Η νηστεία δεν είναι τιμωρία, είναι ντέρμπι με τα ψεύτικα «θέλω» του μυαλού

Καθαρά Δευτέρα. Ξεκινά μια μακρά περίοδο νηστείας, σύμφωνα με την Ορθόδοξη διδασκαλία και παράδοση.

Ξεπερασμένη έννοια για την «σύγχρονη» κοινωνία που ζούμε, αλλά τι να κάνουμε, ο καθένας επιλέγει τη δική του κοσμοθεωρία για να επιβιώσει σωματικά και κυρίως πνευματικά.

Η Ορθοδοξία άλλωστε είναι το πιο φιλελεύθερο δόγμα, δε σε υποχρεώνει να κάνεις το παραμικρό, απλώς σου λέει ποιο είναι το σωστό.

Το δικαίωμα της επιλογής παραμένει δικό σου, δε θα αποβληθείς από την εκκλησία αν δεν νηστεύεις, δεν κοινωνείς, δεν συμμετέχεις γενικότερα στα μυστήρια της. Απλώς σου δείχνει τον ιδανικό και ασφαλέστερο δρόμο για να νοιώσεις το μεγαλείο της, ξεπερνώντας το όρια που νομίζεις πως έχεις. Και να μην τα πιστεύεις όλα αυτά, πάλι δε σε τιμωρεί, για τον ίδιο λόγο που οι γονείς δε σταματάνε ποτέ να αγαπούν και να νοιάζονται για το παιδιά τους, ακόμα κι αν αυτά τους βρίζουν, τους εγκαταλείπουν, τους απαξιώνουν.

Τι είναι όμως αυτή η νηστεία τελικά;

Είναι δα τόσο σημαντικό να μη φάμε κρέας για σχεδόν δυο μήνες, να μην καταναλώσουμε γαλακτοκομικά κλπ;

Τρώγοντας κρέας δηλαδή θα είμαστε κακοί άνθρωποι, ενώ αν φάμε χταπόδια, καλαμάρια και όσπρια θα γίνουμε καλοί;

Εξαιρετικά πεζή προσέγγιση για κάθε τι υπερβατικό όμως οι θρησκείες γενικώς, όσο για την Ορθοδοξία ειδικότερα δεν υπάρχει για να σου κάνει τα χατίρια, ικανοποιώντας τις επιθυμίες σου, αν αυτό είναι το ποθούμενο μπορείς να καταφύγεις στη μαγεία και στις καφετζούδες..

Δεν είναι σερβιτόρος που παραγγέλνεις φαγητό ή καφέ, απλώς σου εξηγεί τον τρόπο για να υπερβείς τις ανθρώπινες αδυναμίες, τα αδιέξοδα της καθημερινότητας και να ζήσεις καλύτερα.

Δε σε πηγαίνει πουθενά, σου δείχνει το δρόμο κι εσύ τον προχωράς.

Κάτι τέτοιο είναι και η νηστεία, τίποτα περισσότερο δηλαδή από πάλη με τους λογισμούς και τις επιθυμίες, πρόκειται για μια άσκηση εγκράτειας. Κι αν δε μπορείς να περιορίσεις τις ορμές σου σε κάτι όπως το φαγητό χωρίς να μείνεις νηστικός, πως θα μπορέσεις να αντισταθείς στα σκληρότερα, που δε σου προσφέρουν κι εναλλακτικές στο φινάλε;

Όποιος επιθυμεί να το ζήσει την πράξη δεν έχει παρά να το δοκιμάσει, όπως συμβαίνει άλλωστε με κάθε τι στη ζωή.

Για να νοιώσεις στο πετσί σου τα ευεργετικά αποτελέσματα της άθλησης αρκεί να φορέσεις μια φόρμα και να πας για τρέξιμο, αν θες να αισθανθείς τα συναισθήματα που νιώθεις κάνοντας ορειβασία σκαρφάλωσε σε ένα βουνό, αν επιθυμείς να δοκιμάσεις τη γεύση της σοκολάτας, φάε μια σοκολάτα, κανένας τρίτος δε μπορεί να σου τα μεταφέρει..

Όλα είναι βιώματα, που δε γίνεται να σου τα περιγράψει κανείς, μόνο αν τα ζήσεις θα καταλάβεις.

Ένα από τα πράγματα που καταλαβαίνεις λοιπόν είναι πως ο άνθρωπος ως ύπαρξη, έχει απεριόριστες δυνατότητες, που ακόμα και ο ίδιος αγνοεί.

Το διαπιστώνεις και στα απλούστερα πράγματα της καθημερινότητας, παρακολουθείς πχ αγώνες ρυθμικής και μονολογείς βλέποντας την αθλήτρια να χειρίζεται το σώμα της ως πλαστελίνη «μα πως το κάνει;»

Με την προπόνηση και την προσπάθεια το κατάφερε, απλό είναι να το καταλάβεις κι εσύ κι αυτή όταν γεννηθήκατε ήσασταν το ίδιο, εκείνη εξέλιξε το σώμα της σε βαθμό να κάνει αυτά που βλέπεις και θαυμάζεις.

