Ο Καμαρά και εκείνα που… δεν φαίνονται

Απόγευμα αφιερωμένο στα… παιδιά. Έξι της ακαδημίας στο rotation. Οι πέντε βασικοί. Κατάσταση όχι συνηθισμένη.

Και ενώ λογικά οι πολλοί μετρούσαν πάσες του –χαρισματικού- Βασίλη Σουρλή, και αερομαχίες του –ούτε 17- Καλογερόπουλου με τον Μπαράλες;

Ο Πέδρο Μαρτίνς μάλλον έτριβε τα χέρια από ικανοποίηση για άλλα πράγματα. Για κάποια από εκείνα που μπορούν να έχουν άμεση προσαρμογή στο πλάνο του για την τέλεια έξοδο από τη σεζόν.

Βασικά για το ημίχρονο-επιστροφή (στην κανονικότητα) του Μαντί Καμαρά. Κατ επέκταση και για το αγέραστο προφίλ του Χολέμπας στην πτέρυγα. Πόσο είπαμε ότι είναι αλήθεια ο Χοσέ;

Επί της ουσίας ,δύο Ολυμπιακοί στην Τρίπολη:

Ο «Α» του πρώτου, με πέντε-έξι φάσεις γύρω από το γκολ, μεγάλη κατοχή μπάλας και με τον Αστέρα να μην καταφέρνει να του βγάλει ούτε τελική.

Ο «Β» του δευτέρου που χάνοντας ρυθμό και μέτρα στο γήπεδο εγκλωβίστηκε σε ένα άνευρο στιλ με πολλά λάθη.

Ο «Α» είχε 4-3-3 με τον Καμαρά να είναι η –ξανά- η μπάντα που παίζει τα πάντα.

Εκείνος που ανεβάζει την πίεση –και τις γραμμές- ψηλά. Που ντουμπλάρει στα μαρκαρίσματα. Που δημιουργεί υπεραριθμίες και στο transition. Μακράν ο πιο επιδραστικός στο παιχνίδι, έχοντας ελάχιστες επαφές με την μπάλα.

Κανονικός Καμαρά, έπειτα από καιρό.

Ο «Β» πάλι άχρωμος και άοσμος: Σε 4-4-2 και τον Βαλμπουενά μαζί με τον Χασάν και τον Ελ Αραμπί να μένουν τις περισσότερες φορές μπροστά από τη μπάλα.

Με δεδομένο ότι ο κόουτς τον Καμαρά τον απέσυρε νωρίς; Μάλλον είδε αυτό που ήθελε. Όσο το ήθελε. Και ποιος ξέρει; Ίσως να μην ήθελε να το δουν και άλλοι.

Όπως και να έχει; Δεν θα είναι καθόλου παράξενο αν ο Ολυμπιακός επιστρέψει για το τελευταίο ματς της σεζόν στην πεπατημένη του: Εμβιλά, Μπουχαλάκης, Καμαρά μαζί στη μεσαία γραμμή: Όπως στο 3-0 του Γενάρη με τον ΠΑΟΚ.

Τρεις χαφ με αυτά τα χαρακτηριστικά όμως δεν επιτρέπουν και τρεις στόπερ στο ίδιο σχήμα. Άρα εάν και εφόσον μιλάμε για κάτι που αυτή τη στιγμή μοιάζει «έξω από την εποχή». Έξω όμως είναι και ο Ουσεϊνού Μπα, αν αυτό λέει κάτι. Που πιθανότατα στον προπονητή λέει.

Αυτό το ματς όμως είναι ακόμη μακριά. Δύο ολόκληρες εβδομάδες. Ας το αφήσουμε στην ώρα του…

ΥΓ. Ο Ολυμπιακός δεν θα «κερδίσει» τον Σουρλή αν τον θυμάται κάθε Μάη. Είναι δύο χρόνια τώρα που αυτό το παιδί δείχνει «έτοιμο» να πάρει μια θέση στο rotation. Δεν θα τα καταφέρει ποτέ, αν δεν βρει αγωνιστικό ρυθμό.