Δώστε του έναν ανταγωνιστικό Παναθηναϊκό

Ένας προπονητής που έρχεται στον Παναθηναϊκό ονειρεύεται τίτλους. Οι στόχοι του πρέπει μην έχουν ταβάνι. Δεν νοείται να εκτελεί χρέη διεκπεραιωτή και να μάχεται απλώς για ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο.

Όποιος συμβιβαστεί με κάτι λιγότερο δεν αξίζει να βρίσκεται στον πάγκο του «τριφυλλιού». Ο Μαρίνος Ουζουνίδης από την πρώτη στιγμή που ήρθε στον σύλλογο, διαπίστωσε ότι δεν θα έχει τα εχέγγυα των προκατόχων του. Κι αντί να συμβιβαστεί με την ιδέα του πρωταθλητισμού, όπως ήταν η φιλοδοξία του, έπρεπε να συμφιλιωθεί με τη σκέψη ότι όσα έζησε ως παίκτης στον ίδιο σύλλογο είναι μία μακρινή ανάμνηση. Αυτό ήταν άδικο. Ο Στραματσόνι πήρε μία ακριβή ομάδα. Ο Αναστασίου για τα δεδομένα του μνημονιακού Παναθηναϊκού τη σεζόν 2015-16 είχε επίσης ένα μεγάλο μπάτζετ. Για το παρελθόν μην κάνουμε συγκρίσεις. Είχε ξεφύγει σε τέτοιο βαθμό που έφερε και τα προβλήματα που προκύπτουν κατά δεκάδες εδώ κι έναν χρόνο.

Ο 50χρονος τεχνικός με το καλημέρα άκουσε ότι το κόστος θα μειωθεί δραστικά. Κι έφτασε το καλοκαίρι, όπου έγιναν τα γνωστά εγκλήματα. Ο Γιάννης Αλαφούζος επέτρεψε μία ερμαφρόδιτη κατάσταση (μεταγραφές που δεν μπορούσε και δεν ήθελε να στηρίξει οικονομικά, σε συνδυασμό με τους πιστωτές που πίεζαν και πιέζουν). Άφησε το μπάτζετ να πάει στα 12,5 εκατ. ευρώ (από 20 και πλέον εκατ. ευρώ που ήταν πέρσι), ενώ λίγους μήνες αργότερα απαίτησε να πέσει στα 4-4,5 εκατ.

Ο Ουζουνίδης είναι από τους χαρακτήρες που όταν βγάζει παράπονο δημόσια δεν το πράττει για λαϊκισμό. Είναι όντως παράπονο. Είναι βίωμα. Πριν το ντέρμπι δήλωσε αισιόδοξος για θετικό αποτέλεσμα. Και γενικά δήλωσε αισιόδοξος για την εικόνα της ομάδας (πάντα με βάση την ποιότητα που διαθέτει τώρα) στα ματς που ακολουθούν για τον εξής λόγο. «Όσοι απέμειναν εδώ το μυαλό τους και το σώμα τους είναι 100% στον Παναθηναϊκό. Ξέρω τι έχω στα χέρια μου και τι πρέπει να κάνω».

Από τον περασμένο Σεπτέμβριο αντίθετα και με φόντο τη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου, οι σκέψεις τους ήταν περιορισμένες. «Πρέπει να πουλήσουμε για να επιβιώσουμε. Τον Βλαχοδήμο, τον Κουρμπέλη, τον Μολέντο, τον Βιγιαφάνιες, τον Λουντ, τον Χουλτ… Αυτός θα κάνει υπομονή; Εκείνος θα κάνει προσφυγή; Ο Τσάβες θα γυρίσει; Θα μπορέσω να πάρω αντικαταστάτη; Ο Σιλά ζήτησε να φύγει. Ο Χίλιεμαρκ το ίδιο». Ένα χάος. Το μυαλό του ήταν πόσους και ποιους θα έχει στο τέλος Γενάρη. Και φυσικά ποια προοπτική θα υπήρχε.

Μοιραία όλα αυτά έφεραν σκαμπανεβάσματα στην απόδοση. Κανείς δεν είχε το μυαλό του εντός των τεσσάρων γραμμών. Όλοι σκέφτονταν πότε θα πληρωθούν, αν θα διαλυθεί η ομάδα, αν θα έρθει πρόταση από κάποιον σύλλογο. Αν θα αφαιρεθούν βαθμοί έπειτα από μία καταγγελία πιστωτή. Οι εμφανίσεις εκτός έδρας, όπου δεν υπήρχε η θετική, ακόμα και φέτος, αύρα της Λεωφόρου, ήταν απόδειξη του ότι ο Ουζουνίδης είχε κυρίως… φαντάσματα στα αποδυτήρια.

