Την Κυριακή ουδόλως ενδιαφέρει το αποτέλεσμα του αγώνα ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και τον Προμηθέα.
Γι’ άλλους λόγους είναι… άχαστος ο τελικός. Υπάρχει έστω ένας, που ενδιαφέρεται πραγματικά για τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας; Υπάρχει έστω ένας, που δεν θεωρεί ότι ο Παναθηναϊκός είναι το ακλόνητο φαβορί; Ακόμα κι έτσι, όμως, θα είχε ενδιαφέρον γιατί ένας τελικός είναι πάντα τελικός. Και, μεταξύ μας, τι τελικός θα ήταν, αν δεν σφύριζαν ο Αναστόπουλος κι ο Μάνος;
Κάποιος, που δεν είναι γνώστης της ελληνικής πραγματικότητας, θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι είναι τελευταία σεζόν του Αναστόπουλου, οπότε είναι λογικό να τιμηθεί με τη συμμετοχή του στον τελικό του Κυπέλλου. Έτσι κι αλλιώς κι αυτό δεν επιδέχεται αμφισβήτησης, ουδόλως θα επηρεάσει την αγωνιστική έκβαση της αναμέτρησης η παρουσία του και γι’ αυτό βάζουμε και στοίχημα.
Δεν βάζουμε στοίχημα για το ότι θα είναι η τελευταία του σεζόν, καθώς τον έχουμε παρακολουθήσει να… κρεμά τη σφυρίχτρα περισσότερες φορές, από τις αποχωρήσεις του Βασίλη Παπακωνσταντίνου από την εξέδρα συναυλίας, με τον κόσμο να επιθυμεί διακαώς την επιστροφή του κι ο αιώνιος έφηβος του ελληνικού ροκ να ενδίδει και να επιστρέφει. Μπορεί το κοινό να μην βρίσκεται σε… παράκρουση, να μην φωνάζει «Παναγιώτη ζούμε για να σε ακούμε (να σφυρίζεις», αλλά και πάλι δεν είναι κακό να επιστρέψει 4-5 φορές στη σκηνή.
Κι ο Αναστόπουλος το κάνει με συνέπεια. Από κοντά κι ο Μάνος επιβραβεύεται για τη διαιτητική του σταθερότητα και καλώς συμβαίνει αυτό. Πώς η Ευρωλίγκα τίμησε τον Σπύρο Γκόντα, ορίζοντάς τον στον τελικό του Eurocup. Αν ο Γκόντας ήταν Έλληνας, μπορεί να έπαιζε κι αυτός σε τελικό. Μα, συγνώμη… Έλληνας είναι. Ναι, αλλά σφυρίζει στην Ευρωλίγκα, οπότε κόβεται (όπως ο Φούφης). Μα, συγνώμη…
Κι ο Κορομηλάς (όπως ο Παπαπέτρου) σφυρίζουν στην Ευρωλίγκα, αλλά δεν κόπηκαν. Συμβαίνουν και στα καλύτερα σπίτια και στις καλύτερες οικογένειες. Δεν περιμένετε να σχολιάσουμε στα σοβαρά τα περί αλλαγής έδρας, τα περί της «πράσινης» αντιπρότασης να γίνει ο τελικός στο ΣΕΦ. Δίκαιο το αίτημα του Προμηθέα, για να μην παίξει στην έδρα του αντιπάλου, ώστε να διεκδικήσει τις όποιες πιθανότητες έχει, αλλά αυτό έπρεπε να ξεκαθαρίσει από την πρώτη στιγμή.
Όπως επίσης εύκολη η τοποθέτηση του Παναθηναϊκού, αφού και στην Πάτρα να έπαιζαν θα ήταν το απόλυτο φαβορί. Αν κρατάμε κάτι από αυτή την ιστορία είναι η… σθεναρή αντίσταση της διοίκησης Πρωτοδικείου της ΕΟΚ, που αγνόησε επιδεικτικά το αίτημα του Παναθηναϊκού, επιμένοντας στην αρχική της άποψη.