Παναθηναϊκός : Ομάδα δίχως προπονητή, δίχως πλάνο, δίχως πάθος

Ειλικρινά, με αφήνει παγερά αδιάφορο το αν έχασε με έναν, ή με 20 πόντους ο Παναθηναϊκός από την Μπασκόνια. Και να κέρδιζε, δεν μπορώ να πω με σιγουριά ότι θα άλλαζε κάτι, δίχως αυτό να σημαίνει πως δεν αντιλαμβάνομαι τον καημό κάθε φίλου της ομάδας, που αλλιώς έχει συνηθίσει. Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι το τι θέλει να κάνει ο προπονητής των «πρασίνων».

Ακριβώς επειδή θέλω να αποστασιοποιηθώ από το αποτέλεσμα, δεν κρίνω ούτε τον τρόπο που κοουτσάρισε, ούτε ότι κράτησε στο σημαντικότερο μέρος του αγώνα (όταν άρχισε να ξεμακραίνει η ομάδα των Βάσκων) στον πάγκο τον Χεζόνια. Ακόμα κι αυτή τη… σταθερή τεχνική ποινή θα την προσπεράσω.

Ο Παναθηναϊκός απέκτησε ένα απίστευτο ταλέντο, για τον οποίο οι «πράσινοι» δικαίως πανηγύρισαν, υποστηρίζοντας ότι τον πήραν μέσα από τα χέρια του «αιωνίου» αντιπάλου. Έγινε δικαστήριο για να αποκτήσει δικαίωμα συμμετοχής κι είναι στη διάθεση του Κάτας τη στιγμή που η ομάδα έχει μείνει εκτός ευρωπαϊκών στόχων. Συνυπολογίστε ότι στο τελευταίο εν Ελλάδι ματς, αντίπαλος ήταν το Μεσολόγγι, μια από τις πλέον αδύναμες ομάδες της Basket League.

Υπάρχει κάποιος που μπορεί να εξηγήσει γιατί δεν παίζει δευτερόλεπτο ο Λευτέρης Ματζούκας; Γιατί δεν έπαιξε απέναντι στο Μεσολόγγι; Γιατί δεν του δίνεται η δυνατότητα να αποκτήσει εικόνες, παραστάσεις, να προετοιμαστεί όσο γίνεται καλύτερα για την επόμενη σεζόν; Δηλαδή, ποιος ο λόγος τώρα, που η μπάλα καίει λιγότερο, να μην μπει στο κόλπο ο «μικρός»;

Κάποτε, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είχε κάνει αυστηρότατη δημόσια κριτική στον Ντούσκο Ιβάνοβιτς -και μάλιστα ύστερα από νίκη- επειδή δεν χρησιμοποίησε τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο, ο οποίος τότε ήταν project. Τώρα, ο Κάτας έχει στα χέρια του μια ομάδα, την οποία δεν έχει «διαβάσει», την οποία διαχειρίζεται λάθος, δίχως πλάνο, δίχως προοπτική, αλλά κυρίως δίχως να μπορεί να εμπνεύσει τους παίκτες του.

Αντί επιλόγου: Κάθε ομάδα έχει δικαίωμα για μια (και περισσότερες) κακή βραδιά. Έχει δικαίωμα σε ήττα, όσο βαριά κι αν είναι. Δεν έχει δικαίωμα κανένας παίκτης του Παναθηναϊκού να παίζει για την πάρτη του και για τα στατιστικά του. Όχι όσο στην εξέδρα βρίσκονται άνθρωποι όπως ο Διαμαντίδης, που ποτέ δεν έβαλε το «εγώ» πάνω από το «εμείς». Αλλά κι αυτό δεν το ορίζει κάθε μέρος του συνόλου, αλλά ο επικεφαλής, ο οποίος έχει χάσει την μπάλα.