Ο απαραίτητος Αλεξανδρόπουλος

Μπορώ να καταλάβω τον Λάζλο Μπόλονι και το σκεπτικό του να παίξει με διαφορετικό σχήμα στο Καραϊσκάκη απέναντι στον Ολυμπιακό. Διάλεξε το 4-2-2-2 προκειμένου να κλείσει καλύτερα τον Ολυμπιακό από τον άξονα. Να μην του επιτρέψει να κάνει ό,τι έκανε και απέναντι στην ΑΕΚ, που σημείωσε πέντε γκολ και θα μπορούσε να σημειώσει και παραπάνω.

Εν τέλει δεν του βγήκε, αλλά η σκέψη του Ρουμάνου είχε μια λογική. Εκείνο που ήταν λάθος και μάλιστα σοβαρό ήταν η απουσία από την ενδεκάδα του Παναθηναϊκού του Σωτήρη Αλεξανδρόπουλου. Ο μικρός είναι ο παίκτης που βγάζει τα περισσότερα τρεξίματα από κάθε άλλον στο γήπεδο. Ο μοναδικός μέσος που πατάει με την ίδια ευκολία και στις δύο περιοχές.

Ένα σύγχρονο box to box χαφ, που ο Μπόλονι θα έχει να το… λέει πως στα δικά του χέρια εξελίχθηκε και έγινε έτοιμος ποδοσφαιριστής. Είναι μέρος του συνολικού πρότζεκτ μεν, πλην όμως ο Ρουμάνος ξέρει πολύ καλά πως να δουλεύει με νεαρά παιδιά και πως να παίρνει από εκείνα το 100% των δυνατοτήτων του. Πως να τους οδηγεί στο επόμενο βήμα. Από παιδιά να τους κάνει (ποδοσφαιρικά) άντρες.

Ο Αλεξανδρόπουλος έλειψε από τον Παναθηναϊκό του πρώτου ημιχρόνου και κυρίως των πρώτων λεπτών. Εκεί που ο Παναθηναϊκός αδυνατούσε να βγάλει την μπάλα από την περιοχή του Διούδη και δεν είχε περάσει τη σέντρα. Σε μια ιστορία παρόμοια με εκείνη του πρώτου γύρου στο Καραϊσκάκη. Μόνο που τότε ο Ολυμπιακός είχε σκοράρει με τον Φορτούνη, ενώ τώρα το γκολ του Ελ Αραμπί προήλθε από θέση οφσάιντ του Έλληνα διεθνή μεσοεπιθετικού.

Σε οποιοδήποτε σχήμα ο Αλεξανδρόπουλος μοιάζει απαραίτητος για τον φετινό Παναθηναϊκό. Γιατί τα συνδυάζει όλα. Επιθετικότητα, τρεξίματα, καλή τεχνική κατάρτιση, πάτημα στην περιοχή της ομάδας του, απειλή για την άλλη ομάδα. Που ξέρει να κουβαλά σωστά την μπάλα, που ψάχνει να πάει στο ένας με έναν, πράγμα που ελάχιστοι κάνουν στον Παναθηναϊκό, όχι μόνο στο κέντρο, αλλά σε όλη την ομάδα.

Όταν θέλεις να παίξεις την κόντρα επίθεση χρειάζεσαι ποδοσφαιριστές που να είναι καλοί στο ένας εναντίον ενός. Ο Παναθηναϊκός πλην του Χατζηγιοβάνη δεν είχε κανέναν άλλον την Κυριακή στο Φάληρο. Δεν μπορεί να το κάνει ούτε ο Μακέντα, ούτε ο Μαουρίσιο, ούτε ο Βιγιαφάνιες, ούτε φυσικά ο Βέλεθ και ο Νιας.

MUST READ

Ένας «μπομπέρ» που βλέπει… Euroleague: Η χρονιά «εκτόξευσης» του Βασίλη Τολιόπουλου (vids)

Το ότι ο Αλεξανδρόπουλος είναι… μικρός δε σημαίνει ότι θα πρέπει να είναι κι εκείνος που θα «θυσιάζεται» όταν ο προπονητής θέλει να αλλάξει πράγματα και κάποιος του περισσεύει. Η ηλικία δεν παίζει κανέναν ρόλο όταν ο ποδοσφαιριστής είναι ποιοτικός.