Ορισμένα πράγματα μοιάζουν αυτονόητα το 2021, αλλά το 2010 δεν ήταν. Γράφει ο Γιώργος Χελάκης
Δεν βρίσκω νόημα στις αποτιμήσεις όταν οι πορείες όπως και τα όνειρα συνεχίζονται. Κάνεις αποτίμηση όταν ολοκληρωθεί ένας κύκλος. Όταν αυτός παραμένει ανοικτός, όταν αυτός που τον έχει χαράξει συνεχίζει, η αποτίμηση είναι χωρίς ιδιαίτερο αντικείμενο.
Με την έννοια αυτή τα έντεκα χρόνια που συμπλήρωσε στο τιμόνι του Ολυμπιακού ο Βαγγέλης Μαρινάκης αξίζει να τα δει κανείς ως ώθηση, ως δύναμη που παίρνει ο ίδιος για να συνεχίσει. Αν ήταν έντεκα χρόνια ταλαιπωρίας θα μιλούσαμε διαφορετικά. Όταν παίρνεις μια ομάδα, μια ΠΑΕ βυθισμένη στα χρέη και με αγωνιστική καχεξία και την επαναφέρεις στην κορυφή κάνεις συζήτηση -όχι αποτίμηση- με άλλους όρους.
Για τους φίλους του Ολυμπιακού μοιάζει μακρινό το 2010. Τότε ο Ολυμπιακός ολοκλήρωνε μια χρονιά παλεύοντας να εξασφαλίσει μια θέση στην Ευρώπη και χωμένος στα χρέη του. Ο πολυμετοχικός Παναθηναϊκός έπαιρνε το πρωτάθλημα και ετοιμαζόταν σύμφωνα με δηλώσει των πολυμετοχικών να εγκαθιδρύσει ποδοσφαιρική δικτατορία. Αντί για αυτή έχει τώρα πάνω από δέκα χρόνια σε αγωνιστική φθορά και σε οικονομική καχεξία. Εμεινε μάλιστα στην μεγάλη κατηγορία επειδή οι άλλες ΠΑΕ (και ο Ολυμπιακός) συναίνεσαν να αλλάξει ο κανονισμός καταμεσής της περιόδου.
Να μην κάνουμε αποτίμηση αλλά να θυμόμαστε από ποια αφετηρία ξεκίνησε την παρουσία του στον Ολυμπιακό ο διοικητικός του ηγέτης και γιατί ακριβώς συζητάμε τώρα. Και συζητάμε για ένα πολυνίκη σύλλογο που κυριαρχεί όχι μόνο στο ποδόσφαιρο αλλά σχεδόν σε όλα τα αθλήματα. Που μαζεύει τρόπαια και ευρωπαϊκές διακρίσεις. Ορισμένα πράγματα μοιάζουν αυτονόητα το 2021 αλλά το 2010 δεν ήταν. Όπως δεν ήταν ότι ο Ολυμπιακός που θα αγοράζει παίκτες με εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ και θα τους πουλάει αργότερα με διψήφιο αριθμό εκατομμυρίων.
Σήμερα όλοι ομολογούν ότι οι πρωταθλητές Ολυμπιακός έχουν ξεφύγει από τα ελληνικά δεδομένα. Το έκαναν ενώ κινήθηκαν εναντίον του Βαγγέλη Μαρινάκη όλοι και μάλιστα συνασπισμένοι. Ορισμένοι μάλιστα είχαν και την ομολογημένη ελπίδα ότι κατάφεραν να τον σταματήσουν όταν για δυο χρόνια ο Ολυμπιακός δεν πήρε το πρωτάθλημα. Και τότε ακούστηκαν διαφορά για νέες «ποδοσφαιρικές δικτατορίες».
Η διάψευση ήταν οδυνηρή για όσους τα είπαν και εργάστηκαν για να συμβούν. Διότι στο τέλος νικάει το ποδόσφαιρο και αυτό ήταν που οδήγησε τους ερυθρόλευκους στην κορυφή ενώ όλες οι άλλες ομάδες κατρακυλούν στην Ευρώπη. Αυτή την πραγματικότητα αντικρίζει κανείς το καλοκαίρι του 2021. Κι όταν διαβάζει ότι ο πρόεδρος του Ολυμπιακού συνεχίζει να ονειρεύεται, αντιλαμβάνεται ότι τα καλύτερα έρχονται…