Ο Μπαρτζώκας κάνει αυτό που του ζητήσαμε

«Στρατηγική χωρίς δράσεις είναι ο πιο αργός δρόμος προς την νίκη. Δράσεις χωρίς στρατηγική είναι ο θόρυβος πριν από την ήττα». Η επιτυχία μιας ομάδας εξαρτάται κατά 70%, πλέον, από τον σχεδιασμό και την καλοκαιρινή της δραστηριότητα. Κατά τη διάρκεια της μεταγραφικής περιόδου και της προετοιμασίας δεν μπαίνουν απλώς οι βάσεις, όπως συνηθίζουμε να λέμε, αλλά στήνεται ολόκληρο το έργο που θα προβληθεί το χειμώνα. Και σύμφωνα την περίφημη φράση του κορυφαίου Κινέζου αξιωματικού Sun Tzu -έστω και σε πιο ελεύθερη απόδοση- ακόμα χειρότερο από το να μην υλοποιείς αυτό που θέλεις, είναι να υλοποιείς χωρίς να ξέρεις ακριβώς τι θέλεις…

Με την Ευρωλίγκα, να εξελίσσεται σε μια αδηφάγα κι εξαντλητική διαδικασία, είναι σχεδόν βέβαιο πια ότι θα κοιμηθείς όπως έστρωσες. Δύσκολα θα σου αλλάξει δραματικά την μοίρα μια προσθήκη στου δρόμου τα μισά ή ένα σύντομο φορμάρισμα, όπως συνέβαινε παλιότερα. To format των 34 αγωνιστικών στη regular season ευνοεί τη σταθερότητα και δεν είναι τυχαίο ότι οι σύλλογοι που έχουν την οικονομική άνεση να στελεχώνονται ως επί το πλείστον με παίκτες δοκιμασμένους στον ανταγωνισμό και τις πνευματικές απαιτήσεις της διοργάνωσης, σταδιακά εδραιώνονται στα υψηλά της κλιμάκια. Διότι όταν διαθέτεις χοντρό πορτοφόλι αγοράζεις ένα πράγμα: Συνέπεια.

Ευτυχώς για το ελληνικό μπάσκετ που ζει τη δική του παρακμή σε όλα τα επίπεδα, πάντα υπάρχει χώρος για κάποιες ευχάριστες εξαιρέσεις, αν και οι λεγόμενοι ως ισχυροί κερδίζουν διαρκώς έδαφος. Και είναι αλήθεια ότι για να καταφέρεις να «τρυπώσεις» στην ελίτ έχοντας χαμηλότερο προϋπολογισμό, θα πρέπει η καλοκαιρινή σου ευστοχία να αγγίξει ποσοστά… Βασιλακόπουλου σε εκλογές της ΕΟΚ. Δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο.

Ρίχνοντας μια ματιά στο μέχρι τώρα μεταγραφικό μωσαϊκό, μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι ο Ολυμπιακός έχει ήδη δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για κάτι αξιόλογο. Δεν ξέρουμε αν αρκούν, αλλά για την ώρα υπάρχουν. Και ενισχύονται από το γεγονός ότι ενώ οι βασικές κινήσεις έχουν ήδη δρομολογηθεί, οι ερυθρόλευκοι εξακολουθούν να βρίσκονται σε εγρήγορση και να εξετάζουν την αγορά. Τα καλοκαίρια κρύβουν συνήθως εκπλήξεις και καμία σοβαρή ομάδα δεν δικαιούται να γυρίζει από τόσο νωρίς την πλάτη σε τυχόν ευκαιρίες που μπορεί να της παρουσιαστούν. Η περίπτωση π.χ. του Κώστα Αντετοκούνμπο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως τέτοια.

Ανεξάρτητα από το τι μπορεί να προκύψει από δω και πέρα, ο Ολυμπιακός έχει ήδη καταφέρει φέτος κάτι που δεν πρέπει να το προσπεράσουμε ελαφρά τη καρδία. Να αποκτήσει τρεις παίκτες που βρίσκονταν πολύ ψηλά στη λίστα του και είχαν ξεχωρίσει εξ αρχής ως ιδανικά fit με βάση τα «θέλω» του Γιώργου Μπαρτζώκα και το δικό του σκεπτικό για τις ανάγκες του ρόστερ. Παίκτες, που απασχολούσαν ουκ ολίγες ομάδες της διοργάνωσης.

