Ο κατήφορος θα έχει και συνέχεια

Έχουν πέσει με τα… μούτρα να σώσουν το Ελληνικό ποδόσφαιρο εντός των συνόρων. Μην τα θέλουμε λοιπόν όλα δικά μας. Ας ξεκινήσουμε από τη 15^η θέση της UEFA την περίοδο 2019-20 και αν ξαναδούμε φάση ομίλων στο Τσάμπιονς Λιγκ με Ελληνική ομάδα ας καταγράψουμε τη στιγμή διότι θα πρόκειται για… ντοκιμαντέρ με ιστορική αξία.

Δυστυχώς ούτε η φετινή πρόκριση του Ολυμπιακού στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, ούτε η αήττητη προσπάθεια της ΑΕΚ στο Γιουρόπα Λιγκ έχουν σοβαρό αντίκρισμα. Είμαστε και επίσημα 15^οι άρα από την περίοδο 2019-20 η πρωταθλήτρια ομάδα της Ελλάδας, θα ξεκινήσει από τον δεύτερο προκριματικό της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης.

Δηλαδή –σε πρώτη ανάγνωση- θα έχει την ίδια αντιμετώπιση με τον δεύτερο της βαθμολογίας. Και αν συνυπολογίσουμε ότι και οι δύο από τις τρεις ομάδες του Γιουρόπα Λιγκ θα ξεκινούν με τη σειρά τους και εκείνες από τον δεύτερο γύρο; Τέλος στην κανονικότητα των καλοκαιριών. Σε προετοιμασίες που θα αρχίζουν την σωστή απόσταση από την έναρξη του πρωταθλήματος και θα πραγματοποιούνται με βασική στόχευση την… κανονική διάρκεια της σεζόν και όχι την πρώιμη που βεβαίως όμως θα έχει μεγάλη «οικονομική» σημασία για τα κλαμπ.

Πολύ μεγάλο πρόβλημα είναι όλη αυτή η εξέλιξη και σαν παραδοσιακοί Έλληνες θα το καταλάβουμε μόνο όταν έρθει η ώρα της… λυπητερής. Και το καλοκαίρι 2019 δεν θα έχει Μουντιάλ να στέλνει τις ημερομηνίες των προκριματικών πιο κοντά στον Αύγουστο. Θα παίζουν οι ομάδες μας από τα μέσα Ιουλίου άρα για να μην το ταλαιπωρούμε θα ξεκινούν προετοιμασία από τις 10-15 Ιουνίου. Οι τέσσερις από τους πέντε της Ευρώπης. Ο ένας με το καλό εισιτήριο του Γιουρόπα θα ξεκινά από τον τρίτο προκριματικό άρα τέλος πάντων θα κερδίζει σχεδόν δύο εβδομάδες.

Και να φτιάξεις λοιπόν με κάποιο τρόπο καλές ομάδες θα πρέπει να έχεις την φιλοδοξία να μπορούν να αντέξουν σε σεζόν 10-11 μηνών. Να το καταφέρεις μια φορά; Άντε να το δεχθούμε. Συνολικά όμως όλη αυτή η ιστορία είναι πραγματικό βήμα προς τα πίσω. Μια ιστορία που ανοίγει ακόμη περισσότερο την ψαλίδα μεταξύ της Ελλάδας και του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.

Φυσικά θα έρθουν στην επιφάνεια και προβλήματα πρακτικά. Για παράδειγμα: Πότε κάνουν μεταγραφές οι Ελληνικές ομάδες το καλοκαίρι; Το 70%-80% των κινήσεων γίνονται από τα μέσα Ιουλίου και έπειτα μιας και τότε ανοίγει για τα καλά η αγορά και προσφέρει «δανεικούς» κλπ. Τότε προκύπτουν αναπόφευκτα και οι πολλές αποχωρήσεις από το ρόστερ, εκείνες που αφορούν ποδοσφαιριστές με συμβόλαιο. Πως θα την διαχειριστούν και αυτή την λεπτομέρεια οι ομάδες; Πιθανότατα με την παραδοσιακή ελαφρότητα. Πλέον όμως δύσκολα θα έχει επιστροφή.

Εξαιρώντας τον Ολυμπιακό (27^ος στο Uefa ranking) που όντως έχει μια συνέπεια όλα τα χρόνια και καταφέρνει και φέρνει πόντους στην Ελλάδα, οι υπόλοιποι είναι άφαντοι από το 2010 και μετά. Ο ΠΑΟΚ (46 στο ranking) έχει καταφέρει κάποια πράγματα αλλά φέτος τα έκανε και εκείνος μαντάρα, ενώ το δίδυμο Παναθηναϊκός-ΑΕΚ που παραδοσιακά χάριζε βαθμούς… εξαφανίστηκε. Φτάσαμε σε σημείο να έχει μεγαλύτερη προσφορά στην βαθμολογία ο Αστέρας Τρίπολης από εκείνους.

H AEK φέτος έκανε ένα μεγάλο άλμα 86 θέσεων στην ευρωπαϊκή κατάταξη. Ακόμη όμως δεν είναι ούτε στο top 100. Όπως βεβαίως πολύ μακριά είναι πλέον και ο Παναθηναϊκός ο οποίος βρίσκεται στο 157. Οι Πράσινοι με τα τόσα προβλήματα τους δεν θα είναι καν στην Ευρώπη του χρόνου όπως φαίνεται. Ας γίνει τουλάχιστον όμως μια προσπάθεια από τους υπόλοιπους. Ας δοθεί η ευκαιρία στο ποδόσφαιρο μας να έχουμε στη φάση των ομίλων τον Σεπτέμβρη έστω τρεις ομάδες. Γιατί αν δεν συμβεί; Ο κατήφορος θα έχει και συνέχεια.