Από τη μία μιζέρια, απ’ την άλλη ισόβιος τροπαιούχος

Στη Λεωφόρο κατήφεια και προβληματισμός για ακόμα μία χρονιά. Στο κλειστό του ΟΑΚΑ ένα μεγάλο πανό μπροστά από τους Κυπελλούχους Ελλάδας που έγραφε «Ισόβειος τροπαιούχος». Ένα κοντράστ συναισθημάτων με λίγη ώρα διαφορά. Η πραγματικότητα. Η απόλυτη αλήθεια.

Το μπάσκετ του Παναθηναϊκού εξακολουθεί να κρατάει ψηλά τη σημαία του συλλόγου. Το κάνει εδώ και 30 χρόνια. Τα τελευταία 26 παίρνει έναν τίτλο κάθε χρόνο. Ο απόλυτος αθλητικός μύθος, σε ένα ρεκόρ που όμοιό του δεν έχει υπάρξει στον κόσμο. Και κανείς δεν ξέρει που θα σταματήσει να… γράφει το κοντέρ.

Μέσα σε αυτά τα 26 χρόνια, ο ποδοσφαιρικός Παναθηναϊκός έχει κατακτήσει 2 πρωταθλήματα. Το 2004 και το 2010. Ο τελευταίος του τίτλος ήρθε το 2014, το Κύπελλο Ελλάδος. Από τότε και έπειτα βιώνει την απόλυτη παρακμή. Με ευθύνη του Γιάννη Αλαφούζου, ο Παναθηναϊκός… κατάντησε πλέον και μαθηματικά η πέμπτη δύναμη της Ελλάδας. Η φετινή πορεία του είναι μια κηλίδα που θα μείνει αιώνια πάνω σε όσους έχουν την ευθύνη της αποτυχίας.

Για πρώτη φορά από το 1997 ο Παναθηναϊκός μένει εκτός Ευρώπης αγωνιστικά. Κι αν η προηγούμενη τριετία ήταν… στάμπα που δεν θα φύγει ποτέ από τον μεγαλομέτοχο, ο οποίος με τις ενέργειές του έφτασε τον σύλλογο να τιμωρείται με ευρωπαϊκό αποκλεισμό από την UEFA, το φετινό είναι και δική του ευθύνη και όλων των υπολοίπων. Των προπονητών που έκατσαν στον πάγκο, των τεχνικών διευθυντών, των ποδοσφαιριστών.

Ο Μπόλονι δεν έχει πλέον καμία θέση στον σύλλογο και απορώ με τις χθεσινές του δηλώσεις που έδειξαν πως σκέφτεται την επόμενη σεζόν. Ο Αλαφούζος θα έπρεπε να του είχε κάνει ήδη ξεκάθαρο πως με το τέλος της σεζόν τελειώνει και αυτός. Ένας από τους χειρότερους προπονητές που πέρασαν ποτέ από τον πάγκο του Παναθηναϊκού. Με ένα ποδόσφαιρο ξεπερασμένο, με ανύπαρκτες ποδοσφαιρικές ιδέες και με μηδενική δυνατότητα να εμπνεύσει τους παίκτες και να τους δώσει κίνητρο.

Το κακό που άρχισε από τον… μαθητευόμενο μάγο Πογιάτος και από τον Τσάβι Ρόκα, συνεχίστηκε με τον Λάζλο Μπόλονι που κανείς ποτέ δεν κατάλαβε γιατί τον επέλεξε ο Αλαφούζος. Όλοι γνώριζαν τα προβλήματα που δημιούργησε στην προηγούμενη ομάδα του, από την οποία έφυγε μετά από τρία παιχνίδια, όλοι γνώριζαν για το αμυντικογενές παιχνίδι, όλοι γνώριζαν πως έχει πάψει πλέον να θεωρείται ένας… κανονικός προπονητής που ήταν κάποτε.

Φυσικά η φετινή ξεφτίλα αγγίζει και τους ποδοσφαιριστές της ομάδας. Σε οχτώ παιχνίδια στα πλέι οφ, εκεί που υποτίθεται πως έπαιζαν τους κόπους όλης της χρονιάς και που είχαν τον στόχο της Ευρώπης, πήραν μόλις μία νίκη. Είχαν μέσα στην έδρα τους δύο παιχνίδια, απέναντι στον αδιάφορο Αστέρα και στην ΑΕΚ που έμοιαζε να… παραπαίει και δεν κατάφεραν όχι απλά να κερδίσουν, αλλά να δείξουν πως το θέλουν περισσότερο. Χθες η ΑΕΚ έτρεχε πιο πολύ, οι παίκτες της έβγαιναν πρώτοι στην μπάλα, ήταν πιο ψύχραιμοι και στο τέλος είχαν… κρεμάσει τη γλώσσα από το τρέξιμο. Όπως πρέπει να γίνεται σε ματς… τελικούς.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Το καλοκαίρι χρειάζονται γενναίες αποφάσεις και… ξήλωμα. Το λέγαμε και στην αρχή της σεζόν και κάποιοι… έκραζαν ότι γινόμαστε κακοί. Οι μεταγραφές ήταν στοιχήματα και το ρόστερ του Παναθηναϊκού έχει τεράστια έλλειψη ποιότητα. Είναι χαμηλού επιπέδου, ιδιαίτερα για ομάδα που θέλει να επιστρέψει σε συνθήκες πρωταθλητισμού. Για να φτιάξεις καλή ομάδα, πρέπει πρώτα απ’ όλα να έχεις καλούς ποδοσφαιριστές. Οι καλοί ποδοσφαιριστές στον Παναθηναϊκό είναι λίγοι και οι παίκτες – προσωπικότητες ακόμα λιγότεροι.