Κάτι που σημαίνει πρακτικά πως κι εσύ αν το προσπαθούσες, θα έφτανες αν όχι στο ίδιο επίπεδο, σε κάτι παρεμφερές.

Εκείνη βέβαια προσπάθησε, κουράστηκε, πίεσε τον εαυτό της, πόνεσε, μάτωσε, θυσίασε ώρες που εσύ ξόδευες για βόλτες με τους φίλους σου κι έφτασε σε σημείο που σε κάνει να νομίζεις πως ξεπέρασε την ανθρώπινη φύση.

Λάθος νομίζεις, παραμένει άνθρωπος, απλώς τα όρια του ανθρώπου είναι απεριόριστα όπως προείπα, εκείνη τα δοκίμασε και το διαπίστωσε στην πράξη.

Από τη στιγμή λοιπόν που αποδεδειγμένα ισχύει κάτι τέτοιο με το ανθρώπινο σώμα που είναι φθαρτό, γερνάει και χαλάει, φανταστείτε τις δυνατότητες του πνεύματος που είναι άυλο και άφθαρτο.

Η επιστήμη έχει προοδεύσει τόσο πολύ σε σημείο να σου αποκαθιστά έναν κατεστραμμένο σπόνδυλο και να σου εμφυτεύει πλαστική καρδιά, εντούτοις δεν έχει καταφέρει να αποκρυπτογραφήσει σε ελάχιστο βαθμό τις λειτουργίες του ανθρώπινου εγκεφάλου. Αναλογιστείτε λοιπόν, πόσα μπορεί να είναι τα όριά του.

Η νηστεία βοηθά να κατανοήσεις με το λιγότερο επώδυνο τρόπο, πως τα πάντα είναι στο μυαλό μας, εμείς καθορίζουμε τις επιθυμίες μας, που αποτελούν σήμερα τη βασική αιτία της παγκόσμιας κοινωνικής παρακμής, καθώς ο άνθρωπος γίνεται ολοένα και πιο αχόρταγος.

Θέλεις πλούτη και είσαι δυστυχισμένος επειδή δεν τα έχεις;

Και να τα βρεις δεν πρόκειται να ευτυχίσεις, υπάρχουν αμέτρητα παραδείγματα ανθρώπων που αυτοκτόνησαν δίπλα σε γεμάτα χρηματοκιβώτια.

Θέλεις δόξα, καταξίωση, αναγνώριση και είσαι δυστυχισμένος επειδή δεν τα έχεις;

Και να τα αποκτήσεις δεν πρόκειται να σου προσφέρουν αυτό που πιστεύεις, υπάρχουν άλλα τόσα παραδείγματα ανθρώπων που η κατάκτηση όλων αυτών των «αγαθών» τους προκάλεσαν περισσότερα προβλήματα, αδυνατώντας να διαχειριστούν τη δημοσιότητα. Υπάρχουν άνθρωποι που απολαμβάνουν προβολής και θα έδιναν τα πάντα για να περάσουν απαρατήρητοι.

Το ίδιο ισχύει με τη νηστεία, νομίζεις πως υποφέρεις, όταν τελειώσει όμως θα αντιληφθείς πως ήταν ένα τίποτα και θα αναρωτηθείς «αυτό ήταν;»

Η νηστεία λοιπόν είναι το πιο εύκολο μονοπάτι για να αρχίσεις να αντιλαμβάνεσαι τις πραγματικές ανάγκες σου και να τις διαχωρίσεις από τις επίπλαστες είτε τις κατασκευασμένες, όπως και να φιλοσοφήσεις διαφορετικά τη ζωή,

Δεν είναι βάσανο λοιπόν ούτε καταπίεση, είναι μια μάχη με τους λογισμούς και ντέρμπι με τα ψεύτικα «θέλω» του μυαλού σου. είναι ένα πάρτι σε τελική! Ένας αγώνας δρόμου, κουραστικός κι επίπονος είναι η αλήθεια, βρείτε μου όμως κάτι στη ζωή που αξίζει να το κατακτήσεις, χωρίς να απαιτείται προσπάθεια.

Και ο αθλητής κουράζεται, αλλά δε σταματά. γιατί το συναίσθημα που νοιώθει στο τέλος είναι ακαταμάχητο.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Πάρτι είναι μην το γελάτε, εξίσου βασανιστική φαίνεται στα μάτια και η ανάβαση του ορειβάτη που προανέφερα στην κορυφή, για εκείνον όμως είναι διασκέδαση και το συναίσθημα τόσο μοναδικό που δεν το αλλάζει με τίποτα…