Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός : Ήταν στραβό το κλίμα

Θα την θυμούνται για καιρό αυτή την ισοπαλία στον Παναθηναϊκό. Θα την θυμούνται γιατί πήγαν στο Φάληρο με ξεκληρισμένη ομάδα και αφού έμειναν πίσω στο σκορ και έπαιζαν με δέκα παίκτες στρίμωξαν τον Ολυμπιακό και του έβγαλαν το λάδι. Η εικόνα εκείνο το διάστημα δεν επιδέχεται αμφισβήτηση.

Ο Παναθηναϊκός έβγαινε κατά κύματα στην επίθεση και οι ερυθρόλευκοι αγκομαχούσαν για να απομακρύνουν από την περιοχή. Τώρα πως από όλα αυτά ο Γκαρθία κατάλαβε ότι ο Ολυμπιακός έχασε τη νίκη από ένα πέναλτι είναι μεγάλο ζήτημα σε σχέση με το πώς αντιλαμβάνεται το παιχνίδι.

Μπορεί ο Ευαγγέλου να πήγε την παράβαση του Ενγκελς στον Ινσούα όσα εκατοστά του έλλειπαν πιο μέσα για να σφυρίξει πέναλτι αλλά η εικόνα του Ολυμπιακού ήταν τέτοια που σου έδινε την εντύπωση πως ο Ολυμπιακός κάποια στιγμή θα δεχόταν το γκολ. Στην προκειμένη περίπτωση είναι άλλο τι θα κάνει η διοίκηση με τον Ευαγγέλου κι άλλο αν οι παίκτες και ο προπονητής αισθάνονται ικανοποιημένοι με την εμφάνιση που πραγματοποίησε η ομάδα.

Όταν ο Ολυμπιακός σέρνεται επί ένα ημίχρονο και ο προπονητής τον στέλνει στο γήπεδο για το δεύτερο χωρίς αλλαγή είναι σαν να λέει στον κόσμο του Ολυμπιακού ότι δεν τρέχει και τίποτα με τη εικόνα που παρουσιάζει.

Αυτό το άνευρο και ασύνδετο σύνολο βρήκε απέναντί του μια ομάδα μικρής δυναμικότητας αλλά κανονική ομάδα. Με προπονητή που ξέρει να μοιράζει ρόλους, αναλύει τον αντίπαλο και έχει διδάξει τι πρέπει να γίνεται ώστε η ομάδα να βγει στην επίθεση.

Αυτός ο φτωχός και ξεκληρισμένος Παναθηναϊκός διαθέτει τουλάχιστον τα βασικά. Οργάνωση στο παιχνίδι του, ασταμάτητο τρέξιμο και αλληλλοκαλύψεις. Ο Ολυμπιακός δεν διαθέτει τίποτα. Μετρήστε τις πάσες που έκαναν οι παίκτες του. Οι περισσότερες αντί για μπρος πήγαιναν πίσω. Ο Ομάρ και ο Χατζισαφί πάσαραν κυρίως προς τον Ενγκελς και τον Μποτία. Και που να πασάρουν δηλαδή αφού οι μεσαίοι αδυνατούσαν να βγουν από τα μαρκαρίσματα και να πάρουν την μπάλα.

Ο Ρομαό σε ένα από τα χειρότερα παιχνίδια του στον Ολυμπιακό συναγωνιζόταν σε ακεφιά και ανημπόρια τον Οφόε που διέψευσε πανηγυρικά όσους πίστεψαν πως ζητούσε μια δεύτερη ευκαιρία για να δείξει την κλάση του. Ο δε Μιραλάς στο πρώτο ημίχρονο ήταν απελπιστικός. Με αυτές τις συνθήκες ο Παναθηναϊκός κρατούσε εύκολα απόρθητη της εστία του.

Ο Γκαρθία αντί να ζωντανέψει την ομάδα του με τον Μάριν προτίμησε να αντικαταστήσει τον δραστήριο Ανσαριφαρντ με τον Τζούρτζεβιτς εξανεμίζοντας την πιθανότητα που είχε η ομάδα του να παίξει στους κενούς χώρους με τις κοντινές-γρήγορες πάσες του Φορτούνη στον Καρίμ.

Ταυτόχρονα κρατούσε τον Μάριν στον πάγκο ενώ ήταν εξόφθαλμη η ανάγκη να μπει κάποιος που μπορεί να κρατήσει την μπάλα ώστε να βγει η ομάδα μπροστά και να ξεφύγει από την περικύκλωση που οι δέκα πράσινοι είχαν κάνει στους ένεκα ερυθρόλευκους.

Ο Παναθηναϊκός των χιλίων προβλημάτων πήρε ένα αποτέλεσμα που το άξιζε και με το παραπάνω. Ο Ουζουνίδης πρόσθεσε μια ακόμα επιτυχή διάταξη των δυνάμεών του στο γήπεδο κι ένα ακόμα προπονητικό παράσημο. Πιθανώς να μην το βάλει στην προθήκη αναλογιζόμενος την ευγενική προσφορά που του έκανε ο καταλανός συνάδελφός του…