Το να επικαλεστείς ακόμη και δικαιολογίες που προκαλούν το κοινό αίσθημα στην προσπάθεια να υπερασπιστείς τα συμφέροντά σου, αυτό μπορεί να θεωρηθεί, έως ένα βαθμό, και κατανοητό. Ο ΠΑΟΚ πράγματι βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση, κυρίως επειδή είναι αυτός που διάλεξε το δρόμο των δικαστηρίων, έχοντας μάλιστα δημιουργήσει και «δεδικασμένο» σε τέτοιου τύπου υποθέσεις με […]
Το να επικαλεστείς ακόμη και δικαιολογίες που προκαλούν το κοινό αίσθημα στην προσπάθεια να υπερασπιστείς τα συμφέροντά σου, αυτό μπορεί να θεωρηθεί, έως ένα βαθμό, και κατανοητό. Ο ΠΑΟΚ πράγματι βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση, κυρίως επειδή είναι αυτός που διάλεξε το δρόμο των δικαστηρίων, έχοντας μάλιστα δημιουργήσει και «δεδικασμένο» σε τέτοιου τύπου υποθέσεις με την περίπτωση του Ίβιτς, άσχετα αν τώρα προσπαθεί να κάνει το άσπρο, μαύρο.
Το χειρότερο για αυτόν ίσως να είναι όμως το γεγονός ότι δεν πείθει πλέον ούτε τις ομάδες με τις οποίες ήρθε σε συμμαχία πριν από μερικά χρόνια, με σκοπό να ρίξουν, από κοινού, τον Ολυμπιακό από την κορυφή, προφανώς γιατί μόνος του δεν αισθανόταν ότι είχε τη δύναμη να το πετύχει.
Ανοίγοντας παρένθεση θα πρέπει να σημειώσουμε ότι το «φαινόμενο» της συμμαχίας αποτελεί ελληνική «πατέντα», καθώς σε καμία χώρα του κόσμου που παίζεται ποδόσφαιρο δεν σκέφτηκε κανείς κάτι τέτοιο για να μπει ένα τέλος στην κυριαρχία της Ρεάλ Μαδρίτης, της Μπαρστελόνα, της Γιουβέντους ή της Μπάγερν Μονάχου.
Στη χώρα του ήλιου και της θάλασσας η φαντασία όμως δεν έχει περιορισμούς και αυτό δεν είναι απαραίτητα άσχημο, αλλά όταν φτάσει η στιγμή που θα πρέπει-υποχρεωτικά-να διεκδικήσεις το ίδιο έπαθλο με τους «φίλους» σου, τότε πως θα γίνει η μοιρασιά;
Αν πάμε αρκετά πιο πίσω, στην εποχή που η Σούπερ Λίγκα ήταν ΕΠΑΕ, τότε θα θυμηθούμε τη συγκυρία που είχε φέρει πιο κοντά τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό και αφορούσε τη διανομή των τηλεοπτικών δικαιωμάτων. Ο τότε πρόεδρος της Ένωσης Βίκτωρας Μητρόπουλος δεν ανησύχησε καθόλου παρά τον συνασπισμό των θεωρητικά πιο ισχυρών συλλόγων του ποδοσφαίρου στη χώρα μας.
Ως έμπειρος στο χώρο, τον αντιμετώπισε με μπόλικο ρεαλισμό υποστηρίζοντας την άποψη ότι «δεν θα πρέπει να μας απασχολεί αυτό το θέμα αφού στην πρώτη φάση για πέναλτι θα βρεθούν και πάλι αντίπαλοι» και φυσικά δεν θα μπορούσε να μη δικαιωθεί με τον πιο πανηγυρικό τρόπο.
Με τον Παναθηναϊκό ο ΠΑΟΚ τα «έσπασε» σε δύο δόσεις, πρώτα με τη διαιτησία του Κύζα στον ημιτελικό του κυπέλλου στην Τούμπα και μετά με την αποχώρηση του Βλάνταν Ίβιτς από τη Λεωφόρο μετά το κουτάκι της μπίρας που δέχθηκε στο κεφάλι.
Και με την ΑΕΚ είναι σαφές ότι έχει έρθει σε αρκετή απόσταση μετά την επικράτησή του στον μεταξύ τους τελικό του κυπέλλου στον Βόλο με το γκολ οφσάιντ του Καλφόγλου, ενώ τον τελευταίο καιρό πάνε και έρχονται τα «υπονοούμενα» ανάμεσα στις δύο πλευρές.
Ξεκίνησε μαζί με τον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ την πορεία του προς την κορυφή ο ΠΑΟΚ, αλλά τώρα πορεύεται πλέον μόνος του. Το γιατί το καταλαβαίνουμε όλοι μας και ο μόνος που δεν έχει ευθύνη για αυτό είναι ο Ολυμπιακός.