Η Παναγιά είχε ευλογήσει το μηδέν-μηδέν

ΔΥΟ επαγγέλματα, είναι ιερά. Του γιατρού και του δικαστή. Ο γιατρός κι ο δικαστής, έχουν τις ζωές των ανθρώπων στα χέρια τους. Αποφασίζουν γι αυτούς.Ένα λάθος του γιατρού, σε στέλνει πριν την ώρα σου, να σε τσεκάρει ο Άγιος Πέτρος. Να σε περάσει από face control, για το αν θα σου ανοίξει τη πόρτα. Ένα λάθος του δικαστή, σε στέλνει φυλακή. Σήμερα λοιπόν βγαίνει η απόφαση για το Κοριόπολις. Η απόφαση έχει βγει βέβαια. Σήμερα θα τη διαβάσουνε. Να μην μας διαφεύγει ωστόσο, ότι ζούμε σε μία χώρα, που όλοι εκφράζουν, διαλαλούν μπορείς να πεις, την εμπιστοσύνη τους στη δικαιοσύνη. Ένας να έχει πει, έχω εμπιστοσύνη στους Έλληνες γιατρούς, στους Έλληνες μηχανικούς, στους Έλληνες υδραυλικούς, στους Έλληνες διαιτητές, δεν έχει βρεθεί. Δεν είναι περίεργο; Για ποια λόγο δηλαδή οι Έλληνες, από τόσους και τόσους επαγγελματίες, διαλαλούν ότι εμπιστεύονται μόνο τους δικαστές; Κι όχι τους σαλεπιτζίδες;

ΘΑ δώσω ο ίδιος την απάντηση. Παραμύθι φούρναρης, είναι αυτή η δημόσια δήλωση εμπιστοσύνης. Όπως στη μπάλα, όλοι ψάχνουνε να βρούνε την άκρη, με τον διαιτητή, έτσι και στη δικαιοσύνη τη ψάχνουνε με την έδρα. Αν δεν μας αρέσει, πάμε για αναβολή. Ξεφύγαμε όμως. Ο Νόμος είναι Νόμος. Να δούμε λοιπόν το θέμα αποστασιοποιημένοι. Και σε εντελώς θεωρητική, σε ακαδημαϊκή μπορείς να πεις, βάση. Ανεξάρτητα από συγκεκριμένα πρόσωπα και καταστάσεις. Ποιο είναι το έγκλημα, όταν δύο ομάδες φτιάχνουν ένα παιχνίδι; Ας υποθέσουμε ότι δύο παίζουνε τάβλι στο καφενείο. Κι άλλοι δύο που είναι από πάνω μπανιστάδες, βάζουνε στοίχημα. Αν εγώ παίξω το πέντε-δύο λάθος, δεν κάνω τη πόρτα και χάσω τη παρτίδα, θα είμαι υπόλογος; Τι με νοιάζει, αν εσύ τζογάρει στη δικιά μου τη πλάτη; Το ίδιο ισχύει και στο ποδόσφαιρο. Αυτοί που παίζουνε μπάλα, έχουνε υπογράψει κανένα κοντράτο, ότι θα παίζουνε στο σπαθί; Εγώ γουστάρω να χάσω. Τι με νοιάζει εμένα, αν εσύ έχεις εταιρία στοιχημάτων και κονομάς στη πλάτη μου; Τι με νοιάζει εμένα, αν εσύ είσαι αρρωστάκι του στοιχήματος; Ότι και να κάνω εγώ, εσύ που παίζεις, θα χάσεις. Το έχει πει άλλωστε ο Σαίξπηρ στον Μάκβεθ: «Ο παίζων χάνει και ο πίνων μεθά». Αν ήτανε να κερδίζουν οι τζογαδόροι οι εταιρίες στοιχημάτων θα είχανε κλείσει. Αντιθέτως οι παίχτες είναι πάντα ρέστοι και πάντα ψάχνουν για δανεικά.