Για τον Γουόκαπ, τον Λάιτι και τον Φαλ ο καθένας έχει την άποψη του και παρότι δεν αμφισβητείται η ξεκάθαρη αναβάθμιση σε σχέση με τους Τζένκινς, Χάρισον και Ελις, τους οποίους και αντικατέστησαν, σε άλλους μπορεί ν’ αρέσουν και σε άλλους να μην αρέσουν. Το σημαντικό στην παρούσα φάση δεν είναι το γούστο του καθενός, αλλά ότι πρόκειται για βασικές κι όχι εναλλακτικές επιλογές. Με λίγα λόγια, η ομάδα του Πειραιά έχει καταφέρει να μείνει στο plan A του σχεδιασμού της, πράγμα που λόγω του ανταγωνισμού που προκαλείται στην αγορά από τη μικρή προσφορά και τη μεγάλη ζήτηση, δεν είναι καθόλου εύκολο να επιτευχθεί γενικότερα.

Ας δούμε το περσινό παράδειγμα. Ο Ολυμπιακός επιχείρησε το διπλό χτύπημα με Σλούκα και Καλάθη. Υπέγραψε τον πρώτο, αλλά έχασε τον δεύτερο από την Μπαρτσελόνα. Αν ο Καλάθης έπιανε λιμάνι, θα βλέπαμε μια άλλου τύπου ομάδα. Πρώτα απ’ όλα θα μιλούσαμε για πολύ πιο σφιχτό ροτέισον, αφού ο ομογενής γκαρντ μαζί με τον Σλούκα, θα καταλάμβαναν συντριπτικό ποσοστό από την πίτα της περιφέρειας. Εφόσον, όμως, το αρχικό σχέδιο δεν υλοποιήθηκε οι ερυθρόλευκοι αναγκάστηκαν να καταφύγουν σε παραλλαγές. Δεύτερος Καλάθης ως γνωστόν δεν υπάρχει. Οι επιλογές των Τζένκινς και Χάρισον διαμόρφωσαν ένα εντελώς διαφορετικό μοντέλο, που τελικά δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες.

Φέτος, ο Ολυμπιακός απέκτησε τον πρώτο πλέι μέικερ με τον οποίο μίλησε και τον δεύτερο ψηλό που προσέγγισε (αρχικά πήγε στον Λαντέιλ). Όσο για τον Λάιτι; Και μόνο το γεγονός ότι Ιούνη μήνα και χωρίς καθόλου πίεση οι Πειραιώτες αποφάσισαν να πληρώσουν για να σπάσουν το συμβόλαιο του με την Βιλερμπάν, δείχνει ξεκάθαρα πόσο πολύ τον ήθελαν. Το γιατί κατέληξαν στους συγκεκριμένους παίκτες είναι δική τους υπόθεση και δική τους ευθύνη. Αποτυπώνεται σιγά σιγά, πάντως, ότι βασικός σκοπός του Ολυμπιακού είναι να δημιουργήσει μία… φρουρά που θα προστατεύσει τον Κώστα Σλούκα στην άμυνα, θα υποστηρίξει το παιχνίδι του στην επίθεση και θα έχει την δυνατότητα να βρίσκει λύσεις όταν χρειάζεται. Ο Ολυμπιακός πρόσθεσε αθλητικότητα, μέγεθος, στιβαρότητα, εμπειρία και νέες επιθετικές εκφράσεις γιατί πάνω απ’ όλα θέλει να σταματήσει να χάνει παιχνίδια μέσα από τα χέρια του. Και για να κερδίζεις στην Ευρωλίγκα πρέπει πάνω απ’ όλα να είσαι σκληρός.

MUST READ

Ο Ολυμπιακός ψάχνει... συμπαίκτες στην Ευρώπη: Η 13η θέση και ο δρόμος για το 5ο εισιτήριο (pics, vids)

Χωρίς, λοιπόν, να αναλωθούμε στην έτσι κι αλλιώς υποκειμενική συζήτηση για το αν θα έπρεπε να έρθει ο Χίλιαρντ αντί του Λάιτι (σοβαρά τώρα;), ο Λόιντ αντί του Γούοκαπ (κάνουν διαφορετική δουλειά, αλλά λεπτομέρειες) ή ο Μπλακ αντί του Φαλ, ας κρατήσουμε το γεγονός ότι ο Μπαρτζώκας έχει πάρει παίκτες που στο δικό του μυαλό βρίσκονταν σε προτεραιότητα. Στην τελική αυτή την απαίτηση δεν έχουν όλοι από τον Ελληνα προπονητή; Να φτιάξει την ομάδα όπως νομίζει εκείνος, χωρίς αγκυλώσεις, περιορισμούς και συμβιβασμούς. Ε, αυτό ακριβώς κάνει…