Η «επίσημη αγαπημένη» κι οι… αγαπητικοί της

Είναι τόσο προβλέψιμοι, που καταλήγουν κουραστικοί. Πρώτα κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να στερήσουν από την Εθνική Ελλάδας τις όποιες πιθανότητες, την οδηγούν στην εξαθλίωση κι όταν σφίξουν τα γάλατα βγαίνουν όψιμοι υπερασπιστές της και μας καλούν να πάρουμε τα χέρια μας από την «επίσημη αγαπημένη». Αυτοί, που πληρώνονται για να την αγαπούν, αυτοί που τη χρησιμοποιούν.

Ο Γιώργος Βασιλακόπουλος μπορεί να γράψει βιβλίο, το οποίο θα ξεπεράσει σε πωλήσεις τη βιβλιογραφία του Νικολό Μακιαβέλι, για το πώς μπορείς να μετατρέψεις μια Εθνική ομάδα σε εργαλείο. Οι επ αμοιβή πρόθυμοι προβάλλουν τις επιτυχίες ως προσωπικά επιτεύγματα του «μεγάλου», ενίοτε αφήνοντας κι αιχμές ότι αν εκείνος δεν κανόνιζε εκτός των τεσσάρων γραμμών, οι παίκτες δεν θα πετύχαιναν κάτι (σε πιάνει μια αηδία)…

Σε περίπτωση αποτυχίας αναλαμβάνουν να «θάψουν» τους προπονητές, αποκαλώντας ταβερνιάρη τον Τρινκιέρι, βγάζοντας τον Ζούρο στα μανταλάκια, ξεφτιλίζοντας τον Μίσσα. Αυτούς, που νωρίτερα, όταν ο Βασιλακόπουλος αποφάσιζε ότι θα τους δώσει τα «κλειδιά», αποθέωναν ως κορυφαίες επιλογές.

Τώρα που η οικονομική κατάσταση στην «επίσημη αγαπημένη» είναι οριακή, αρχικά φταίνε όσοι αγγίζουν το θέμα, λες και πρέπει να κουκουλώσουμε τα προβλήματα, τάχα μου γιατί αυτό θα βοηθήσει την Εθνική (αλήθεια, πώς) και στη συνέχεια θα την… πέσουν στον Αυγενάκη, παίζοντας το έργο της μη χρηματοδότησης, η οποία γίνεται εκδικητικά για τον αντάρτη Βασιλακόπουλο.

Προβλέψιμοι κι ανόητοι. Όχι, όμως, ιδεολόγοι, αμείβονται από κρατικό ταμείο γι’ αυτή την υπηρεσία τους. Αλήθεια, είναι μέσα στα καθήκοντά τους; Πληρώνονται για να προβάλλουν, ή για να κάνουν τα σκυλιά του προέδρου; Καθένας ό,τι ξέρει κι ό,τι μπορεί.

Κάτι η έπαρση Βασιλακόπουλου, κάτι οι αβανταδόροι, κάτι η πεποίθηση ότι η Εθνική δεν είναι πλέον ομάδα των Ελλήνων μπασκετόφιλων, αλλά προπαγανδιστικό όργανο της απερχόμενης ηγετικής ομάδας της ΕΟΚ, οδηγεί (κακώς) αρκετό κόσμο στο να λέει (και δυστυχώς να το πιστεύει) «θα χαρώ να χάσει η Εθνική».

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Προσωπικά δεν χαρίζω την «επίσημη αγαπημένη» στον Βασιλακόπουλο και στα κοπρόσκυλα που τον προσκυνούν. Θέλω να τη δω στους Ολυμπιακούς Αγώνες, θέλω να τη δω στα μετάλλια και γνωρίζω πως μοναδικός τρόπος είναι να αλλάξει η διοίκηση και να έρθουν στα πράγματα άνθρωποι, που την έχουν υπηρετήσει. Καταλαβαίνω τον πόνο των κοπρόσκυλων, που θα χάσουν το μεροκάματο, αλλά δεν ανησυχώ. Έχουν μάθει να γλύφουν, όλο και κάποιο χέρι θα βρουν να τα ταΐσει.