Για την ΑΕΚ το αποτέλεσμα με τη Μίλαν δεν έτυχε, πέτυχε!

Το να πάρεις κάτι από την έστω και μεγάλη στο όνομα μόνο πλέον, Μίλαν, σ’ ένα και μοναδικό ματς είναι κάτι που μπορεί να συμβεί στον καθένα. Το να τα καταφέρεις για δεύτερη φορά μέσα σε μερικές μέρες και μάλιστα επικρατώντας στο μεγαλύτερο διάστημα της αναμέτρησης στον αγωνιστικό χώρο αποτελεί σπάνια περίπτωση για τα δεδομένα του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Οι Ιταλοί μπορεί να έχουν χάσει την αίγλη του παρελθόντος, να ψάχνουν να βρουν ακόμα την αγωνιστική τους ταυτότητα και την επιστροφή στις επιτυχίες σε εγχώριο και ευρωπαϊκό επίπεδο, αλλά δεν παύουν να κουβαλούν στη… φανέλα τους το βάρος επτά Κυπέλλων Πρωταθλητριών και Champions League, δεκάδων πρωταθλημάτων Ιταλίας και όχι μόνο, αλλά και την… κινεζική «προίκα» πολλών εκατομμυρίων ευρώ! Η ΑΕΚ με μία εξαιρετική εμφάνιση απέσπασε ένα ακόμα πολύτιμο βαθμό από την ομάδα του υπ’ ατμόν Βιντσέντζο Μοντέλα και παρέμεινε στην δεύτερη θέση της βαθμολογίας με σχεδόν δεδομένη πλέον την πρόκριση της στους «32» του Europa League. Που στηρίχθηκε όμως η ελληνική ομάδα για να φτάσει στον στόχο της;

Στο 3-5-2 του Χιμένεθ
Στην περίπτωση της ΑΕΚ ταιριάζει γάντι αυτό που υποστηρίζουν, ευτυχώς όλο και περισσότεροι, πως αυτή η διάταξη με τα κατάλληλα… συστατικά κάθε άλλο παρά αμυντική είναι. H χρησιμοποίηση τριών στόπερ σε διάφορες παραλλαγές συστημάτων είναι ξανά στη μόδα σχεδόν σε ολόκληρη την Ευρώπη, για πρώτη φορά με τις δεκαετίες του ’70 και του’80!

Από το 3-4-3 του Αντόνιο Κόντε, πρωταθλητή Αγγλίας με την Τσέλσι, έως τις πολλές διαφοροποιήσεις αυτού του σχηματισμού από τον Πεπ Γουαρδιόλα, που το έπαιξε με επιτυχία και στους τρεις προπονητικούς του σταθμούς μέχρι τώρα! Όλο και περισσότεροι προπονητές επενδύουν πάνω του θέλοντας να εξασφαλίσουν την όσο το δυνατόν απρόσκοπτη προώθηση και συμμετοχή των πλάγιων αμυντικών στο οργανωτικό κομμάτι του παιχνιδιού. Αρκεί να έχεις τέτοιους, με επιθετικές αρετές. Και η Ένωση διαθέτει.

Ο Ελντερ Λόπες αμφισβητήθηκε σχεδόν όσο και ο Ντίντακ στο ξεκίνημα της καριέρας του στην ΑΕΚ, αλλά οι εμφανίσεις του έκλεισαν στόματα! Ταχύτατος και στα πόδια, αλλά και την σκέψη, δεν χάνει ευκαιρία να βγαίνει μπροστά και να δημιουργεί. Το πιο βασικό χαρακτηριστικό του είναι η πολύ γρήγορη μετάβαση του από την άμυνα στην επίθεση κι αυτό δημιούργησε πολλά προβλήματα στη Μίλαν, όπως το χαμένο του τετ-α τετ στο πρώτο ημίχρονο, για να μην μιλήσουμε για το θέαμα της «ποδιάς» του στον Μουζάκιο. Η αμυντική κάλυψη που του προσέφερε η χρησιμοποίηση του Μπακάκη σε ρόλο αριστερού στόπερ του έδωσε ακόμα μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων.

Τα ίδια ισχύον πάνω κάτω και για τον Ροντρίγκο Γκάλο από την άλλη πλευρά. Άλλωστε, η διαρκής παρουσία του κοντά στην ιταλική περιοχή ήταν που τον έφερε τρεις φορές σε επίκαιρες θέσεις για σουτ! Την μία απ’ αυτές, στο δεύτερο ημίχρονο, έπεσε πάνω στον Ντοναρούμα! Η ΑΕΚ λοιπόν, μ’ αυτό το… αμυντικό (;) για αρκετούς σχήμα, δημιούργησε σχεδόν διπλάσιες τελικές προσπάθειες σε σχέση με τη Μίλαν! 14 έναντι 8!

Στον παράγοντα… Μπακάκη
Εδώ και καιρό, είναι σαφές πως πρόκειται για τον πιο φορμαρισμένο παίκτη της ΑΕΚ μαζί με τον άτυχο Πέτρο Μάνταλο και πλέον μοιάζει να είναι θέμα χρόνου και η κλήση του στην Εθνική ομάδα. Όπως και στο Μιλάνο, ήταν καταπληκτικός σε ρόλο αριστερού στόπερ και η ταχύτητα του δίνει στην τριάδα των κεντρικών αμυντικών το στοιχείο που της έλειπε. Θυμάμαι ένα μπαράζ της Football League ανάμεσα στον Παναιτωλικό και τον Ολυμπιακό Βόλου το καλοκαίρι του 2013, όταν ο Μπακάκης είχε αναλάβει το μαρκάρισμα του ταχυδυναμικού και εκρηκτικού στα πρώτα μέτρα Μάριο Μπρέσκα.

