Μονόδρομος τέτοιες κινήσεις

Ο διαχωρισμός μεταξύ γηγενών και ξένων παικτών -ειδικά στην Ελλάδα- είναι διαχρονικός, έντονος κι όπως συμβαίνει με τους οριζόντιους διαχωρισμούς, άδικος. Στο βωμό του «ελληνικού κορμού» και της… ύψιστης σημασίας του, έχουν θυσιαστεί ουκ ολίγοι εξαιρετικοί αλλοδαποί παίκτες, έχουν γίνει ανορθόδοξοι σχεδιασμοί, έχουν κατανεμηθεί λανθασμένα προϋπολογισμοί. Με όπλο το διαβατήριό τους, αθλητές από τη χώρα μας έχουν κατά καιρούς εκμεταλλευτεί καταστάσεις, έχουν πληρωθεί υπεραξίες κι έχουν βολευτεί μένοντας τελικά στάσιμοι.

Από την άλλη πλευρά, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί το γεγονός ότι σε αρκετές περιπτώσεις εκείνοι είναι που δένονται περισσότερο με τις ομάδες τους, που βάζουν πλάτη στα δύσκολα και στις κρίσιμες στιγμές παίζουν υπερβατικά. Πάνω απ’ όλα είναι απαραίτητοι λόγω των περιορισμών που υπάρχουν στα πρωταθλήματα σχετικά με την υποχρεωτική συμμετοχής τους σ’ ένα σημαντικό ποσοστό. Υπό αυτή την έννοια, η δυναμική κάθε ομάδας εξαρτάται αναπόφευκτα από την ποιότητα των γηγενών της και γενικότερα από το επίπεδο του μπάσκετ στην χώρα της ανά χρονική περίοδο. Και είναι αλήθεια ότι οι μεγάλες επιτυχίες των ομάδων μας συνοδεύονταν κατά κανόνα από ισχυρές ελληνικές παρουσίες στο ρόστερ τους.

Με την κατηφόρα που έχει πάρει το άθλημα στην Ελλάδα την τελευταία δεκαετία, έχει προφανώς επηρεαστεί και η παραγωγή παικτών που διαθέτουν την προοπτική να καθιερωθούν στο κορυφαίο ευρωπαϊκό επίπεδο. Η Εθνική βαδίζει από αποτυχία σε αποτυχία έχοντας πλέον συμβιβαστεί με τον ρόλο του κομπάρσου, κι όταν της λείπουν 2-3 από τις μετρημένες στα δάχτυλα βασικές μονάδες της, παρουσιάζεται με συνθέσεις ανάγκης. Εμείς, βέβαια, αρεσκόμαστε στο να βαφτίζουμε με αστείρευτες υπερβολές και γραφικότητες τα όποια ταλέντα πάνε να «ξεπεταχτούν», ξεχνώντας ότι το βήμα παραπάνω εξαρτάται κυρίως από τις πνευματικές αρετές ή αντοχές τους. Ετσι, τις περισσότερες φορές η πραγματικότητα μας διαψεύδει…

Ο Μιχάλης Λούντζης είναι ένα παιδί που ξεχώρισε από πολύ πρώιμη ηλικία ως ένα από τα πιο αυθεντικά ταλέντα της γενιάς του στην Ευρώπη κι αν είχε σταθεί πιο τυχερός, τώρα θα βρισκόταν ήδη στο επίπεδο που επιθυμεί να φτάσει μέσα από την ένταξή του στον Ολυμπιακό. Υπήρξε ένας από τους αγαπημένους μικρούς του Τσάβι Πασκουάλ όταν βρισκόταν στον Παναθηναϊκό, με τον Καταλανό κόουτς να πιστεύει σ’ αυτόν και να του δίνει ευκαιρίες. Ενας σοβαρός τραυματισμός τον έφερε πίσω, τον άφησε εκτός Παναθηναϊκού, όμως μέσω του Λαυρίου και -κυρίως- του Προμηθέα επανέκαμψε κι έδειξε ότι διαθέτει μεγάλες δυνατότητες. Βελτίωσε το μακρινό του σουτ, το διάβασμα του στο παιχνίδι και φυσικά την άμυνά του, η οποία μπορεί να αποδειχθεί το πιο δυνατό χαρτί του στη νέα πρόκληση που τον περιμένει.

Ο Ολυμπιακός δεν τον απέκτησε για να βοηθάει στις προπονήσεις και να βρίσκεται εκτός 12άδας. Τον απέκτησε γιατί τον υπολογίζει. Γιατί περιμένει να του «βγει» και να αποτελέσει μια σταθερή μονάδα του, όμως συνέβει παλιότερα πχ με τον Μάντζαρη και τον Κατσίβελη, όπως συμβαίνει με τον Λαρεντζάκη ή ακόμα και τον Βεζένκοφ, τον οποίο λίγοι πίστευαν όταν ήρθε στον Πειραιά μετά από μια σεζόν μεταξύ πάγκου και εξέδρας στην Μπαρτσελόνα. Τέτοιες κινήσεις δεν «βγαίνουν» πάντα, παρ’ όλα αυτά οφείλουν να γίνονται με θάρρος, αποφασιστικότητα, αλλά και μέτρο, διότι όταν το λεγόμενο «παιδομάζωμα» συμβαίνει αλόγιστα και με μοναδικό σκεπτικό το «να τον πάρω εγώ για να μην τον πάρει ο απέναντι», δεν βοηθάει ούτε τους παίκτες, ούτε τις ομάδες.

Με τον Σπανούλη να αποσύρεται από την ενεργό δράση και τον Πρίντεζη να τρέχει τα τελευταία μέτρα της δική του κούρσας, η  ανάγκη να βρεθούν νέα εγχώρια στηρίγματα είναι μονόδρομος για τον Ολυμπιακό, που δεν αρκεί να υπογράφει τέτοια παιδιά, αλλά πρέπει να τους φτιάχνει και το μονοπάτι που θα τα οδηγήσει στο μπασκετικό τους ξέφωτο.

MUST READ

Τα power rankings της Euroleague – Οι ειδικοί «βλέπουν» πρώτο Ολυμπιακό και δεύτερο Παναθηναϊκό

ΥΓ. Φυσικά, δεν είναι υποχρεωτικό τέτοιου είδους επενδύσεις να αφορούν μόνο Ελληνες. Το σκάουτινγκ οφείλει να λειτουργεί για όλους και στον Ολυμπιακό φαίνεται ότι το έχουν αντιληφθεί, αφού εκτός του Λούντζη ετοιμάζονται να δώσουν την ευκαιρία και στον Τάισον Κάρτερ. Εναν παίκτη που μπορεί όχι απλά να βγάλει τους ερυθρόλευκους ασπροπρόσωπους, αλλά να εξελιχθεί μελλοντικά σε σημείο αναφοράς τους.