
Ο χειρότερος Παναθηναϊκός της ιστορίας είναι στο -2 από την πεντάδα. Το κίνητρο των παικτών και του Ουζουνίδη στα ματς που ακολουθούν.
Ο Παναθηναϊκός πέρασε τα… δύσκολα. Έβγαλε την υποχρέωση με τη Λαμία και τώρα πάει στα πραγματικά δύσκολα παιχνίδια, αλλά με λιγότερη πίεση.
Αν διατηρήσει τη μαχητικότητα και το πείσμα που διακρίνει τους παίκτες του κι έχει και λίγη τύχη, τότε γιατί να μην πάρει θετικά αποτελέσματα στα ντέρμπι που ακολουθούν; Ο χειρότερος Παναθηναϊκός της ιστορίας, λοιπόν, με απλήρωτους παίκτες, χωρίς πολλές προσωπικότητες και ποιότητα στο ρόστερ, χωρίς φορ, με μεγαλομέτοχο που ούτε θέλουν να τον βλέπουν οι οπαδοί (κι όχι μόνο), με στελέχη που δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να αμαυρώνουν τον σύλλογο με τη συμπεριφορά τους και να είναι ανεπιθύμητοι πλέον και στ’ αποδυτήρια, βρίσκεται στο -2 από τον πέμπτο Πανιώνιο.
Αλλά επειδή ξεκίνησε με μείον δύο βαθμούς το πρωτάθλημα, ουσιαστικά στον αγωνιστικό χώρο είναι ισόβαθμος με τους Νεοσμυρνιώτες. Ένας Παναθηναϊκός, ο οποίος αν υπήρχε ομαλότητα από την αρχή της σεζόν θα διεκδικούσε σαφώς περισσότερα. Προδόθηκε, όμως. Από ανθρώπους που δεν έχουν σθένος. Δεν έχουν την ικανότητα να ηγούνται ενός τόσο μεγάλου συλλόγου. Αποδείχθηκαν μικροί και λίγοι. Και συνεχίζουν σαν να μην τρέχει τίποτα. Όταν δεν έχεις το θάρρος να κοιτάξεις με υπερηφάνεια τον κόσμο στα μάτια και να πεις «έκανα λάθος, σας θέλω δίπλα μου, έτσι έχουν τα πράγματα», τότε δεν μπορείς να είσαι στον Παναθηναϊκό.
Αξίζουν χαμόγελα
Το σύνθημα «εμείς θα σε κρατήσουμε Παναθηναϊκέ», παράλληλα, είναι αλήθεια ότι δεν έχει γίνει πράξη. Η πλειονότητα των οπαδών έχει ξενερώσει, έχει πικραθεί σε τέτοιο βαθμό που απομακρύνθηκε από το γήπεδο. Είναι και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο καθένας στην καθημερινότητά του, δεν έχουμε και την κουλτούρα να στηρίζουμε στα δύσκολα και μοιραία η Λεωφόρος δεν έχει την εικόνα που θα έπρεπε. Ο κόσμος του «τριφυλλιού» βρίσκεται σε κατάθλιψη και μιάμιση ώρα που θα ήθελε να ξεσκάσει φαίνεται ότι προτιμάει να την σπαταλήσει αλλού.
Όσοι, όμως, έχουν σταθερή παρουσία στο γήπεδο έχουν αγκαλιάσει τους παίκτες και κυρίως τον Μαρίνο Ουζουνίδη, αξίζουν μία χαρά. Ολοι βασικά την αξίζουν. Ακόμα κι αυτοί που δεν έρχονται στη Λεωφόρο. Γιατί πονάνε. Και ίσως προτιμούν να απέχουν από το να ξεσπάσουν.
Ο Έλληνας τεχνικός έχει καθολική αποδοχή. Τα δύσκολα παιχνίδια που έρχονται είναι κίνητρο για όλους. Οι απλήρωτοι παίκτες μπορεί να συσπειρωθούν, να μείνουν ενωμένοι για να αντιμετωπίσουν τα μεγάλα ματς. Η τεράστια προσωπικότητα που υπάρχει στον πάγκο ζει κι αναπνέει για τους μεγάλους αγώνες. Γνωρίζουν όλοι ότι θετικά αποτελέσματα με Ολυμπιακό και ΑΕΚ θα αποτελέσουν μία μικρή ανταπόδοση στον κόσμο που τους έχει στηρίξει. Και φυσικά θα είναι μία ανταμοιβή για όση ταλαιπωρία έχουν τραβήξει και οι ίδιοι όντας απλήρωτοι. Δεχόμενοι τον χλευασμό από τους αντιπάλους.
ΥΓ: Ο Βασίλης Κωνσταντίνου έχει ιστορία στον Παναθηναϊκό. Πλέον, την έχει αμαυρώσει. Όσο καλή διάθεση και να έχει κάνει ένα τρομερό λάθος και θα το εξηγήσουμε προσεχώς…
ΥΓ1.: Οι διαρροές εδώ και καιρό, κυρίως από Έλληνα μάνατζερ αναφέρουν ότι υπάρχει επενδυτής. Δεν γνωρίζουμε αν ευσταθεί η πληροφορία που διοχετεύει, αλλά αν υπάρχει, θα πρέπει να γνωρίζει ότι ο Παναθηναϊκός είναι σύλλογος που αρκεί η σπίθα για να γίνει η έκρηξη. Το πρώτο που θα πρέπει να κάνει, εκτός από το να βάλει χρήματα, είναι όσοι ασκούν σήμερα διοίκηση, να μην περάσουν ούτε έξω από τα νέα γραφεία…