ΕΟΚ: Το πηγάδι δεν έχει πάτο, όσο διοικεί ο Βασιλακόπουλος

Υπάρχει, αλήθεια, ένας άνθρωπος, ο οποίος να έχει ασχοληθεί επιδερμικά με το μπάσκετ, που να μην γνωρίζει ότι ο Παναγιώτης Φασούλας βρήκε την… Ιθάκη του στον Πειραιά; Ότι είναι κομμάτι της ιστορίας του Ολυμπιακού; Ότι με τον έναν ή άλλο τρόπο η μετοίκισή του από τη Θεσσαλονίκη ήταν καθοριστική για τη μετέπειτα ζωή του;

Κι, όμως, αν τον βλέπατε να πηγαίνει να ψηφίσει στις εκλογές της ΕΟΚ με μπλούζα του Ολυμπιακού, θα το κατακρίνατε και με το δίκιο σας. Είναι προφανές πως κανείς δεν φύτρωσε στο μπάσκετ, όλοι από κάποια ομάδα προέρχονται, όλοι έχουν τις προτιμήσεις τους.

Όπως ο Φάνης, ο Τσαρτσαρής και κάθε άλλος. Ως εκ τούτου κανενός το παρελθόν δεν ποινικοποιείται, όπως δεν ποινικοποίησε κανείς την παρουσία του Γιώργου Βασιλακόπουλου στον Παναθηναϊκό, τον οποίο τίμησε ως παίκτης.

Από τη στιγμή που μιλάμε για την Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης, καθένας κουβαλά την ιστορία του, αλλά από τη στιγμή που εμπλέκεται στα της Ομοσπονδίας οφείλει να έχει ίσες αποστάσεις απ’ όλα τα σωματεία. Φαντάζομαι ότι κανείς δεν πιστεύει πως η επιλογή του γηπέδου της Λεωφόρου εντάσσεται στη λογική των ίσων αποστάσεων. Δείχνει ξεκάθαρα πως κανείς από τους απερχόμενους δεν έχει διάθεση να κρυφτεί, ότι κανείς από τους απερχόμενους δεν ενδιαφέρεται αν προκαλέσει.

Το ίδιο ενοχλητικό θα ήταν αν οι εκλογές γίνονταν στο «Καραϊσκάκης», ή στην «Αγιά Σοφιά». Το γιατί φαντάζομαι ότι πρέπει να εξηγήσω μόνο σε φανατικούς οπαδούς της Eurovision, που δεν έχουν ιδέα τι σημαίνει Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, μπάσκετ, κτλ. Ο Γιώργος Βασιλακόπουλος εμφανώς αδιαφορεί για την υστεροφημία του.

Ο Λευτέρης Αυγενάκης οφείλει να εμποδίσει τη διακωμώδηση της εκλογικής διαδικασίας. Κι έχει πολλούς τρόπους. Για παράδειγμα, τα κρούσματα είναι σε απόλυτους αριθμούς περισσότερα από εκείνα, που οδήγησαν το Υφυπουργείο Αθλητισμού στην επιλογή των ηλεκτρονικών αρχαιρεσιών.

«Μα τι μας λες τώρα, αφού όλα ανοίγουν» μπορεί να σκεφτεί κάποιος κι έχει απόλυτο δίκιο. Όσο δίκιο είχαν εκείνοι που υποστήριζαν (όπως εγώ για παράδειγμα) ότι δεν είναι λογικό να τιμωρηθεί το άθλημα, επειδή οι διαιτητές του πρώτου τελικού «αιωνίων» στις γυναίκες ακολούθησαν μη προβλεπόμενες διαδικασίες. Αντί να τιμωρηθούν οι διαιτητές, τιμωρήθηκε ο Ολυμπιακός. «Μα τι λέτε τώρα, αφού το καλάθι ήταν εμφανώς εκπρόθεσμο» υποστηρίζαμε και μας έλεγαν άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Το ίδιο λέμε κι εμείς.

Είναι περισσότερα τα κρούσματα, από τότε που αποφάσισε η πολιτική ηγεσία του αθλητισμού να μετατρέψει σε ασφαλή διαδικτυακή διαδικασία τις εκλογές των Ομοσπονδιών; Για τον ίδιο λόγο να επιμείνει να γίνουν με αυτόν τον τρόπο και στην ΕΟΚ. Υπάρχουν κάποια ψευδεπίγραφα ερωτήματα, παγίδες για παιδιά προσχολικής ηλικίας.

«Δεν θέλετε να γίνουν δια ζώσης εκλογές» μας κουνάνε το δάχτυλο εκείνοι, που για δεκαετίες είχαν ανακαλύψει την πατέντα των εξουσιοδοτήσεων. Η αλήθεια είναι πως αν πρόκειται οι εκλογές να γίνονται στην έδρα του εκάστοτε ισχυρού (μια και θα υπάρχει δεδικασμένο), καλύτερα να γίνουν ηλεκτρονικά.