Δεν τον άφησε να πάρει ανάσα σε όλο το ματς και τον ακολουθούσε σε οποιαδήποτε αλλαγή πλευράς του Σλοβάκου στην προσπάθεια του να βρει λίγο χώρο δράσης. Το ίδιο, σ’ έναν βαθμό, συνέβη και χθες με την είσοδο του Σούσο στον αγωνιστικό χώρο. O Ισπανός άρχισε να δημιουργεί προβλήματα στην ΑΕΚ, αλλάζοντας την εικόνα του παιχνιδιού, στο καλό τέταρτο της Μίλαν στο ματς και προφανώς με εντολή του Χιμένεθ, ο Μπακάκης τον πήρε man to man καταφέρνοντας τελικά να τον περιορίσει!

Στη γρήγορη σκέψη του Μπακασέτα
Ναι, δεν είναι Μάνταλος, αλλά τα δικά του ποιοτικά χαρακτηριστικά και η ταχύτητα στο μυαλό ήταν που έβγαζαν την ΑΕΚ γρήγορα στην αντεπίθεση. Περιμένοντας την Μίλαν στο 1/3 του γηπέδου και ποντάροντας στο κλέψιμο της μπάλας και την «κόντρα» ο ρόλος του πρώην σέντερ φορ του Αστέρα Τρίπολης ήταν κομβικής σημασίας και για 65 λεπτά τον έπαιξε καλά.

Δεν «ταλαιπώρησε» την μπάλα, την έπαιζε γρήγορα και συνήθως με μία επαφή βοηθώντας περισσότερο στο ξεκίνημα των αντεπιθέσεων παρά στο τελείωμα τους με κάποια κάθετη πάσα. Αντικαταστάθηκε, όχι εξ αιτίας της απόδοσης του, αλλά «θυσιάστηκε» για την ανάγκη της ομάδας, που τη δεδομένη χρονική στιγμή, στην πίεση της Μίλαν, ήταν η καλύτερη ανασταλτική λειτουργία.

Στον… αντι-Μάνταλο
Δεν υπάρχει και ούτε είναι εύκολο να αποκτηθεί. Πολλοί θα περίμεναν πως ο Μπακασέτας θα ήταν αυτός που θα αναλάμβανε το συγκεκριμένο ρόλο, αλλά πιο κοντά στο «παιχνίδι» του τραυματία χαφ της ΑΕΚ έμοιαζε να είναι ο Σιμόες. Με την κάλυψη του εξαιρετικού μετά από καιρό, Γιόχανσον, ο Πορτογάλος βγήκε λίγο πιο μπροστά, κουβάλησε τη μπάλα όποτε χρειαζόταν, έψαξε συνεργασίες με κοντινές πάσες στα χαφ και γενικότερα αποτέλεσε τον συνδετικό κρίκο των γραμμών της ομάδας αποδεικνύοντας πως τα προσόντα του δεν περιορίζονται αποκλειστικά και μόνο στην δράση του μπροστά από την άμυνα. Και για box του box χαφ, μια χαρά λειτουργεί!

Στο κοουτσάρισμα του Μανόλο!
Ε-ξαι-ρε-τι-κό! Ο Μανόλο έκανε ακριβώς ότι χρειαζόταν για να βοηθήσει την ομάδα του στην διάρκεια του παιχνιδιού. Μπορεί το ματς να «φώναζε» για την χρησιμοποίηση του Μάρκο Λιβάγια, σε ρόλο σέντερ φορ, από την αρχή, αλλά ποιος μπορεί να «κατηγορήσει» τον Ισπανό τεχνικό βάσει αποτελέσματος; Το «διόρθωσε» ρίχνοντας τον στη μάχη στο 60’ αντί του Χριστοδουλόπουλου και κέρδισε άμεσα καλύτερη υποδοχή της μπάλας με πλάτη στην εστία, μεγαλύτερα ποσοστά κατοχής μπάλας, όταν το γήπεδο είχε γείρει, αρκετά φάουλ και «πάγωμα» του ρυθμού μέχρι να ξεθυμάνει η επιθετικότητα της Μίλαν, αλλά και καλύτερες συνεργασίες με τον Αραούχο!

Η προσθήκη του Γαλανόπουλου ήρθε την ώρα που έπρεπε, όταν δηλαδή οι Ιταλοί είχαν πάρει το κέντρο και υπήρχε μεγαλύτερη ανάγκη για τρεξίματα και πίεση!
Ακόμα και η αλλαγή του Αραούχο με τον Γιακουμάκη έχει ποδοσφαιρική λογική. Εκτός αγώνα ένας ποδοσφαιριστής με ελλιπή καλοκαιρινή προετοιμασία, άρα και καταπονημένος αρκετά μετά από 79 λεπτά παιχνιδιού και γρήγορα πόδια στο γήπεδο με σκοπό να «χτυπήσει» την αγωνία του Μοντέλα να βγάζει όλο και περισσότερους παίκτες μπροστά με στόχο τη νίκη και την μεταστροφή του αρνητικού κλίματος που υπάρχει για τον ίδιο στο εσωτερικό της ομάδας!