Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός : Άλλο το πρωτάθλημα, άλλο η Ευρωλίγκα

Όσο αφήνεις τις κακές σκέψεις να σε καταδικάσουν, τόσο δεν πρόκειται να βρεις διέξοδο. Οι δύο «αιώνιοι» προχωρούν ακριβώς με ίδια λογική σε Ευρωλίγκα και πρωτάθλημα αναφορικά με το πώς σκέφτονται ότι θα τους αντιμετωπίσει η διαιτησία. Με όσο μπλεγμένο μυαλό μπαίνει ο Ολυμπιακός στα παιχνίδια της Α1, με το ίδιο διαλυμένο εισέρχεται στα παιχνίδια της Ευρωλίγκας οι «πράσινοι». Πιστεύοντας ότι οι «σφυρίχτρες» από το πρώτο δευτερόλεπτο θα τους αδικήσουν, οι δύο «αιώνιοι» μπαίνουν σε ένα μονοπάτι με αδιέξοδο.

Θεωρώ ότι ο Παναθηναϊκος παρασύρθηκε από ολο το… γαϊτανάκι που έχει στηθεί αυτές τις μέρες. Ακόμα και οι ίδιοι οι άνθρωποι που καλύπτουν το ρεπορτάζ του έπεσαν σε αυτήν την μπανανόφλουδα. Διαιτησία, Ευρωλίγκα, μας… σφάζουν, δεν μας θέλουν. Από μπάσκετ όμως, η ομάδα των γηπεδούχων διαρκώς ήταν ένα βήμα πίσω. Δεν φταίει κανένας Γιαβόρ και κανένας Ιερεθουέλο για το γεγονός πως οι «πράσινοι» ήταν ξανά κακοί, χωρίς χημεία, ελάχιστο «5 εναντίον 5» και εξαρτώμενοι από τις ορέξεις του ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΥ Καλάθη.

Χωρίς να φοράω κόκκινα γυαλιά (χαρά μου και τιμή μου που το κάνω συχνά μου πάντως, ουδέποτε έκρυψα τις καταβολές μου), θεωρώ ότι ο Ολυμπιακός είναι ο δίκαιος νικητής. Ταυτόχρονα πιστεύω ότι το ματς το έχει χάσει ο Τσάβι Πασκουάλ, ίσως στο χειρότερό του παιχνίδι στον πάγκο του Παναθηναϊκού. Ανεξήγητη η επιμονή του στον Λοτζέσκι, ο Αντετοκούνμπο εκτός ροτέισον, ο Γκιστ… ξεζουμίστηκε, ο Πέιν, παρότι θετικότατος στο πρώτο πέρασμά του, έμεινε στον πάγκο να τραβάει φωτογραφίες και βίντεο την εξέδρα του ΟΑΚΑ.

Στον αντίποδα, ο Γιάννης Σφαιρόπουλος το πήγε… μαεστρικά το παιχνίδι. Αλλαγές διαρκώς και παντού, οι δύο σέντερ του σε καλό φεγγάρι, οι «εκτελεστές» του άρτιοι, οι μεγάλες προσωπικότητες όταν πρέπει και οι νέοι; Χάρμα ιδέσθαι. Ο «Σφαιρό» μπορεί να καυχιέται ότι γύρισε τον διακόπτη στο ματς απ με τον Πασκουάλ. Κυρίαρχος στο πρώτο ημίχρονο, με πολλές και διαφορετικές εμπνεύσεις και τελικός θριαμβευτής, έχοντας 2 Μαρτίου για πρώτη φορά όλη το ρόστερ του στη διάθεσή του.

Μόνο τυχαία δεν είχα γράψει ότι οι 4 που θα δούμε για πρώτη φορά (εντάξει μη βαράτε, ο Τιλί είχε παίξει και στο πρώτο ματς των «αιωνίων»), θα είναι το «κλειδί» της αναμέτρησης. Ο Ολυμπιακός δεν διατάραξε τις ισορροπίες του με την είσοδο των Τιλί και Μπράουν, ο Παναθηναϊκός μπέρδεψε τα πάντα με τον Τζέιμς, και αδίκησε τον Πέιν ο οποίος παρότι ψάχνεται ακόμα, έβγαλε όση ενέργεια δεν είχε ο Σίνγκλετον σε όλο το ματς.

Πάμε στους ξένους του Ολυμπιακού. Ο Κιμ Τιλί, σε 12:08 συμμάζεψε απίστευτα την άμυνα της ομάδας του. Γέμισε την ρακέτα, η αθλητικότητά του άλλαξε άρδην την φιλοσοφία των «ερυθρόλευκων» και πάνω από όλα μας ανάγκασε όλους σε ένα τεράστιο «τι θα γινόταν αν έπαιζε από την αρχή της σεζόν». Το έχουμε γράψει και θα το ξαναγράψω. Ο τραυματισμός του Τιλί, διέλυσε τον προγραμματισμό του Σφαιρόπουλου. Ούτε 30% δεν είδαμε από όσα περιμένει ο προπονητής του από τον Γάλλο. Ειλικρινά, με αυτόν στο παρκέ και λογικά τον Ουίλτζερ μακριά από το ΣΕΦ (προσωπική εκτίμηση καθαρά), ο Ολυμπιακός γίνεται ομάδα που καλύπτει και τα μετόπισθεν του στη ρακέτα. Οσο για τον Μπόμπι Μπράουν;

Καλύτερο ντεμπούτο δεν μπορούσα να περιμένω. Ο Αμερικανός γκαρντ ήταν ώριμος και σίγουρος σε κάθε κίνησή του. Επιτέλους είδαμε γκαρντ από την εποχή Έισι Λο που ψάχνει το ντράιβ και δεν φοβάται να πάει τον αντίπαλο εκεί. Ο Μπράουν… ανάγκασε τον Σφαιρόπουλο να τον κρατήσει σερί στο παρκέ και να τον εμπιστευτεί. Και ο 33χρονος τον δικαίωσε απόλυτα.

