Μετά από τέσσερις συνεχόμενες νίκες ο Ολυμπιακός υπέστη την πρώτη του ήττα στη διοργάνωση. Σε ένα πολύ κακό ματς από πλευράς ερυθρολεύκων με πληθώρα λαθών, τραγικά ποσοστά στα σουτ και ανύπαρκτη δημιουργία.
Μετά από τέσσερις συνεχόμενες νίκες ο Ολυμπιακός υπέστη την πρώτη του ήττα στη διοργάνωση. Σε ένα πολύ κακό ματς από πλευράς ερυθρολεύκων με πληθώρα λαθών, τραγικά ποσοστά στα σουτ και ανύπαρκτη δημιουργία, η ομάδα του κόουτς Σφαιρόπουλου παραδόθηκε αμαχητί στις ορέξεις των Καταλανών.
Με επιθετική επίδοση που παραπέμπει σε γυναικείο πρωτάθλημα και πολύ κακό αμυντικό παιχνίδι, χωρίς καμία προσήλωση στη διεκδίκηση των ριμπάουντ δεν μπορείς να έχεις ιδιαίτερες απαιτήσεις, απέναντι σε ομάδες με το μέγεθος και την έδρα της Μπαρτσελόνα.
Το τελικό σκορ αντικατοπτρίζει πλήρως την εικόνα του παιχνιδιού. Με μία τέταρτη περίοδο βγαλμένη από τους χειρότερους εφιάλτες του προπονητή του ο Ολυμπιακός αν και βρισκόταν στο τέλος της τρίτης οκτώ πόντους πίσω έχασε κάθε επαφή με το σκορ σχεδόν από το ξεκίνημα του δεκαλέπτου. Με επιμέρους σκορ 24 -10, δεν μπορείς να μπεις στη διεκδίκηση της νίκης.
Το να επιχειρήσει κανείς να βρει κάποιον διασωθέντα από το σημερινό αγωνιστικό ναυάγιο είναι το ίδιο εύκολο με το να συναντήσει εξωγήινο στην Ομόνοια. Μπορείς όμως να αναφερθείς σε ορισμένα στοιχεία που αν και τα προηγούμενα παιχνίδια ήταν νικηφόρα είχαν γίνει και τότε αντιληπτά. Η επιπολαιότητα του Ρόμπερτς, σήμερα έκανε έξι λάθη, η έλλειψη, αν δεν τραβήξει ο Πρίντεζης, κάποιων παικτών με προσωπικότητα που να πάρουν την ομάδα από το χέρι στα δύσκολα και η ασταθής απόδοση των Αμερικανών του είναι στοιχεία που είχαν εμφανιστεί και στα προηγούμενα ματς, αλλά «καλύφθηκαν» πίσω από τα νικηφόρα αποτελέσματα.
Αγωνιστικά το παιχνίδι δεν αντέχει σε κανενός είδους κριτική. Θα ήταν ανώφελο να σχολιάσει κανείς περαιτέρω την απόδοση της ελληνικής ομάδας ή να πει κάτι ιδιαίτερο για τον αντίπαλο της, αφού η επικράτηση της Μπαρτσελόνα δεν είναι αποτέλεσμα κάποιας δικής της σούπερ απόδοσης, αλλά της ανυπαρξίας του Ολυμπιακού.
Η αποψινή ήττα δεν σημαίνει τίποτα και σε καμία περίπτωση δεν είναι καταστροφή. Ο περσινός φιναλίστ έχει κάνει μέχρι τώρα αυτό που πρέπει και ίσως και κάτι παραπάνω με το διπλό στο Τελ-Αβίβ. Οι επόμενες δύο αναμετρήσεις με ΠΆΟ εντός και Φενέρ εκτός, θα δείξουν αν μπορεί να μπει σε θέση οδηγού στην βαθμολογία. Μπορεί να θεωρηθεί όμως ένα καμπανάκι κινδύνου για τη συνέχεια.
Το καμπανάκι αυτό αφορά δύο κυρίως λόγους. Ο πρώτος, είναι η εικόνα των ερυθρόλευκων στο τέλος του παιχνιδιού, όπου παρουσίασαν συνθήκες πλήρους αποσύνθεσης. Ο δεύτερος, είναι ότι οι πολλές αλλαγές στους ξένους, που έγιναν το καλοκαίρι, έκαναν κακό γιατί αφαίρεσαν από το σύνολο το πλεονέκτημα της ομοιογένειας που είχε τα προηγούμενα χρόνια, έναντι των αντιπάλων της και το αποδυνάμωσαν σε επίπεδο προσωπικοτήτων.
Οι παίκτες που αποκτήθηκαν έχουν περάσει όλη τους την καριέρα ως ρολίστες και όχι ως ηγέτες, όπως ήταν ο Χάκετ και ο Γκριν. Είναι επίσης εμφανές, ότι με εξαίρεση τον Στρέλνιεκς στερούνται εμπειριών και παραστάσεων από Ευρωπαϊκά παιχνίδια, σε αντίθεση με αυτούς που έφυγαν όπως πχ ο Λοτζέσκι. Και ας μην ξεχνάμε, ότι την Κυριακή, σε λιγότερο δηλαδή από 48 ώρες, ακολουθεί ματς τίτλου στο κατάμεστο Αλεξάνδρειο κόντρα στον Άρη…