Ο Βράνιες ήταν οφσάιντ σαν τον Πέλκα, αλλά δεν έγινε viral

Η ΑΕΚ κέρδισε την Ξάνθη, ανοίγοντας το σκορ με γκολ που προήλθε από καθαρή θέση οφσάιντ, με το θόρυβο που επακολούθησε να είναι λιγότερο εκκωφαντικός και από το περπάτημα κατσαρίδας.

Ο Βράνιες ήταν τόσο εκτεθειμένος όσο και ο Πέλκας στα Γιάννενα, η εικόνα του δεύτερου όμως έγινε viral, έπαιξε παντού, πέρασε στους τίτλους των ρεπορτάζ, «με γκολ οφσάιντ προηγήθηκε ο ΠΑΟΚ». Στα σημερινά πρωτοσέλιδα δεν υπάρχει δείγμα αναφοράς, ούτε έστω στον Πρωταθλητή που σε αντίστοιχες περιπτώσεις από τις πρωτοσέλιδες αναφορές στο όνομα του ΠΑΟΚ, σου δημιουργούσε την αίσθηση πως επανακυκλοφόρησαν ΣΠΟΡ του Βορρά.

Χαρακτηριστικό είναι πως σε μια από τις λεγόμενες «ουδέτερες» μάλιστα, γίνεται μνεία στις διαμαρτυρίες Χιμένεθ για το πέναλτι που δεν δόθηκε, για το γκολ οφσάιντ όμως προφανώς δεν περίσσεψε χώρος…

Είναι αλήθεια πως στην ΑΕΚ δε δόθηκε πέναλτι που στην ουσία ευνουχίζει κάθε υπόνοια περί μη ανθρώπινου λάθους, πέναλτι όμως δεν είχε δοθεί ούτε υπέρ του ΠΑΟΚ στα Γιάννενα, φάση που θάφτηκε όμως. Σε διαφορετική περίπτωση, πως θα μιλούσαμε μόνο για τον Πέλκα και θα αφήναμε να εννοηθεί πως το λάθος εντάσσεται στο σχέδιο του Μαξίμου να πάρει το πρωτάθλημα ο ΠΑΟΚ;

Όπως επίσης πέναλτι δε δόθηκε και στα Χανιά όταν παίκτης των γηπεδούχων έκανε μανσέτα που ακόμα και στο βόλεϊ θα ήταν πιαστό, δε βαριέσαι όμως το μεροκάματο να βγαίνει, γι αυτό γράφτηκαν κατεβατά αποκλειστικά για το γκολ του Πλατανιά που κακώς ακυρώθηκε…

Η ιστορία επαναλαμβάνεται με παροιμιώδη συνέπεια, κάθε τι που ευνοεί τον ΠΑΟΚ προβάλλεται με πηχυαίους τίλους, με τη βοήθεια λήψεων από δορυφόρους και κάμερες διαστημόπλοιων, με τους καθηγητάδες διαιτησίας του Χάρβαρντ να συνωστίζονται στα τηλεοπτικά πάνελ, παρέα με σεσημασμένους αναλυτές, που τα προηγούμενα χρόνια τα έβλεπαν όλα αγγελικά πλασμένα.

Όταν τα ίδια και χειρότερα συμβαίνουν με τους υπόλοιπους της παρέας, είναι απλώς Κυριακή…

Στους περσινούς ημιτελικούς κυπέλλου δια της κλασικής μεθόδου «πες-πες-πες στο τέλος κάτι θα μείνει», ο Κύζας έμεινε στην ιστορία ως ο εκδορέας του αθώου λαγού στο χορτάρι της Τούμπας, χωρίς να υπάρχει έστω και μια καραμπινάτη φάση που ο φιλοξενούμενος αδικήθηκε. Κάτι ώμο με ώμο μαρκαρίσματα του Βαρέλα με το Μπεργκ προσπάθησαν να περάσουν ως ατιμώρητες παραβάσεις, τη στιγμή που με τόσα χρόνια παράγκας έχουμε κάνει διδακτορικό στο πως γίνονται και οι επιστημονικές, όσο και οι άγαρμπες εγχειρήσεις χωρίς αναισθητικό.

Το 2010 στο Χαρίλαο ο Σπάθας δε μας επέτρεψε να περάσουμε το κέντρο, στον περσινό δεύτερο ημιτελικό ο Κλωναρίδης εξολόθρευσε όλα τα ιπτάμενα όντα της Τούμπας, μετά από αλλεπάλληλα χαμένα τετ α τετ. Ήταν τόσο δύσκολο άραγε για έναν χαλίφη να προκαλέσει αγκύλωση στο χέρι του επόπτη για να είναι μονίμως σηκωμένη η σημαία και να μην κινδυνεύσουμε;

To καραμπινάτο λάθος στον πρώτο ημιτελικό όπου πνίγηκε καταφανέστατο πέναλτι σε χέρι του Χουλτ πέρασε στα ψιλά.

