Το «ευχαριστώ» είναι λίγο

Η 26η Ιουνίου του 2021 θα μείνει στην ιστορία. Θα είναι η μέρα που ο ΘΡΥΛΟΣ Βασίλης Σπανούλης αποφάσισε να σταματήσει το μπάσκετ. Να μπει «αντίο». Μια απόφαση δύσκολη και δεν χρειάζεται να σας την αναλύσω. Πριν από μερικές μέρες, επέστρεψε στην Εθνική για μια τελευταία παράσταση.

Το σώμα του όμως δεν του επέτρεψε να αγωνιστεί και δεν μας επέτρεψε να τον θαυμάσουμε για μια τελευταία φορά στα παρκέ. Το δίκαιο, το σωστό, στα δικά μου μάτια θα ήταν να αποχωρήσει σε ένα γεμάτο ΣΕΦ. Να τον αποθεώσει ο κόσμος που τον λάτρεψε. Ο κόσμος που σήμερα το μεσημέρι, στα διάβασμα της είδησης, δάκρυσε. Που όταν τον συναντά στο δρόμο, τον αγκαλιάζει.

Την αποθέωση ο Σπανούλης θα την γνωρίσει σίγουρα, σίγουρα σε φιλικό παιχνίδι που θα διοργανώσει η ΚΑΕ, προκειμένου να τιμήσει τον μεγάλο αρχηγό. Εγώ θα ήθελα να ήταν σε επίσημο ματς. Και θα ήθελα να ήταν με την κατάκτηση τίτλου για να πει το αντίο σηκώνοντας κούπα.

Τον μόνο που δεν μπόρεσε να κερδίσει ο «V-Span» ήταν ο χρόνος. Και μαζί του τα έβαλε. Δεν λύγισε από τους τραυματισμούς που τον ταλαιπώρησαν τα τελευταία χρόνια. Και στα 39 του, τον βλέπαμε να κάνει βουτιές στα παρκέ για μια κερδισμένη μπάλα.

Το είπε και ο ίδιος. Ήταν ένα παιδί που ονειρεύτηκε να παίξει μπάσκετ. Και δεν έκανε απλά το όνειρό του πραγματικότητα. Δεν έπαιξε απλά μπάσκετ, αλλά τερμάτισε το άθλημα, που λέγαμε και μικροί στα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Τα ρεκόρ του, μιλούν από μόνα τους.

Ο Βασίλης Σπανούλης είναι ο παίκτης που άλλαξε τη σύγχρονη ιστορία του Ολυμπιακού. Άφησε τον Παναθηναϊκό για να έρθει στο λιμάνι της καρδιάς του. Και αυτά που κατάφερε με την ερυθρόλευκη φανέλα, δεν πρόκειται να ξεχαστούν ποτέ.

Δεν χρειάζεται καν να παραθέσω τα όσα προσέφερε στον Ολυμπιακό ο αρχηγός. Απλά θέλω να του πω ένα μεγάλο ευχαριστώ. Που ήρθε στον Θρύλο και τον γιγάντωσε. Να του πω ευχαριστώ για τις δύο ευρωπαϊκές κούπες, για τους άλλους δύο χαμένους τελικούς στην Ευρωλίγκα. Για τα πρωταθλήματα, για τα τρίποντα στο ΟΑΚΑ, για τα αμέτρητα buzzer beater που σημείωσε με τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο στο στήθος.

Η δική μου γενιά μεγάλωσε μπασκετικά με τον Γιάνναρο τον Ιωαννίδη και τον Ζάρκο Πάσπαλι. Οι δυο τους έβαλαν και πάλι τον Ολυμπιακό στο μπασκετικό χάρτη και μας έκαναν να τρέχουμε σε όλα τα γήπεδα για να τους δούμε από κοντά.

MUST READ

Το παράδειγμα του Ρέτσου και τα ρούχα στη ντουλάπα…

Ο Βασίλης Σπανούλης τους ΞΕΠΕΡΑΣΕ. Είναι ο μεγαλύτερος παίκτης που φόρεσε την φανέλα του Ολυμπιακού. Το γράφω και το υπογράφω. Και πάλι ευχαριστώ, Βασίλη. Ελπίζω κάποιο από τα Σπανουλάκια να σε ξεπεράσουν φορώντας την φανέλα του Θρύλου.