Όπως έλεγα λοιπόν και τις προηγούμενες ημέρες. Άλλο Ευρωλίγκα και άλλο πρωτάθλημα. Το ματς της Παρασκευής στο ΟΑΚΑ ήταν μία ακόμα εκτός έδρας αναμέτρηση, σε έναν Μαραθώνιο 30 αγωνιστικών. Είχε χαρακτήρα του εγχώριου ντέρμπι, αλλά στο τέλος είπαμε πως οι προπονητές κοιτούν αριθμούς. Πόσες νίκες μαζέψαμε, να κάνουμε τη… σούμα.

Και από την 24η αγωνιστική οι «ερυθρόλευκοι» είναι στα πλέι οφ και πλέον παλεύουν με τον ίδιο τους τον εαυτό και μόνο, για την τελική τους θέση στην κατάταξη.

ΥΓ1. Δεν αναφέρθηκα στον Βασίλη Σπανούλη, γιατί στερεύουν τα λόγια πλέον. Ο αρχηγός είναι ένα μπασκετικό διαμάντι. Χαρείτε όλοι την εποχή του. Κόκκινοι, πράσινοι, κίτρινοι κ.ο.κ. Όταν επρεπε ήταν εκεί. Όταν το ματς έφευγε, ο Σπανούλης επέστρεφε.

ΥΓ2. Τι παιχτάρα αυτός ο Καλάθης! Ότι καλύτερο έχει να επιδείξει ο Παναθηναϊκός. Τα πάντα έκανε. Μόνος του πήγε να τον πάρει. Αυτός έκανε… μάγκα τον Τζέιμς και τους υπόλοιπους. Πιστεύω ότι το καλοκαίρι θα επιστρέψει στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Εκεί ανήκει.

ΥΓ3 Μία ειδική μνεία στον Ιωάννη Παπαπέτρου. Ο νεαρός φόργουορντ φαινόταν απελευθερωμένος έπειτα τον αποκλεισμό του Χόλις Τόμπσον από την τελική 12άδα. Έπαιξε ιδανικά τον Ρίβερς στην άμυνα, πήρε τα σουτ που του αντιστοιχούσαν και ίσως θα μπορούσε να είχε πετύχει ακόμα περισσότερους πόντους. Το θέμα είναι, πως ο «Πάπι» δήλωσε… παρών και τώρα οφείλει να συνεχίσει σε αυτούς τους ρυθμούς.

ΥΓ4. Είπαμε, δυάρι ο Ρόμπερτς, χωρίς ευθύνες στην οργάνωση και με αποστολή να σκοράρει, είναι ότι καλύτερο μπορεί να κάνει ο προπονητής του Ολυμπιακού. Και αυτός πιστεύω αναπτερώθηκε ψυχολογικά με την επιλογή να μείνει εκτός ο Τόμπσον. Ο οποίος… αθεόφοβος Χόλις, παρότι ήταν εκτός 12άδας, βγήκε στο ΟΑΚΑ για να κάνει προθέρμανση. Μυστήριο τρένο ο Αμερικανός..

ΥΓ5. Να γκρινιάξω και λίγο. Φανταστική ατμόσφαιρα στο κλειστό του Αμαρουσίου. Όχι την ώρα του ματς, αλλά 15 λεπτά πριν την έναρξη της αναμέτρησης, το ΟΑΚΑ ήταν φίσκα. Φοβερός ρυθμός, βοήθεια από τον κόσμο που έσπρωξε την ομάδα του. Κάπως έτσι το θέλω και το ΣΕΦ και ας μην έχει καμία απολύτως σχέση ως έδρα από μόνη του. Εάν δεν ήταν ο Ολυμπιακό και… ψημένοι «ερυθρόλευκοι» δεν νομίζω ότι θα έχανε το ματς ο Παναθηναϊκός.

ΥΓ6 Έχω μία υποψία, ότι σε ματς του πρωταθλήματος, το αποτέλεσμα θα ήταν διαφορετικό. Δεν λέω ότι η διαιτησία ήταν άριστη, όμως τουλάχιστον είδαμε μπασκετάρα. Και προσπάθησαν να κόψουν στη μεση το καρπούζι.

ΥΓ7. Κλείνω με αυτό. Αρχικά, Έτσι είναι οι οικογένειες. Σου θίγουν τον αρχηγό σου; Πέφτουν να σε φάνε. Τους καταλαβαίνω απόλυτα τους Παπ που έσπευσαν να υπερασπιστούν τον Σπανούλη. Λογικό είναι παιδιά…

Μερικοί μου έχετε γίνει πολύ… ευαίσθητοι τώρα τελευταία. Μιλάμε για ντέρμπι. Μιλάμε για ένα αντρικό άθλημα με επαφές και μπόλικο ξύλο. Με την αδρεναλίνη στα ύψη. Τα νεύρα είναι στην τσίτα και συμβάντα όπως αυτό στη φυσούνα είναι μέσα στο παιχνίδι. Αντρικό άθλημα παιδιά. Εδώ τσακωνόμαστε μεταξύ μας, εμείς τα… σαπάκια σε μονάκια. Δεν θα τσακωθούν αυτοι που είναι η ζωή τους; Αν είναι ποτέ δυνατόν. Σοβαρευτείτε και σιγά σιγά κατεβείτε από το… συννεφάκι σας.