Ολυμπιακός: Θωρακίζει τον άξονα

Των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν. Η παροιμία αυτή είναι ίσως και η πρώτη που ακούσατε στο σπίτι σας, στην οικογένειά σας. Όσο περνούν τα χρόνια, όλο και την ακούτε ή την χρησιμοποιείτε. Η οικογένεια του Ολυμπιακού, δεν αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα και στον Πειραιά έχουν αποδείξει ότι μαγειρεύουν πριν πεινάσουν…

Δεν αφήνουν τίποτα στην τύχη. Τα δημοσιεύματα για το μέλλον του Καμαρά διαδέχονται το ένα το άλλο και δεν θα πρέπει να αποκλειστεί το ενδεχόμενο κάποια ομάδα να στείλει επίσημη πρόταση που να ικανοποιεί τους διοικούντες. Άλλωστε, μιλάμε για έναν μέσο που εκτόξευσε τη χρηματιστηριακή του αξία μέσω του Ολυμπιακού και αποτελεί ένα από τα πλέον πολύτιμα γρανάζια της ερυθρόλευκης μηχανής.

Οι διοικούντες τον Ολυμπιακό λοιπόν, δεν κάθισαν με σταυρωμένα χέρια, γνωρίζοντας καλύτερα από τον καθένα ότι ο Καμαρά, μπορεί τη νέα σεζόν να βρίσκεται μακριά από τον Πειραιά. Κινήθηκαν δυναμικά, γρήγορα και όπως προκύπτει από τα ρεπορτάζ που διαβάσατε, εδώ στο 10.gr, βρίσκονται μια ανάσα από την απόκτηση του Πιέρ Κουντέ.

Ο Καμερουνέζος μέσος βρίσκεται σε εξαιρετική ηλικία (25 ετών) και είναι παίκτης που στις δύο από τις τρεις χρονιές που βρίσκεται στο δυναμικό της Μάιντζ, ήταν βασικός. Στις δύο πρώτες. Θα ήταν και φέτος, αλλά ένας τραυματισμός στο γόνατο, τον έβγαλε από το αρχικό σχήμα. Ο 25χρονος μέσος ζήτησε να φύγει και ο Ολυμπιακός, όπως προανέφερα ενήργησε γρήγορα για να τον κάνει δικό του.

Ως εκ τούτου, ακόμα και αν ο Καμαρά πουληθεί, οι Πειραιώτες έχουν ήδη τον αντικαταστάτη του. Σε περίπτωση που ο Καμαρά μείνει στο λιμάνι, η τριάδα στον άξονα Εμβιλά, Καμαρά, Κουντέ θα είναι ασυναγώνιστη…

Από εκεί και πέρα, για το θέμα του εξτρέμ, οι «ερυθρόλευκοι» παλεύουν δύσκολες περιπτώσεις και είναι αυτονόητο ότι τέτοιου είδους μεταγραφές θέλουν χρόνο. Δεν γίνονται μέσα σε μια μέρα.

Υ.Γ. Πώς περνά ο καιρός; Έντεκα χρόνια πέρασαν από τότε που ο Ολυμπιακός άλλαξε χέρια. Από του Σωκράτη Κόκκαλη, σε αυτά του Βαγγέλη Μαρινάκη. Σε μια περίοδο δύσκολη, με τα οικονομικά ανοίγματα της ομάδας να είναι τεράστια και χωρίς να υπάρχει η προοπτική του Τσάμπιονς Λιγκ (την τελευταία χρονιά του Κόκκαλη, ο Ολυμπιακός είχε τερματίσει 5ος στα πλέι οφ και θα αγωνιζόταν στο Γιουρόπα Λιγκ).

Στα 11 αυτά χρόνια, ο Μαρινάκης όχι μόνο άντεξε στις επιθέσεις που δέχθηκε (για το μόνο που δεν κατηγορήθηκε είναι ότι έβαλε την χώρα στα μνημόνια), βγήκε αλώβητος, πιο δυνατός και συνεχίζει να ονειρεύεται, όπως οι φίλοι της ομάδας. Γιατί μπορεί να είναι ο πρόεδρος του Ολυμπιακού, αλλά είναι και αυτός μεγάλος οπαδός του Θρύλου…