Όλα είναι θέμα «επιλογών» κι ο Μάκης Αγγελόπουλος έκανε τις χειρότερες, για να φτάσει η ΑΕΚ από το ψηλότερο (γι’ αυτή) σκαλί, σε… δεινή θέση.
Το σωτήριον έτος 2018 η ΑΕΚ δεν άγγιξε απλά την κορυφή, αλλά τρύπησε το ταβάνι της. Κατέκτησε το Τσάμπιονς Λιγκ, πήρε το Κύπελλο Ελλάδας κόντρα στον Ολυμπιακό (δίχως να είναι το φαβορί), έκανε με ευκολία δικό της το Διηπειρωτικό (αστεία διοργάνωση, αλλά η… κούπα είναι κούπα) και σαν κερασάκι στην τούρτα δημιούργησε ένα συγκλονιστικό πολιτιστικο-αθλητικό γεγονός, την ταινία «1968» του εξαιρετικού Τάσου Μπουλμέτη.
Ο Μάκης Αγγελόπουλος έμοιαζε με τον άνθρωπο, που ήρθε να ξαναδώσει στη «Βασίλισσα» τη χαμένη της αίγλη, να την επαναφέρει στον θρόνο της. Μόνο που… παρασύρθηκε σε λανθασμένες επιλογές, με αποτέλεσμα λίγα χρόνια μετά η «Ένωση» να επιστρέφει σε… πέτρινα χρόνια και πλέον να υπάρχει ανησυχία για το αυθύπαρκτο της επόμενης μέρας.
Αναφέραμε λίγο πριν το όνομα του Μπουλμέτη. Ο κατάλληλος άνθρωπος για να γράψει το σενάριο, να σκηνοθετήσει και να διευθύνει το καστ των καταπληκτικών ηθοποιών. Στις τέσσερις γραμμές τον ρόλο του Μπουλμέτη είχε ο Ντράγκαν Σάκοτα, ένας προπονητής που έχει γράψει τη δική του ιστορία στην ΑΕΚ, που έχει αποδείξει πολλάκις ότι είναι όχι απλά κατάλληλος αλλά ιδανικός.
Θέλετε να γυρίσουμε στον τελικό του 2018; Στις 6 Μαΐου ο Ντράγκαν Σάκοτα νίκησε στα σημεία τον Ζβέζνταν Μίτροβιτς κι η ΑΕΚ πήρε τον τίτλο, αφήνοντας τη Μονακό με τη… χαρμολύπη της φιναλίστ. Σήμερα, στο τέλος της αγωνιστικής περιόδου, η Μονακό είναι κάτοχος του Eurocup, πέτυχε την προαγωγή της στην Ευρωλίγκα, ο Μίτροβιτς είναι προπονητής της χρονιάς για τη συγκεκριμένη διοργάνωση (ανώτερη κατ’ εμέ, εφάμιλλη ας δεχθώ του Τσάμπιονς Λιγκ) κι η ΑΕΚ μετρά BAN και χαμένους τίτλους, δίχως καν να φτάσει στον τελικό τις περισσότερες φορές.
Οι Γάλλοι, αφού δοκίμασαν άλλες λύσεις, επέστρεψαν στον προπονητή, που τους έφτασε στον τελικό. Κι ας μην τον πήρε. Η ΑΕΚ προτίμησε καταστροφικά πειράματα τύπου Παπαθεοδώρου, παρότι είχε τον Σάκοτα, τον προπονητή που όχι μόνο την πήγε στην κορυφή, αλλά ανέδειξε και μια σειρά νέων παικτών, τόλμησε, δημιούργησε ομάδα με χαμηλό μπάτζετ, προστάτευσε την επένδυση Αγγελόπουλου.
Είναι το μοναδικό λάθος, η αποπομπή ενός προπονητή, ο οποίος έχει συνδυάσει το όνομά του με τις όποιες επιτυχίες της «Ένωσης» τα τελευταία χρόνια; Σαφέστατα όχι, αλλά ίσως να είναι το κορυφαίο. Γιατί μπορεί να μην είναι ο καλύτερος προπονητής του πλανήτη, έχει όμως τον τρόπο να κρατά την ομάδα ενωμένη, να παράγει έργο, διατηρώντας χαμηλούς τόνους. Έχει και χτυπητά ελαττώματα. Δεν αλλάζει παίκτες, με τη συχνότητα που θα ήθελαν κάποιοι, για ευνόητους λόγους…