ΕΜΕΙΣ λοιπόν, γουστάρουμε να το φέρουμε ισοπαλία. Είπαμε να μας βάλλεται στο κουπόνι; Βάλτε τη Μπαρτσελόνα και τη Μπάγερν, που είναι  αδιάβλητες. Βάλτε τη Ρεάλ και τη Γιουβέντους. Αφού θέλεις να βάλεις τον Κομπότη, παίρνεις και το ανάλογο ρίσκο. Κι εσύ που κάνεις παιχνίδι κι εσύ που ποντάρεις. Το καζίνο και το ιπποδρόμιο, είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο. Το καζίνα και τα ιπποδρομία, φτιαχτήκαμε για τζόγο. Αποκλειστικά για τον τζόγο. Ούτε ένας, δεν πάει να δει τα ντεντένια να τρέχουνε. Για να απολαύσει το θέαμα. Όλη η δουλειά, είναι το κουμάρι. Πολύ περισσότερο το καζίνο. Αν πειράξεις τη ρουλέτα, είναι criminal. Criminal, είναι, να στήσεις τη κούρσα στο ιπποδρόμιο. Να τραβήξει το άλογο ο αναβάτης. Δεν γίνεται, σε χαρτοπαικτική λέσχη, να είναι σημαδεμένη η τράπουλα. Μιλάμε για νταραβέρια, που έχουνε να κάνουνε αποκλειστικά με το τζόγο. Και κάθε παρέμβαση, επιβάλλεται να τιμωρείται παραδειγματικά.

ΤΟ Στοίχημα δεν είναι το ίδιο. Εσύ, σαν Εταιρία στη πλάτη τη δικιά μου, στήνεις μια μηχανή και κονομάς. Και κονομάς χοντρά. Όχι τίποτα πενταροδεκάρες. Εγώ, είτε η Γιουνάιτεντ είμαι, είτε ο Απόλλωνας Λάρισας, από όλο αυτό το νταραβέρι δεν παίρνω φράγκο. Η, μάλλον παίρνω, από τα τρία το μακρύτερο. Αν εγώ, φτιάξω ένα ματς σε ποιόν θα είμαι υπόλογος; Σ αυτόν που πλήρωσε εισιτήριο και πήγε στο γήπεδο; Να μην ξαναπάει. Άσε που αν έχει κερδίσει η ομάδα του, θα το έχει ευχαριστηθεί διπλά. Πριν τέσσερα χρόνια, είχανε παίξει στη Νέα Σμύρνη, Πανιώνιος-Πλατανιάς. Τελευταία αγωνιστική. Με ισοπαλία μένανε στη κατηγορία και οι δύο. Μηδέν-μηδέν το αποτέλεσμα. Δύο σουτ, είχε κάνει εντός περιοχής ο Πανιώνιος, κανένα ο Πλατανιάς. Που είχε στο πάγκο τον Άγγελο Αναστασιάδη. Τον άνθρωπο του θεού και της εκκλησίας. Ήτανε ποτέ δυνατόν ο Άγγελος, να κάνει τέτοιο πράμα, χωρίς να ρωτήσει τον πνευματικό του; Ποτέ των ποτών. Να γίνει τέτοια δουλειά, ερήμην της Παναγιάς; Φως φανάρι λοιπόν, ότι η ίδια η Παναγιά, είχε ανάψει πράσινο, για να τελειώσει το ματς μηδέν-μηδέν. Και να παραμείνουν στη κατηγορία αμφότεροι. Θα δικάσουμε τη Παναγιά, επειδή χάσανε οι μπουκ; Είναι ποτέ δυνατόν, να θεωρείται το στήσιμο παράπτωμα και αμαρτία, όταν γίνεται με την ευλογία της Θεομήτορος; Όταν λοιπόν η ίδια η Παναγιά, έχει ευλογήσει αυτό το μηδέν-μηδέν, θα το βγάλεις εσύ σκάρτο και επιλήψιμο; Και θα δικάσεις αυτούς που το φτιάξανε; Φωτιά θα πέσει να σε κάψει. Και κλαίγανε οι Απολλωνιστές, που υποβιβαστήκανε. Οι αποκαλούμενοι και Ιαχωβάδες. Ήτανε ποτέ δυνατόν η Παναγιά, να σώσει τους αιρετικούς, που έχουν φύγει από τον ίσιο δρόμο, της Ορθοδοξίας; Έδωσε την ευλογία της κι έκατσε το ματς στο μηδέν-μηδέν.

Στη μουσική επιλογή, Ray Charles & B.B. King- Good Bye.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…