Αν υπάρχει επενδυτής, γιατί συρρικνώνει τον σύλλογο;

Έξι μέρες πριν λήξει η διορία της UEFA και πριν ανακοινωθεί η «καμπάνα» του αποκλεισμού από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις για τον Παναθηναϊκό, τα σενάρια και οι φήμες για αλλαγή στο ιδιοκτησιακό καθεστώς είναι πιο έντονα από ποτέ.

Μέρες τώρα στα δημοσιογραφικά στέκια κυκλοφορούν από στόμα σε στόμα διάφορα σενάρια. Κανείς δεν μιλάει με σιγουριά για κάτι, αφού σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να είσαι πολύ επιφυλακτικός. Όμως, πια, έχουν αρχίσει να δημοσιεύονται ρεπορτάζ ακόμα και για επίσημη πρόταση στον Γιάννη Αλαφούζο, όπως το χθεσινό στην εφημερίδα «Γάτα», που έκανε λόγο για εταιρεία με έδρα το Χονγκ Κονγκ.

Δημοσίευμα που αναφέρεται σε συγκεκριμένες ημερομηνίες όσον αφορά την κατάθεση της πρότασης και μάλιστα κάνει λόγο για πρόσωπα που θα αναλάβουν να τρέξουν την ομάδα μέχρι το καλοκαίρι. Όσο επιφυλακτικός κι αν είσαι, δεν υπάρχει λόγος να μην πιστέψεις πως όντως υπάρχει κάτι. Αν όχι επίσημη πρόταση, τουλάχιστον ένα κάποιο ενδιαφέρον. Από τη στιγμή, μάλιστα, που δεν διαψεύδει κανείς από την ΠΑΕ τα συγκεκριμένα σενάρια (θα πει κάποιος βέβαια ποιος να τα διαψεύσει όταν ο καθένας μέσα στην ΠΑΕ κάνει ό,τι του κατέβει στο κεφάλι και δεν δείχνουν να νοιάζονται ιδιαίτερα για την κατάσταση στον σύλλογο).

Η απορία η δική μου δεν είναι γιατί δεν επιβεβαιώνεται ή δεν διαψεύδεται κάτι από μια επί της ουσίας ανύπαρκτη διοίκηση και από ανθρώπους που κάθονται σε ένα γραφείο, μακριά από την καθημερινότητα της ομάδας και – κάνουν πως – διοικούν. Η απορία μου έχει να κάνει με το γιατί αν όντως υπάρχουν επενδυτές έτοιμοι να μπουν στην ΠΑΕ, αφήνουν να συρρικνώνεται τόσο πολύ και τόσο βίαια ο σύλλογος.

Γιατί δε λύνουν μια και καλή το θέμα με την UEFA, ώστε να αγοράσουν μια ομάδα που θα έχει τη δυνατότητα να παίξει στην Ευρώπη, άρα να έχει και έσοδα; Ας κάνουμε μια υπόθεση λοιπόν: αν ο Παναθηναϊκός ακούσει σε λίγες μέρες την UEFA να του επιβάλει την ποινή που έχει προαναγγείλει και ταυτόχρονα δεν καταφέρει να μπει στην πρώτη πεντάδα του πρωταθλήματος, τότε όποιος την αναλάβει από το καλοκαίρι θα γνωρίζει πως για δύο χρόνια δεν θα αγωνίζεται στην Ευρώπη. Την επόμενη σεζόν γιατί δεν θα το έχει κερδίσει αγωνιστικά και τη μεθεπόμενη (αν υποθέσουμε πως του χρόνου θα βγει στην πρώτη πεντάδα) γιατί θα ισχύει ο μονοετής αποκλεισμός.

Είναι διατεθειμένος οποιοσδήποτε έρθει να ακουμπήσει τα χρήματά του, να κάνει δύο χρόνια υπομονή και μόνο να βάζει, προκειμένου να καλύψει τα χρέη και να δημιουργήσει μια ανταγωνιστική ομάδα, χωρίς να περιμένει τίποτα πίσω; Μακάρι οι υποψήφιοι επενδυτές να είναι τόσο φραγκάτοι που δεν θα τους ενδιαφέρει τίποτα απ’ όλα αυτά.

Όμως, όσο τα στόματα παραμένουν ερμητικά κλειστά, τόσο ο κόσμος θα εκφράζει τις ανησυχίες του πως κάτι άλλο υπάρχει από πίσω. Τι είναι αυτό το «κάτι»; Δείτε προσεκτικά την πρόσφατη ιστορία του Βιγιαφάνιες ή εκείνη του Μολέδο και την πίεση που δέχτηκαν από κάποιους για να υπογράψουν στον Ολυμπιακό. Δείτε και ποιοι αποχώρησαν τις τελευταίες μέρες από τον σύλλογο. Όλοι τους ήταν άνθρωποι που θεωρούσαν εγκληματικό να φύγει παίκτης από τον Παναθηναϊκό για τον «αιώνιο» αντίπαλο. Τουμαζάτος, Διαμαντόπουλος, Γαρρής. Κάντε τους συνειρμούς κι εδώ είμαστε. Θα επανέλθουμε όταν χρειαστεί…