Ο Όντεντ Κάτας δείχνει αυτό που λίγο πολύ γνωρίζαμε: Ότι δεν μπορεί να καθοδηγήσει ομάδες όπως ο Παναθηναϊκός στην Ευρωλίγκα.
Εντάξει, ο Παναθηναϊκός μπορεί να έχει αποκλειστεί εδώ και καιρό, μπορεί στην ουσία ποτέ να μην μπήκε στη μάχη της διεκδίκησης μιας θέσης στην 8άδα, αλλά μισό λεπτό ρε παιδιά, γιατί θα χάσουμε την μπάλα. Αυτή δεν είναι εικόνα, αυτό δεν μπορεί να είναι η αντανάκλαση ενός συλλόγου με την ιστορία του Παναθηναϊκού. Κι αυτό το χάλι έχει ονοματεπώνυμο: Όντεντ Κάτας.
Ειλικρινά, προσπαθούσα να καταλάβω τι ακριβώς ήθελε να δείξει ο Ισραηλινός κόουτς πάνω στο παρκέ. Πώς προσέγγισε τους παίκτες του, τι κίνητρο βρήκε για να τους ωθήσει στα άκρα. Και δεν ζητάμε, βρε αδερφέ, να νικήσεις μια ομάδα πολλαπλάσιου μπάτζετ, με ισχυρό κίνητρο την παρθενική της είσοδο στα πλέι οφ, με παίκτες και προπονητικό τιμ που και μπαρουτοκαπνισμένοι είναι, και το μάτι τους γυάλιζε.
Να χάσεις, αλλά με αξιοπρέπεια. Αναστέναξε το καλάθι από τα καρφώματα των αντιπάλων, χάσαμε το μέτρημα στις επιθέσεις – δώρο, που έκαναν οι παίκτες του Παναθηναϊκού στους… Ρώσους. Κι αν ο Κάτας δεν μπορεί να πείσει τον Μποχωρίδη, τον Κασελάκη, τον Δίπλαρο να… καταπίνουν σπαθιά, τότε μάλλον δεν μπορεί να κάνει πολλά.
Αλίμονο, οι παίκτες που προαναφέραμε δεν ήταν υπεύθυνοι για την ήττα, θα ήταν το λιγότερο άδικο, είτε για κάποιους με μηδενικό χρόνο συμμετοχής (Δίπλαρος / Βουγιούκας), ή με άλλους που έχουν παλέψει κι έχουν κάνει καλύτερες εμφανίσεις από αυτές που κανείς περίμενε (Μποχωρίδης / Κασελάκης). Αλλά αυτούς τουλάχιστον, έπρεπε να τους είχες… πορώσει, να μπαίνουν μέσα και να μην περνά αντίπαλος, παρά μόνο με φάουλ.
Οι 112 πόντοι είναι αρνητικό ρεκόρ για αγώνα που τέλειωσε στην κανονική του διάρκεια, αλλά κι αυτό υπό συνθήκες θα ήταν κατανοητό, αν το πάλευαν όσο έπρεπε. Δεν το πάλεψαν, δεν είχαν εικόνα συντεταγμένου συνόλου, δεν αντέδρασαν ως ομάδα. Γι’ αυτό θέλεις τον προπονητή, γιατί το να βάλει 20 πόντους ο Νέντοβιτς, θαρρώ πως κι εγώ να ήμουν στον πάγκο, θα μπορούσε να συμβεί.
Επί της ουσίας τίποτα δεν αλλάζει προς το καλύτερο. Θαρρώ ότι αν υπήρχε έστω κι ένας που αμφιταλαντεύονταν για το αν μπορεί να δοθεί περαιτέρω ευκαιρία και δυνατότητα στον Ισραηλινό να κοουτσάρει τους «πράσινους», μετά τον αγώνα στην Αγία Πετρούπολη δεν έχει ενδοιασμούς. Ο Παναθηναϊκός χρειάζεται κανονικό προπονητή, που να γνωρίζει τα μονοπάτια της Ευρωλίγκας κι αυτός δεν είναι ο Κάτας.