Ήταν Μεγάλη Εβδομάδα βλέπετε, ο Αλαφούζος είχε δώσει ρεπό στους εργαζόμενους του να πάνε εκκλησία, στον αγώνα της Τούμπας ήταν όλοι εκεί δουλεύοντας υπερωρίες, με τα δάκρυα να βολτάρουν ασταμάτητα, στο υπερτροφικό σαγόνι του Κυριάκου.

Τα ίδια και στον τελικό, το πεντακάθαρο πέναλτι στον Κρέσπο πνίγηκε στον κόλπο του Παγασητικού, το οφσαίντ του Ενρίκε έγινε σημαία στην κορυφή του Πηλίου.

Τι κι αν ήταν τόσο εκτεθειμένος όσο και ο Βράνιες την Κυριακή, τι κι αν άπαντες γνωρίζουν ως ειδικά οι φάσεις που οι παίκτες βγαίνουν κι επιστρέφουν αμέσως στην περιοχή θυμίζοντας ακορντεόν, είναι από τις πιο δύσκολες για τους βοηθούς.

Το πέναλτι που κέρδισε η ΑΕΚ με την Τρίπολη ήταν καθαρό, ο ΠΑΟΚ όμως κακώς διαμαρτύρεται για το χέρι μέσα στο Αγρίνιο, όπου κέρδισε με ανύπαρκτο πέναλτι σε γκρέμισμα του Βαρέλα, την ίδια στιγμή που ο διαιτητής αδίκησε τον Ολυμπιακό με την ΑΕΚ επειδή έδειξε να συνεχιστεί το παιγνίδι σε τζαρτζάρισμα του Μποτία, αναγκάζοντας τον παίκτη να βαλαντώσει στο κλάμα και τη διεθνή κοινή γνώμη να σοκάρεται από το γεγονός.

Θα μπορούσα να γράφω ασταμάτητα, αν ξεκινούσα να παραθέτω γεγονότα θα ακούγατε τις καμπάνες για το Χριστός Ανέστη πριν ακόμα φτάσετε στον επίλογο, έστω κι αυτές οι ενδεικτικές αναφορές αρκούν όμως για να υποψιαστεί κι ο πιο ανυποψίαστος, για να προβληματιστεί κι ο πιο φανατικός καταναλωτής του σανού που σερβίρεται ασύστολα.

Για την πρόσφατη συνάντηση Μελισσανίδη-Πανόπουλου γράφτηκαν τα τυπικά, ήταν ένα σύνηθες΄γεγονός βλέπετε κι έτσι είναι το σωστό, δεν είναι απαγορευτικό να συναντώνται δυο ποδοσφαιρικοί παράγοντες, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς πως σε περίπτωση που ήθελαν να μαγειρέψουν κάτι περίεργο, σίγουρα δε θα προγραμμάτιζαν ραντεβού σε δημόσιο χώρο.

Για την αντίστοιχη Γκαγκάτση-Χριστοβασίλη όμως έγινε πάταγος, ήταν ύποπτη αφού έγινε προσπάθεια να μείνει μυστική, γι αυτό πραγματοποιήθηκε στο λόμπι του Μακεδονία Παλλάς!

Αντιλαμβάνεται και ο πιο αδαής πως τίποτα δεν είναι τυχαίο, η ανάγκη να στηριχθεί επικοινωνιακά ή άποψη πως η Ιβάν είναι ο χαλίφης της υπόθεσης, επιβάλει χειρισμούς που στην πορεία έρχονται σε αντίφαση, καθώς συνιστούν τον ορισμό του φάσκω και αντιφάσκω.

Οι ίδιες φάσεις, τα ίδια γεγονότα, είτε θάφονται και υπερπροβάλλονται, είτε προβάλλονται με εντελώς διαφορετικό τρόπο, στην προσπάθεια να στοιχειοθετηθεί μια σαθρή ρητορική.

Ο χαλίφης είναι πάντα ένας και παραδοσιακά είναι μονοφαγάς, δεν του κλέβουν τα χανουμάκια που ζαχαρώνει αυτοί που του ανάβουν τον ναργιλέ, ούτε εκείνοι που κουρεύουν τις καμήλες του.

Καταδικασμένη η προσπάθεια λοιπόν, κατά πρώτον επειδή όπως λέει κι ο θυμόσοφος λαός «το ψέμα έχει κοντά ποδάρια» και προκύπτει ήδη από τα παραδείγματα που προανέφερα.

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»

Κυρίως όμως γιατί γίνεται τόσο βιαστικά και χοντροκομμένα, το άγχος και η πίεση βλέπετε να περάσει το ποθούμενο με το ζόρι, οδηγεί σε χειρισμούς που ξεσκεπάζουν το ψέμα, πόσο δε όταν αυτό στηρίζεται τόσο απροκάλυπτα από πόλους κάθε απόχρωσης, κόκκινους, κίτρινους και πράσινους, που σύμφωνα με το λαϊκό μύθο, υποτίθεται πως είναι ορκισμένοι εχθροί.