Τώρα η κατάσταση… έστρωσε. Ακούγεται περίεργο, αλλά καμιά φορά είναι καλύτερο το «παιδιά να μετρηθούμε όσοι μείναμε να δούμε που θα μας οδηγήσει». Όσοι Έλληνες και ξένοι είναι στο «τριφύλλι» λειτουργούν με ένα σκεπτικό. «Πήραμε την απόφασή μας να μείνουμε, θα κάνουμε υπομονή έως το καλοκαίρι και βλέπουμε». Δεν υπάρχει γυρισμός πλέον. Κάνουν το παιχνίδι τους, δίνουν ό,τι μπορούν και αν καταφέρει ο Παναθηναϊκός να τερματίσει πέμπτος καλώς. Με όσα έχει τραβήξει ο σύλλογος και με το -2 που ξεκίνησε το πρωτάθλημα, θα είναι επιτυχία (τώρα θα ήταν στην πέμπτη θέση +1 από Ξάνθη, Πανιώνιο, Τρίπολη). Οσοι παίκτες είναι τώρα στην ομάδα, όποια κι αν είναι η κατάληξη θα έχουν κάνει το καθήκον τους. Αυτοί τουλάχιστον έμειναν και μάχονται. Και μπορεί ν’ αναγνωριστεί αυτό.

Ο Ουζουνίδης πάλι δεν είναι σίγουρο αν θα αναγνωριστεί… Αν δεν υπάρξει νέος επενδυτής η ομάδα θα βαδίσει με μπάτζετ μάξιμουμ 4-5 εκατ. ευρώ μεικτά! Αυτό σημαίνει ότι συμβόλαια Λουτσιάνο κι ενδεχομένως και Ινσούα, Γιόχανσον ή Μουνιέ δύσκολα να συνεχίσουν να υπάρχουν. Θυμίζουμε ότι υπάρχει περίπτωση πώλησης του Κουρμπέλη, θα φύγει και ο Βλαχοδήμος, ενώ μένει ελεύθερος ο Λουντ και είναι άγνωστο τι θα γίνει με Μυστακίδη, Κάτσε. Η ομάδα θα χρειαστεί σημαντική ενίσχυση. Ο Ουζουνίδης θα συζητούσε την παραμονή του έστω και με μικρό μπάτζετ, αν είχε εγγυήσεις ότι όλοι θα πληρώνονταν στην ώρα τους και δεν θα κινδύνευε να χάσει στο δικαστήριο, από έναν πιστωτή, τους βαθμούς που κέρδισε στο γήπεδο. Αλλά η νυν διοίκηση και ειδικά ο μεγαλομέτοχος δεν του έχουν αφήσει περιθώρια να τους εμπιστευτεί για ομαλότητα.

Στην περίπτωση που υπάρξει επενδυτής το τονίσαμε και τις προηγούμενες μέρες. Με την εκτίμηση που έχει ο κόσμος στον 50χρονο τεχνικό, ειδικά μετά και το αποτέλεσμα στο Φάληρο και τη γενναία εμφάνιση με δέκα παίκτες, ποιος θα του πει «έως εδώ;». Ο Ουζουνίδης αξίζει να πάρει στα χέρια του έναν Παναθηναϊκό που θα κάνει πρωταθλητισμό (λογικά αν υπάρχει διάδοχη λύση στο ιδιοκτησιακό θ’ αυξηθεί το μπάτζετ).
Δεν λέμε ότι ο Ουζουνίδης είναι ο μόνος που μπορεί να ξαναφέρει το πρωτάθλημα. Λέμε ότι με όσα έχει τραβήξει και με τις δυνατότητες που δεδομένα διαθέτει (το έδειξε πέρσι στον δεύτερο γύρο με το ποδόσφαιρο που έπαιξε η ομάδα) δικαιούται μίας ακόμα προσπάθειας. Γνωρίζει την Παναθηναϊκή νοοτροπία και με τη φετινή περιπέτεια σίγουρα έχει ακόμα περισσότερη εμπειρία στο πώς να χειριστεί δυσάρεστες καταστάσεις.