Ολυμπιακός είναι…

46 και επίσημα λοιπόν. Ένα ακόμα τρόπαιο πήρε τη θέση του στην πλούσια συλλογή του Ολυμπιακού, μετά από μια φιέστα που ο κόσμος ήταν έξω από το γήπεδο, όπως και πέρυσι. Παρά τις εκκλήσεις που έκανε η ΠΑΕ περί του αντιθέτου, μαζεύτηκαν αρκετοί οπαδοί έξω από το «Γεώργιος Καραϊσκάκης». Κακώς θα πουν πολλοί και δεν έχουν άδικο, αλλά τι να κάνουμε. Αναπόφευκτο ήταν…

Έχει αυτήν την ατυχία ο Ολυμπιακός να έχει γιορτάσει τους δυο τελευταίους τίτλους του στον καιρό της πανδημίας που ταλαιπωρεί τις ζωές μας. Έχει αναγκαστεί να γιορτάσει χωρίς τον κόσμο του στις εξέδρες, κάτι που είναι κρίμα και άδικο, διότι ο Ολυμπιακός αυτό ακριβώς είναι. Ο κόσμος του. Από τους εφοπλιστές όπως ο Βαγγέλης Μαρινάκης που δακρύζει για τον Ολυμπιακό, μέχρι τους λιμενεργάτες που καθημερινά ζουν και αναπνέουν για την ομάδα…

Ολυμπιακός είναι αυτό το «ταξίδι» που έκανε η κούπα στις γειτονιές του Πειραιά (και όχι μόνο) μέχρι να φτάσει στο Καραϊσκάκη. Ένα «ταξίδι» που το παρακολουθήσαμε σε αυτό το πανέμορφο βίντεο το οποίο προβλήθηκε κατά τη διάρκεια της φιέστας και μας έκανε να συνειδητοποιήσουμε για μια ακόμα φορά τι πρεσβεύει αυτός ο σύλλογος…

Ολυμπιακός είναι οι άνθρωποι που δουλεύουν μερόνυχτα στην ιχθυόσκαλα του Κερατσινίου. Ολυμπιακός είναι οι εργάτες στα μηχανουργεία του Αγίου Διονυσίου. Ολυμπιακός είναι οι πιτσιρικάδες που παίζουν μπάλα στις χωμάτινες αλάνες που υπάρχουν ακόμα δίπλα από το Καραϊσκάκη και οι γιαγιάδες που πίνουν τον ελληνικό τους καφέ στις αυλές που υπάρχουν ακόμα στα Καμίνια. Εκεί που τις γαρδένιες τις φυτεύουν ακόμα και τώρα στους τενεκέδες από το λάδι που μας τελείωσε, διότι όπως έλεγε και η δική μου γιαγιά «πιάνουν καλύτερα απ’ ότι σε γλάστρα και όταν ανθίζουν ευωδιάζουν με το άρωμά τους όλη την αυλή»…

Ολυμπιακός είναι οι άνθρωποι του μόχθου στην Δραπετσώνα και στο Πέραμα, οι έμποροι στην κεντρική αγορά του Πειραιά, στη Νίκαια, στον Κορυδαλλό, στο Ρέντη. Ολυμπιακός είναι τα παιδιά της σχολής ναυτικών δοκίμων που σε λίγα χρόνια μπορεί να είναι από μηχανικοί βάρδιας μέχρι πλοίαρχοι. Ολυμπιακός είναι και οι μεγαλοεφοπλιστές φυσικά, αλλά και οι  μεγαλοεπιχειρηματίες. Στην αγάπη άλλωστε ταξικοί διαχωρισμοί δεν υπάρχουν. Δεν γίνεται να υπάρχουν. Όσο μπορεί να συγκινείται βλέποντας τη φανέλα με τις κόκκινες και τις άσπρες ρίγες και τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο ένας μεροκαματιάρης, άλλο τόσο μπορεί να συγκινείται και ένας εφοπλιστής…

Ολυμπιακός το χαμόγελο μιας μάνας που κάνει βόλτα με το παιδί της στο Πασαλιμάνι και στην Πειραϊκή, η ικανοποίηση μιας παρέας που πίνει ένα κρασί σ’ ένα κουτούκι στα Μανιάτικα. Ολυμπιακός είναι η θάλασσα και ο ουρανός της Ελλάδας και επειδή όλα αυτά μας βοήθησε να τα θυμηθούμε αυτό το υπέροχο βίντεο που προβλήθηκε κατά τη διάρκειας της φιέστας οφείλουμε να πούμε ένα μεγάλο μπράβο και ένα ακόμα πιο μεγάλο ευχαριστώ στους εμπνευστές του…