Ο πρόεδρος της Διοίκησης Πρωτοδικείου αδιαφορεί για τους νόμους και συνεχίζει τις προκλήσεις.
Ο Βασιλακόπουλος προκαλεί την πολιτική ηγεσία του αθλητισμού. Θεωρεί εαυτόν υπεράνω νόμων, αδιαφορεί για τις κείμενες διατάξεις, για τις αποφάσεις των δικαστηρίων, νιώθει ότι το κράτος είναι αυτός. Ο Γιώργος Βασιλακόπουλος δεν σταματά να προκαλεί την αθλητική ηγεσία, δείχνοντας ότι δεν λογαριάζει κανέναν και τίποτα, δημιουργώντας ταυτόχρονα συνθήκες αμφισβήτησης για την αξιοπιστία των διοργανώσεων.
Η αρχή έγινε με την προκήρυξη του πρωταθλήματος γυναικών, όπου (δίχως να υπάρχει εξήγηση) οι τρεις ξένες έγιναν τέσσερις. Το γιατί και πώς έχει μικρή σημασία, καθώς το σημαντικό είναι πως ο Βασιλακόπουλος κι η παρέα του ΔΕΝ μπορούν να προκηρύξουν πρωταθλήματα, καθώς το Πρωτοδικείο όρισε ως μοναδική ευθύνη της διοίκησης τη διενέργεια των εκλογών. Για να το καταλάβει κι ο πλέον αδαής, η μοναδική ενέργεια που δικαιούται να κάνει η Διοίκηση Πρωτοδικείου είναι να καθορίσει τον τρόπο και τον τόπο των εκλογών, να εγγυηθεί για την ομαλή διεξαγωγή τους και να πάει στο καλό.
Τίποτα άλλο δεν μπορεί να κάνει, βάσει νόμου, βάσει όσων ο Πρωτοδίκης όρισε. Αντ’ αυτού, δεν φτάνει που προχώρησε σε προκήρυξη του πρωταθλήματος γυναικών, δεν φτάνει που άλλαξε τα ισχύοντα (παρανόμως) τώρα προχώρησε και σε προκήρυξη του Κυπέλλου Ελλάδας. Μα, ΔΕΝ έχει δικαίωμα να κάνει κάτι τέτοιο. Το αν θα γίνει το Κύπελλο με μονό ή διπλό τελικό, σε ουδέτερη έδρα ή στην έδρα του Τρίτωνα, αν θα γίνει με φάιναλ φορ, ή με οκτώ ομάδες στον τελικό, ή με όποιον πιθανό ή απίθανο τρόπο σκεφτείτε, είναι ευθύνη της επόμενης διοίκησης.
Δεν μπορεί (δεν είναι ούτε νόμιμο, ούτε ηθικό) η Διοίκηση Πρωτοδικείου να δεσμεύσει με προκήρυξη τους επόμενους. Το ζήτημα, όμως, δεν είναι τι κάνει ο Βασιλακόπουλος, αλλά τι ΔΕΝ κάνουν όλοι οι άλλοι. Η προκήρυξη του πρωταθλήματος γυναικών και του Κυπέλλου Ελλάδας είναι λόγος για να προσφύγουν εκ νέου οι έχοντες νόμιμο συμφέρον στη δικαιοσύνη και να ζητήσουν την καθαίρεση της διοίκησης.
Αυτό «βαραίνει» τους συνδυασμούς Φασούλα και Λιόλιου. Ο Λευτέρης Αυγενάκης έχει υποχρέωση να σταματήσει τη φαρσοκωμωδία, να δείξει ότι στην Ελλάδα υπάρχουν νόμοι στον αθλητισμό και δεν μπορεί καθένας να κάνει ό,τι του καπνίσει. Πόσο μάλλον όταν αυτός δεν είναι διοίκηση, αλλά μια μεταβατική Διοίκηση Πρωτοδικείου. Και σε αυτό έχουν κι ευθύνη οι δικαστές, που του δίνουν το δικαίωμα να περιφρονεί νόμους και κανονιστικές διατάξεις.
Όποιος δεν αντιδρά στις αυθαιρεσίες της Διοίκησης Πρωτοδικείου είναι συνένοχος και συνυπεύθυνος. Το ότι ο Βασιλακόπουλος αποτελεί παρελθόν είναι δεδομένο. Το ζήτημα είναι να σταματήσει η κατρακύλα του αθλήματος, να σταματήσει η αναξιοπιστία να είναι συνώνυμο του μπάσκετ. Κι αυτό πρέπει να γίνει… χθες.