Παναθηναϊκός : Είναι πάντα ωραίο να κερδίζεις ομάδες του Κούγια

Έπρεπε να περάσει ένας χρόνος από την τελευταία φορά που κέρδισε στην επαρχία, έπρεπε να περάσουν 8,5 μήνες για να κερδίσει γενικά εκτός έδρας, έπρεπε να βγουν τα… κομπιουτεράκια για να δούμε πότε και πως ο Παναθηναϊκός κατάφερε να προηγηθεί μακριά από τη Λεωφόρο και να κρατήσει τη νίκη, αλλά άξιζε τον κόπο.

Όχι γιατί βαθμολογικά απομακρύνθηκε από τις θέσεις του υποβιβασμού (έτσι κι αλλιώς δεν κινδύνευε κι ας δήλωνε ο Ουζουνίδης το αντίθετο), ούτε γιατί πλησίασε την πεντάδα σε απόσταση 4 βαθμών. Αλλά γιατί αυτή η νίκη ήρθε απέναντι στην Λάρισα του Αλέξη Κούγια, που μίλησε υποτιμητικά για τον Παναθηναϊκό τις τελευταίες μέρες.

Χρειαζόταν μια απάντηση στον μεγαλομέτοχο της Λάρισας, μήπως και δει τι κάνει λάθος η δική του ομάδα και δεν έχει κάνει… σεφτέ στο 2018. Όσο ο Κούγιας ασχολείται με άλλες ομάδες και όχι με εκείνη την οποία διοικεί, τόσο θα κοιτάζει περισσότερο προς τα κάτω όσο περνάει ο καιρός.

Ο Παναθηναϊκός είχε ανάγκη μια εκτός έδρας νίκη, διότι κινδύνευε πλέον να γράψει… ιστορία. Αρνητική φυσικά. Να τελειώσει μια χρονιά χωρίς διπλό. Βαρύ κι ασήκωτο για Παναθηναϊκό, όσο κι αν έχουμε συμβιβαστεί με έναν Παναθηναϊκό αδύναμο, που μπορεί να χάσει παντού.

Η νίκη ήρθε γιατί αυτή τη φορά ο Παναθηναϊκός έπαιξε κανονικό ποδόσφαιρο. Η ιδέα του Ουζουνίδη να βάλει τον Λουντ κοντά στον Δώνη και η εναλλαγή θέσεων των δύο, έφερε πολλά προβλήματα στο αργό και δυσκίνητο αμυντικό δίδυμο της Λάρισας. Στη φάση του γκολ, ο Λουντ κάνει κίνηση στην πλάτη και των αμυντικών της ΑΕΛ και του Δώνη, περιμένοντας αυτή ακριβώς την πάσα, ενώ πατούσε στην περιοχή. Η πάσα του Δώνη με το κεφάλι είναι υπέροχη για έναν απλό λόγο: γιατί είναι απρόβλεπτη. Και το τελείωμα του Φινλανδού, ακριβώς στο σκάσιμο της μπάλας στο έδαφος, δεν αφήνει περιθώρια στον τερματοφύλακα.

Θα μπορούσε με τη συνεργασία των δύο να βρει κι άλλα γκολ ο Παναθηναϊκός, αλλά ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος είναι εκτελεστής. Και γι’ αυτό ο Παναθηναϊκός όφειλε να τα κάνει όλα σωστά τούτη τη φορά για να μη γίνει ότι στα Γιάννενα, όταν ο ΠΑΣ βρήκε δύο γκολ σχεδόν με δύο φάσεις.

Ο Ουζουνίδης γνώριζε πως η δύναμη της ΑΕΛ για την παραγωγή φάσεων είναι τα άκρα της, αφού στον άξονα, ούτε ο Λαγός, ούτε ο Φατιόν μπορούν να πάνε την μπάλα μπροστά. Βοήθησε και ο Φυντάνης με τα λάθη του στο να μην κινδυνεύσει ο Παναθηναϊκός.

Ο προπονητής της Λάρισας δεν εμπιστεύτηκε τον πιο δημιουργικό μέσο του, που είναι ο Λεοζίνιο και άφησε στον πάγκο και τον Αγκάνοβιτς, που επίσης μπορεί να πάει στο ένας εναντίον ενός και να απειλήσει. Αφού έγινε το… δώρο στον Παναθηναϊκό και κανένας απ’ αυτούς δεν ήταν στο γήπεδο, ο Παναθηναϊκός θα κινδύνευε μόνο από τον Κριζμάν.

Κάτσε και Τζανδάρης βρήκαν τον χώρο για να φανούν και δημιουργικά, αφού δεν βρήκαν αντίσταση, ούτε παίκτη μπροστά τους που να δημιουργεί, με αποτέλεσμα το γκολ να ξεκινήσει από τα πόδια του Τζανδάρη που βρήκε τον Δώνη και αυτός τον Λουντ.

Εξίσου σημαντικό ήταν πως η νίκη ήρθε και με άνεση για την ομάδα του Ουζουνίδη. Δεν κινδύνευσε ποτέ επί της ουσίας και περισσότερο αγχώθηκε μόνος του στο φινάλε μήπως γίνει η στραβή, παρά τον άγχωσε η κακή ποιοτικά και με τραγικές επιλογές Λάρισα, που αν δεν είχε την τύχη με το μέρος της σε πολλά παιχνίδια που πήρε βαθμούς στο φινάλε, θα κινδύνευε άμεσα με υποβιβασμό.

ΥΓ: Σε ένα πρωτάθλημα που τα λάθη είναι πολλά και επαναλαμβανόμενα, με οφσάιντ γκολ να πάνε και να έρχονται, ο Παναθηναϊκός είδε και πάλι έναν βοηθό να του στερεί σίγουρο γκολ για το 2-0. Όμως, δυστυχώς, ακόμα κι αν φωνάξει, κανείς δεν θα τον ακούσει.