Ο,τι ξεκινάς, το τελειώνεις…

Στη ζωή ό,τι αφήνεις ημιτελές σε καταδιώκει. Κάποια στιγμή θα μετανιώσεις είτε που το ξεκίνησες είτε που δεν το τελείωσες…

Κάπως έτσι λειτούργησε και ο Γιάννης Αλαφούζος. Δεν αναφερόμαστε στην πρωτοβουλία που πήρε το 2012. Αλλά σε ό,τι έχει συμβεί από τον προηγούμενο Ιούνιο κι έπειτα. Το 2012, ναι, πολλοί συντάχθηκαν μαζί του γιατί ο Παναθηναϊκός, όπως και τώρα (αυτή τη στιγμή, βέβαια, τα προβλήματα έχουν διογκωθεί) ήταν ένα βήμα από τον γκρεμό. Που να φανταστεί κανείς τι θα επακολουθούσε; Το επαναλαμβάνουμε, διότι πολλοί συνεχίζουν να το παίζουν μελλοντολόγοι… Λες και γνώριζαν το 2012 ή το 2014 όταν όλοι χαίρονταν με το restart και την κατάκτηση του κυπέλλου, με μπάτζετ πολύ μικρότερο και πάλι από Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ, ότι θα έφτανε το «τριφύλλι» λίγα χρόνια αργότερα ξανά στο σημείο μηδέν.

Προτεραιότητα του Αλαφούζου ήταν η επιβίωση του Παναθηναϊκού, το συμμάζεμα του χρέους και να φέρει στο φως κάθε ανομία, ώστε να πετύχει κάποια στιγμή το 50%-50%. Το αποτέλεσμα ήταν πλήρης αποτυχία. Προσπάθησε, πάντως. Δεν μπορεί κανείς να του καταλογίσει το αντίθετο. Δυστυχώς, δεν κατάφερε να προστατεύσει την ομάδα. Αλλά μήπως το κατάφεραν άλλοι με μεγαλύτερη δύναμη απ’ αυτόν; Εδώ και ενάμιση χρόνο, όμως, εκτός από το γεγονός ότι με τον τρόπο που λειτούργησε στο οικονομικό πέρασε τη θηλιά στον σύλλογο, ξαναβρήκε τους χαμένους φίλους του… Κι αυτό δεν του το συγχωρεί ο κόσμος. Ας το παραβλέψουμε κι αυτό…

Ο Παναθηναϊκός λόγω μεγέθους, ποτέ δεν θα έπρεπε να έχει συμμάχους με την έννοια που νομίζουν ορισμένοι. Επρεπε ο ίδιος να μπορεί να ορίζει τους κανόνες. Κι αυτό δεν συμβαίνει εδώ δύο δεκαετίες. Να συμμαχείς για να ρίξεις ένα καθεστώς, ναι είναι θεμιτό. Θα πρέπει, όμως, να στείλεις μήνυμα ότι λειτουργείς για να πέσει το καθεστώς. Κι όχι για να συνεχίσεις εσύ να είσαι το θύμα. Ο Αλαφούζος δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις ενός μεγάλου καραβιού. Και το οδήγησε στα βράχια με τα λάθη του. Τα έχει παραδεχθεί και ο ίδιος και οι συνεργάτες του. «Εκανε λάθη και συνεχίζει να τα πληρώνει, υποστηρίζουν όσοι τον ζουν καθημερινά σε μία προσπάθεια να τον δικαιολογήσουν.

