Για σκεφτείτε τον Ολυμπιακό χωρίς τον Γιαν Εμβιλά

O Eλ Αραμπί τάραξε πολλές φορές τα δίχτυα των αντιπάλων. Οχι μόνο τα … κόλλαγε το ένα μετά το άλλο αλλά τα έφτιαχνε και τα πρόσφερε δώρο στους συμπαίκτες του. Από τότε που ο Πέδρο Μαρτίνς το γύρισε σε 3-4-3 ο Μαρικινός έδειξε κι άλλη μια πλευρά του ρεπερτορίου του.

Εγκατέλειπε την θέση του κλασσικού προωθημένου και τραβώντας μαζί τον προσωπικό φρουρό του, δημιουργούσε για τους συμπαίκτες του. Κάπως έτσι βγήκε η ασίστ στον Μασούρα και στο δεύτερο
ημίχρονο στον Φορτούνη που δεν έγινε γκολ γιατί μεσολάβησε ένα σωτήριο τάκλιν.

Αφήνω κατά μέρος την συνέπεια με τον οποία επιστρέφει στην άμυνα και μαρκάρει. Επειδή ολα αυτά… συνέβησαν φέτος, ο Ελ Αραμπί μπορεί κάλλιστα να αναδειχτεί ο πολυτιμότερος παίκτης του Ολυμπιακού. Κάνω αυτή την εισαγωγή διότι είναι πιθανό οι φίλοι του Ολυμπιακού να παραξενευτούν από τη συνέχεια.

Εκεί δηλαδή που θα επιχειρήσω να αποδείξω ότι ο Γιαν Εμβιλά ήταν ο παίκτης που αξίζει τον τίτλο του πολυτιμότερου αυτής της χρονιάς.

Ο Γάλλος -γνωστά πράγματα αυτά- ήρθε με εισήγηση και επιμονή του Μοντεστό. Ηρθε γιατί το κοφτερό μάτι του Κορσικανού είχε δει πως ο Γάλλος διεθνής θα μπορούσε να πάρει θέση ρτη ραχοκοκαλιά της
ομάδας και να καλύψει το κενό που άφηνε ο πληθωρικός Γκιγιέρμε.

Να εξομολογηθώ τώρα μια… αμαρτία. Οταν τον είδα στο πρώτο παιχνίδι, απόρησα. Πως είναι δυνατόν ένας παίκτης που δεν κουβαλάει την μπάλα ούτε πέντε μέτρα να κάνει τη δουλειά που έκαναν ο Γκιγιέρμε και ο Ορμπάιθ;

Αναφέρομαι σε δυο παίκτες που είχαν την ικανότητα να παίζουν με την μπάλα και να λειτουργούν ως πλέι μέικερ μπροστα από τους δυο στόπερ. Μου φαινόταν αδιανόητο ότι ο Εμβιλά την έπαιρνε και την
έδινε με το πρώτο άγιγμα, άντε με το δεύτερο. Κι όμως ο πολύπειρος διεθνής μέσος έκανε αυτή την δουλειά καλύτερα από τον καθένα.

Σωστές τοποθετήσεις , δυναμισμός στα μαρκαρίσματα, απίθανα ανοίγματα του παιχνιδιού και σιγουριά. Σιγουριά που δεν αφορούσε τον τρόπο που έπαιζε ο ίδιος αλλά την σιγουριά που διαχεόταν σε ολόκληρη την ομάδα από τις κινήσεις και την παρουσία του στο γήπεδο.

Σκεφτείτε τον Ολυμπιακό χωρίς τον Εμβιλά. Αυτός την τακτοποιούσε στον αγωνιστικό χώρο. Την έβγαζε γρήγορα από την άμυνα στην επίθεση και της έδινε τη δυνατότητα να ανακτά την μπάλα στη μεσαία γραμμή ώστε να βγαίνει γρήγορα μπροστά.

Αργότερα ήρθαν και κάποια εντυπωσιακά γκολ για να προστεθούν ως κερασάκι στην τούρτα των εμφανίσεων του Γιαν Εμβιλά. Ο αντικαταστάτης του Γκιγιέρμε ήταν που έλυσε τα χέρια του Μαρτίνς
ώστε να μείνει αναλλοίωτη η αγωνιστική φυσιογνωμία της ομάδας.

Κάθε αποτίμηση της φετινής παρουσίας των ερυθρόλευκων δεν μπορεί να γίνει χωρίς ιδαίτερη αναφορά στα έργα και τις ημέρες του Γιαν Εμβιλά…