Είναι ξεκάθαρο πως οι πράσινοι είναι ουσιαστικά ομάδα έδρας, με παίκτες χωρίς χαρακτήρα, που νιώθουν πολύ καλύτερα στο ΟΑΚΑ και «εξαφανίζονται» μακριά από αυτό.
Ο Παναθηναϊκός πήγε στη Μόσχα για να κάνει το καθοριστικό βήμα και να εξασφαλίσει το πλεονέκτημα έδρας στα πλέι όφ, αλλά γύρισε με σκυμμένο κεφάλι. Ξανά. Όπως και στο Μπάμπεργκ, στο Κάουνας, στη Βαλένθια, στην Κωνσταντινούπολη, στη Βαρκελώνη.
Είναι ξεκάθαρο πως οι πράσινοι είναι ουσιαστικά ομάδα έδρας, με παίκτες χωρίς χαρακτήρα, που νιώθουν πολύ καλύτερα στο ΟΑΚΑ και «εξαφανίζονται» μακριά από αυτό.
Η ίδια εικόνα επαναλαμβάνεται σχεδόν σε όλη τη διοργάνωση. Στο ΟΑΚΑ να «τρώνε σίδερα» και να κερδίζουν εύκολα ή λιγότερο εύκολα και μόλις απομακρύνονται από την Αθήνα να χάνονται.
Με την Εφές, τον Ερυθρό Αστέρα και τον Ολυμπιακό, τις τρεις εκτός έδρας νίκες που έχουν κάνει έως τώρα, υπάρχει εξήγηση των αποτελεσμάτων. Οι δυο πρώτες είναι ίσως οι χειρότερες ομάδες της διοργάνωσης για φέτος και το «ντέρμπι αιωνίων» είναι γνωστό πως έχει τους δικούς του κανόνες.
Ο Παναθηναϊκός δεν έχει ακόμα τον χαρακτήρα της ομάδας που θα βρει τους μηχανισμούς για να μπορέσει να αντέξει στην πίεση της έδρας και να πάρει το αποτέλεσμα που θέλει.
Έχει αποτύχει και κόντρα στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας και κόντρα στη Ζαλγκίρις Κάουνας, αλλά και κόντρα στη Μπάμπεργκ.
Το μόνο παιχνίδι στο οποίο θα έλεγε κανείς ότι έδειξε χαρακτήρα, αλλά το έχασε λόγω εξωαγωνιστικών παραγόντων ήταν αυτό με τη Μπασκόνια, όπου οι διαιτητές δεν έδωσαν καθαρό φάουλ στον Παππά στο τέλος του ματς. Σε κανένα άλλο…
Πολύς λόγος έγινε για τις προσθήκες των Τζέιμς και Πέιν. Είναι προφανές πως άλλαξαν οι ρόλοι και τα συστήματα με την παρουσία ειδικά του πρώτου. Ο Τσάβι Πασκουάλ προσπάθησε να βρει το κατάλληλο σχήμα, βλέποντας παράλληλα πως τίποτε δεν λειτουργούσε σε άμυνα και επίθεση.
Μάλιστα χρησιμοποίησε και τους δώδεκα παίκτες του μέσα σε ένα ημίχρονο. Έτσι κανείς δεν μπορεί να βρει ρυθμό. Δεν προλαβαίνει να «ζεσταθεί» καν…
Θα χρειαστεί χρόνος για να μπορέσει ο Παναθηναϊκός να βρει ξανά τη «χημεία» του και ειδικά εκτός έδρας θα υπάρχει πρόβλημα συνοχής. Ίσως με περιορισμένο ροτέισον να μπορεί να αντιμετωπιστεί…
Πριν το παιχνίδι, στο προηγούμενο σημείωμα, είχαμε επισημάνει πως ο άξονας Γκιστ- Καλάθη θα είναι καθοριστικός για την εικόνα του Παναθηναϊκού. Ουδείς εκ των δυο εμφανίστηκε στο παρκέ. Ο πρώτος χάθηκε στις αλλεπάλληλες αλλαγές του πανικόβλητου Πασκουάλ και ο δεύτερος από την αριστοτεχνικά στημένη άμυνα του Μπαρτζώκα.
Ο προπονητής της Χίμκι τον οδηγούσε αριστερά, να επιχειρεί προσπάθειες με το «κακό» του χέρι απέναντι πάντα σε ψηλότερο αντίπαλο και σε καμία περίπτωση να δημιουργήσει. Τον απόκοψε από την υπόλοιπη ομάδα και τα πράγματα έγιναν πιο εύκολα για τη Χίμκι.
Συνεπώς οι δυο συγκεκριμένοι παίκτες παρά τις προσθήκες και τις αλλαγές παραμένουν οι πλέον «κομβικοί» για την εικόνα της ομάδας και θα πρέπει να προστατευτούν τακτικά από τον προπονητή.
Το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό την επόμενη Παρασκευή είναι κομβικό. Όχι μόνο για την προσπάθεια της ομάδας να πάρει το πλεονέκτημα έδρας, αν και ήδη τα πράγματα έχουν δυσκολέψει πάρα πολύ με την παρουσία της Χίμκι και της Ζαλγκίρις, αλλά και για λόγους ισορροπιών.
Μια πιθανή ήττα θα προκαλέσει έντονους κραδασμούς στο οικοδόμημα, μια και η διοίκηση έχει κάνει όλες τις απαραίτητες κινήσεις για να είναι η ομάδα σούπερ ανταγωνιστική και περιμένει αποτελέσματα.
Θα είναι πάντως και ένα σαφές δείγμα από το πόσο γρήγορα μπορεί ο Πασκουάλ να κάνει ξανά ένα ομοιογενές σύνολο τους «πράσινους». Κυρίως όμως να δημιουργήσει ξανά μια ομάδα με χαρακτήρα και «μέταλλο» που δεν θα εξαφανίζεται μακριά από την Αθήνα.