Το κακό, όμως, όπως έχει αποδειχθεί στα χρόνια που βρίσκεται στον Παναθηναϊκό, είναι ότι λαμβάνει συνεχώς αλλοπρόσαλλες αποφάσεις. Μία απ’ αυτή ήταν στις αρχές του περασμένου καλοκαιριού και μία ακόμα τον Σεπτέμβριο. Προσωπικά δεν θα με ενοχλούσε να πει την 1η Ιουνίου του 2017 «φεύγω, δεν μπορώ να βάλω άλλα χρήματα, πλην αυτών που με βαραίνουν προσωπικά και της εφορίας». Όπως έπραξε δηλαδή τον Σεπτέμβριο. Προσωπικά δεν θα με ενοχλούσε. Θα ήταν ειλικρινές κι έντιμο. Κι ας αυξήθηκε επί ημερών του το χρέος. Το οποίο ως γνωστόν παρέλαβε. Κουμάντο στην τσέπη του άλλου δεν μου αρέσει να κάνω. Διότι το συνηθίζουμε στην Ελλάδα. Από τη στιγμή, όμως, που ξεκίνησε ό,τι άρχισε έπρεπε και να το ολοκληρώσει. Κι όχι να τελειώσει τον Παναθηναϊκό…

Εδωσες έγκριση για μεταγραφές; Θα τις στηρίξεις. Ηξερες ότι σε κυνηγούν οι πιστωτές. Θα το παλέψεις και για να πάρεις άδεια από την ΟΥΕΦΑ και φυσικά άδεια συμμετοχής στο πρωτάθλημα. Αλλιώς μην το ξεκινάς καθόλου. Από τη μία λένε οι συνεργάτες του ότι δεν θέλει να σκάσει ο Παναθηναϊκός στα χέρια του. Και τι περίμενε τότε; Να βρέξει χρήματα από τον ουρανό ή να που οι πιστωτές «ωραία τα λέτε, ας υπογράψουμε έναν διακανονισμό 120 δόσεων;».

Πίεσε ο Ταυλαρίδης για αφαίρεση βαθμών και την πέτυχε, έτρεξε να τον πληρώσει. Εβγαλαν ανακοίνωση οι παίκτες, μία εβδομάδα μετά μοιράζονταν τα χρήματα σε φακέλους. Αίτηση κατάπτωσης της εγγυητικής επιστολής οι γεωπόνοι; Τους παραχωρήθηκε η δόση της Κοπεγχάγης για τον Ζέκα που θα πληρωθεί αυτόν τον μήνα.

Αποφάσισες να βρίσκεσαι στο τιμόνι του Παναθηναϊκού τον Ιούνιο; Επρεπε να μείνεις και να εγγυηθείς την ομαλότητα μέχρι τον ερχόμενο Μάιο. Να πάρεις την άδεια από την ΟΥΕΦΑ, την άδεια για το πρωτάθλημα και μετά φύγε σαν κύριος. Κι ας είναι τα χρέη και 30 και 40 εκατ. ευρώ. Δεν τα δημιούργησε ο Αλαφούζος, παρέλαβε ένα μεγάλο μέρος κι αντί να τα μειώσει, τα αύξησε.

Όλα αυτά ενώ ειπώθηκε από τον Σεπτέμβριο ότι έχει βάλει 40+ εκατ. ευρώ. Και συνεχίζει να βάζει έκτοτε για την εφορία, αλλά και για διάφορες υποχρεώσεις. Εστω με το σταγονόμετρο. Γιατί δηλαδή τα στελέχη της ΠΑΕ να παζαρεύουν για μήνες με τον Τελάντερ; Δώσε ένα ποσό και φρόντισε να πετύχεις διακανονισμό ή να κουρέψεις το χρέος. Το τελευταίο για να ελαφρύνεις το ποσό που σε βαραίνει. Ο διακανονισμός θα είναι ο… λογαριασμός για τον επόμενο. Αλλά έτσι όπως λειτουργεί ο μεγαλομέτοχος, ούτε το ένα πετυχαίνει ούτε το άλλο.

ΥΓ. Η διαδικασία της αδειοδότησης θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι είναι ζόρικη. Ας βγάζουν αισιοδοξία στην ΠΑΕ. Με αρκετούς πιστωτές δεν έχουν ξεκινήσει καν διαπραγματεύσεις κι απομένουν με τη σημερινή 25 μέρες… Ο Παναθηναϊκός ή οριακά θα είναι έτοιμος ή, θα κυνηγήσει τον δεύτερο δρόμο. Μαζί με άλλες ομάδες που επίσης έχουν θέμα, να επιδιώξει την αλλαγή του νόμου περί υποβιβασμού.