιο βολικά, όμως τώρα που τίθεται το θέμα της κατάκτησης του τροπαίου όλα αυτά πάνε περίπατο. Ποιος ξεχνάει άλλωστε το τι συνέβη στον τελικό του κυπέλλου στον Βόλο, εκεί όπου δεν υπήρχαν ούτε ο… Γκαρθία ούτε και ο γιατρός του Ολυμπιακού;