«Τρίγωνο των Βερμούδων» το λεκανοπέδιο Αττικής!

ΓΝΩΣΤΟ πλέον, ότι επιβεβαιώθηκε πλήρως εκείνο το κείμενο μας. Η «κιτρινόμαυρη» ομάδα υπέστη τις δύο τούμπες, με ισάριθμες ισοπαλίες (σαν ήττες) , από τις οποίες το 0-0 με τη Ντινάμο σήμαινε αποκλεισμό από την 16άδα του Γιουρόπα Λιγκ. Και το 1-1 με τον Ατρόμητο, ότι Χιμένεθ και παίκτες του «κλώτσησαν» για άλλη μια φορά την ευκαιρία, για να πάρουν βαθμολογικό και ψυχολογικό αβαντάζ, στο κυνήγι του τίτλου . Έδωσαν και το δικαίωμα στον σκόρερ της ισοφάρισης (80΄), Ουάρντα, να πανηγυρίζει, σαν ΠΑΟΚτζής, ότι « Όλη η Θεσσαλονίκης θα χαίρεται σήμερα»…

ΟΥΤΕ προφήτες είμαστε, ούτε … «λέμε το φλυτζάνι»- έχοντας παρακολουθήσει τρεις και τέσσερις φορές την κλασική ελληνική ταινία «Η Καφετζού», με την αμίμητη Γεωργία Βασιλειάδου και τους Μίμη Φωτόπουλο, Βασίλη Αυλωνίτη (σενάριο Αλέκου Σακελλάριου, παραγωγής 1956).

ΑΠΛΑ, όσο πιο απλά: έχουμε γνώση της τάσης αυτοκαταστροφής, που χαρακτηρίζει την ΑΕΚ, κατά τις τελευταίες περίπου δυόμισι δεκαετίες. Σπάνια-σπανιότατα η ομάδα έχει εκμεταλλευθεί στραβοπατήματα των ανταγωνιστικών αντιπάλων της.

ΣΕ ΚΑΠΟΥ πρέπει να οφείλεται αυτή η πολύ σοβαρή αδυναμία της «Ένωσης». Κάτι να φταίει. Κι αυτό οπωσδήποτε δεν χρεώνεται στο «από γεννησιμιού της», γιατί το αγωνιστικό παρελθόν της Νέο-Φιλαδελφειώτικης ομάδας είναι λαμπρό . Στην διαδρομή , μετά από τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες, προσβλήθηκε από αυτό, «το κάτι», που την κάνει ανήμπορη να αξιοποιήσει «ασίστ πάσες», π.χ. όπως αυτή, που (μάλλον) της δόθηκε και από τον ΠΑΟΚ, κατά την περασμένη Κυριακή, με τα αρνητικά γεγονότα, που θα μείνουν , στην ιστορία του πρωταθλήματος, με την κωδική ονομασία «ρολό χαρτιού ταμειακής μηχανής»…

ΑΝ ΑΥΤΟ, το ζητούμενο «κάτι», είναι ψυχολογικό, το λογικό είναι να ανατρέξουμε και σε αρμόδιο γιατρό .Και αφού του παραδοθεί ο διογκωμένος φάκελος με τα συγκεκριμένα παραδείγματα, από τα οποία εμείς θα δίναμε εμφαντική σημασία σε εκείνο του πρωταθλήματος 1959-60. Τότε, που η ΑΕΚ του Κώστα Νεστορίδη (και το βράδυ ο Στέλιος Σεραφείδης είχε τους γάμους του με την αξέχαστη Αντιγόνη) έχασε «δικό της τίτλο», από τον Παναθηναϊκό- επί Αντώνη Ματζεβελάκη, στη Νέα Σμύρνη, με ήττα 3-2 από τον Πανιώνιο.

ΕΚΕΙΝΗ η απίθανη, όπως είχε θεωρηθεί, απώλεια του πρωταθλήματος, «να σημάδεψε» τόσο καίρια και βαθιά, ώστε από τότε να εξελίχθηκε σε «κατάρα» και να την ακολουθεί κατά πόδας. Με το εκπληκτικό, όπως έχει επαναληφθεί, ως τώρα, αλλά όχι τελεσίδικα –αφού απομένουν 7 αγωνιστικές, ότι ο δικέφαλος αετός «αποφτερουγίζεται» από ομάδες του αττικού λεκανοπεδίου! Δεν εννοούμε τους «μεγάλους», Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό, αλλά τους αμέσως μετά. Ήδη στο εφετινό πρωτάθλημα έχει δεχτεί τρομερά βαθμολογικά κτυπήματα, από τον Ατρόμητο (-5) και τον Απόλλωνα (-3)! Αυτή την Κυριακή συναντιέται με τον Πανιώνιο, στο ΟΑΚΑ.

ΑΝ ΤΟ πρόβλημα της ΑΕΚ είναι αγωνιστικό ή και αγωνιστικό, τότε η απάντηση ποικίλει. Σύμφωνα με τα όσα καταγράφηκαν στο Κίεβο και στο Περιστέρι το περισσότερο μέρος από την ευθύνη , για τις επιζήμιες ισοπαλίες, βαρύνει την επιθετική δυστοκία. Με τον Σέρτζιο Αραούχο μια του ύψους-μια του βάθους, κατά το πλείστον του βάθους, όπως συνέβη και στο Περιστέρι, με την σημαντική ευκαιρία , που έχασε, για να πετύχαινε και δεύτερο γκολ, οπότε η αριστερή «ρουκέτα» του Αμρ Ουάρντα δεν θα άλλαζε την ουσία.

