ΑΕΚ : Υπερήφανοι για την ομορφότερη ομάδα του κόσμου

Χθες η ΑΕΚ έβαλε τα δυνατά της. Στους -11 βαθμούς Κελσίου, με τραυματίες πολύτιμους παίκτες (Λόπες, Τσόσιτς, Κονέ), εκτός έδρας, απέναντι στη Ντιναμό των ακριβών μεταγραφών και του βαρύγδουπου ονόματος. Και κατάφερε να παίξει τη αντίπαλο ισάξια. Θα μπορούσε να είχε κερδίσει, θα μπορούσε να είχε προκριθεί στους 16, αλλά σε κάθε περίπτωση, ο αποκλεισμός της ομάδας που δεν έχει σημειώσει καμία ήττα στην διοργάνωση δε μας αφήνει με κατεβασμένες τις μούρες.

Ίσως μόνο λίγο. Για το «γαμώτο» δηλαδή. Επειδή και μπορούσε και της άξιζε να πάει παραπέρα. Πανηγυρικά, μάλιστα. Η φετινή ΑΕΚ έκανε τα ακατόρθωτα, μιλάμε για μία ομάδα που μέσα σε μόλις λίγα χρόνια -από τον υποβιβασμό, την Γ’ Εθνική, το προπέρσινο Κύπελλο- έφτασε σήμερα να κοντράρεται με αξιώσεις σε τρεις διοργανώσεις: πρωτάθλημα, Κύπελλο και -μοναδική από τις ελληνικές ομάδες- Ευρώπη.

Κι αυτά είναι σπουδαία. Η ομάδα του Μανόλο Χιμένεθ έκανε σπουδαίο παιχνίδι, με μορφές που ξεχώρισαν τους Τσιγκρίνσκι, Λάζαρο, Μπακασέτα και κυρίως τον Μπακάκη, τον άνθρωπο που χάρισε μία ωραία ποδοσφαιρική στιγμή ειδικά στο σημείο που κατάφερε να σταματήσει την μπάλα μία ανάσα πριν περάσει την γραμμή του τέρματος της Ένωσης. Ο δε Λάζαρος κράτησε οργανωμένη την επιθετική βάση της ομάδας, την ώρα που ο Αραούχο χθες ήταν κατώτερος των περιστάσεων και πιθανότατα και των δυνατοτήτων του.

Ο Τσιγκρίνσκι από την αρχή «όργωσε» το γήπεδο και κράτησε την άμυνα ενωμένη την ώρα που ο Μπακάκης εκτελούσε χρέη… ηγέτη, με το πείσμα και την οργανωτικότητα που μας έχει συνηθίσει.

Μεγάλη ήταν και η στιγμή του Μπακασέτα, που προσπάθησε να βγάλει ωραίες πάσες στο παγωμένο γήπεδο και στάθηκε όρθιος και πολύτιμος μέχρι το τέλος του αγώνα.

Αλλά χθες, σε ευρωπαϊκό ματς κι απέναντι σε σκληρή ομάδα, φάνηκε πιο έντονα απ’ ό,τι συνήθως πόσο σοβαρή είναι η έλλειψη εξτρέμ. Ο Μασούντ προσπάθησε να καλύψει ανά φάσεις το κενό, το ίδιο και ο Λάζαρος -που προσπαθούσε να τα κάνει όλα και να συμφέρει, στην πραγματικότητα στον χθεσινό αγώνα. Δεν βγήκε και δεν θα μπορούσε να βγει εύκολα.

Ο Μασούντ, λοιπόν, χρεώθηκε -σε άλλη φάση, βέβαια- ένα γκολ που έπρεπε, αλλά δεν μπήκε στα δίχτυα. Κι όντως, ήταν να χτυπάμε το κεφάλι μας στους τοίχους κι εμείς κι ο Μασούντ. Κουράστηκε; Έφυγε άτσαλα το πόδι του στον πάγο; Ήταν κακή στιγμή; Δεν έχει καμία σημασία. Η χθεσινή ΑΕΚ είχε κι άλλες ευκαιρίες, πιο δύσκολες αλλά τις είχε και τις έχασε, με σημαντική ευθύνη του αποδιοργανωμένου Αραούχο.

Ωστόσο, το αποτέλεσμα ήταν ένα όμορφο ταξίδι, που σταμάτησε πριν την ώρα του (να τα πούμε κι έτσι ποιητικά, δηλαδή). Εμένα δε μου άφησε πίκρα ο χθεσινός αποκλεισμός, γιατί κρατηθήκαμε με το κεφάλι ψηλά και τώρα πλέον μπορούμε να περιμένουμε τα όμορφα εντός Ελλάδας.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Στο κάτω-κάτω και του χρόνου ΑΕΚ θα είμαστε.