ΑΠΕΛΠΙΣΤΙΚΑ αναποτελεσματικός και ο Σοτζέϊ Μασούντ, με αποκορύφωμα στο Κίεβο, όπου έχασε την ευκαιρία «της δεκαετίας» και πήρε στον λαιμό του την ελληνική πρόκριση. Όχι σε βαθμό αστοχίας, όπως οι Αραούχο και Μασούντ, αλλά ασταθής στην επικοινωνία του με τα αντίπαλα δίκτυα, ο Μάρκο Λιβάγια. Με το ακόμη πιο αρνητικό, πως ο Κροάτης δέχεται τις κάρτες …ακόμη και από τα αποδυτήρια!

ΕΤΣΙ «δεν συνετίστηκε» με την μοιραία, για την ομάδα του, απουσία του, από το Κίεβο (με αδιανόητη κάρτα στο ΟΑΚΑ, με τη Ντινάμο και από Ισπανό διαιτητή) . Και με την επανεμφάνιση του στο Περιστέρι έπεσε στην παγίδα, που του έστησαν μάλλον προμελετημένα οι άλλοι δύο του ΠΑΟΚ (Χατζηισαϊας, Δ.Γιαννούλης) . Σωστά ο Θεσσαλονικέας Τάσος Σιδηρόπουλος του έδειξε την 7η κίτρινη και ο Κροάτης θα λείψει για άλλα δύο ματς, από τα οποία η ΑΕΚ φυσιολογικά θα δίνει τις μάχες στην τελική ευθεία( για την ακρίβεια: ανηφόρα) για τον τίτλο.

Ο ΧΙΜΕΝΕΘ δεν έχει την πολυτέλεια του Λουτσέσκου, με το εύκολο σκοράρισμα από τον Πρίγιοβιτς και του Γκαρθία, με τον Ανσαριφάρντ. Οι τρεις «κιτρινόμαυροι» ξένοι , κυρίως οι δύο δανεικοί από της μικρομεσαία Λας Πάλμας και πολύ μετά ο τρίτος να διαψεύδει τις προσδοκίες, πως θα ήταν «η συνέχεια» του πετυχημένου «Νέο Σμυρνιώτη», δεν συνθέτουν την απόλυτα επιθυμητή λύση. Με τον Ανδαλουσιάνο τεχνικό να μη πιστεύει στον Γιώργο Γιακουμάκη , ίσως γιατί βγήκε νοκ ντάουν, από την σεζόν λόγω απρόβλεπτων προβλημάτων υγείας. Το κοπέλι δεν έχει δικαιώσει (σε «α΄ημίχρονο») την πρόβλεψη, πως η ΑΕΚ εξασφάλισε, μέσω Κρήτης, το «νέο Νίκο Καρέλλη».

ΑΡΑ τι έχουν απομείνει στην επιθετική φαρέτρα του Μανόλο; Ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος , που από τη μία δυστροπεί, όταν γίνεται αλλαγή (π.χ. στο Κίεβο). Από τη άλλη παραδέχεται δημόσια, πως καταλήφθηκε από την κούραση και γι΄αυτό ηρωποίησε τον βραχύσωμο, αλλά σπιρτόζο, Κυριάκο Κιβρακίδη (ομοιοκατάληκτο του Μιχάλη Μπακάκη της ΑΕΚ), προσωπικό αντίπαλο του, τη Δευτέρα βράδυ.

ΥΠΑΡΧΕΙ και ο Τάσος Μπακασέτας, φορμαρισμένος μεν, αλλά κατά τη μανία του Χιμένεθ, για ροτέϊσιον, «ικανός» να παίξει μόνο μετά το 81΄- κι αφού ο Ουάρντα (με «θεατές», ενώπιον του , τους νεοαποκτηθέντες Χουλτ και Μοράν!) είχε ισοφαρίσει. Ο Κορίνθιος διεθνής θα μπορούσε να αποτελούσε ένα τύπο «Πέλκας του ΠΑΟΚ», αλλά ο προπονητής αποφασίζει τα «ναι» ή τα «όχι» για θέσεις και ρόλους των παικτών του, σε κανένα τρίτο δεν πέφτει ο λόγος.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

*Υ.Γ.: Τρίγωνο των Βερμούδων, για την ΑΕΚ, το λεκανοπέδιο της Αττικής! Προπάντων με τον Ατρόμητο του Γιώργου Σπανού (πρώην της Χαλκηδόνας, του πατέρα Μιχάλη Σπανού, δεδηλωμένου φιλο- «Ενωσίτη»!) να έχει εξελιχθεί σε «κακό δαίμονα» της. Όπως άλλοτε σχεδόν μονοπωλούσε αυτό τον χαρακτηρισμό ο Πανιώνιος και όχι, πως ο «Πάνθηρας» δεν παραμένει με τα νύχια- σαν γάντζους να προεξέχουν στην θέα του δικέφαλου αετού. Ενίοτε να τους ακολουθεί ο πλησιέστερος από τους γείτονες, ο Απόλλωνας. Με την ΑΕΚ να αναρωτιέται βασανιστικά, μετά «τις δύο τούμπες, προ της Τούμπας»: Είναι θέμα ψυχολογίας; ΄Η και αγωνιστικό, ταυτόχρονα;