Επιτέλους είδαμε μάτι που γυαλίζει ξανά

Είναι αλήθεια πως από τη μέρα της κλήρωσης δεν υπήρξα αισιόδοξος. Η Ισπανία είναι ένα μεγαθήριο σε μια νέα προσπάθεια, με κίνητρο την επιστροφής της στην ελίτ. Η Σουηδία είχε από τότε να συζητάει την ενδεχόμενη επιστροφή του Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς, που τελικά έγινε πραγματικότητα. Και στο πρώτο του ματς είχε ασίστ από την οποία προήλθε το γκολ της νίκης.

Η Γεωργία έδειξε χθες το βράδυ παίζοντας στη Στοκχόλμη πως έχει κάνει βήματα ποδοσφαιρικής προόδου. Οι ποδοσφαιριστές της χώρας της εμφανίζονται όλο και περισσότερο σε μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Το δε Κόσοβο; Πονεμένη ιστορία, από το Nations League.

Και η Εθνική είχε δείξει κάποια κομμάτια βελτίωσης σε ορισμένους τομείς. Αλλά προερχόταν από συνεχόμενες αποτυχίες. Μεγάλες. Κι ας τις… θάβαμε κάτω απ’ το χαλάκι. Κι ας μας έπιανε εδώ στην Ελλάδα αυτό που πάντα μας… έτρωγε. Η διχόνοια. Ο εύκολος τρόπος να κράξεις στα social media. Κοτζάμ Κατσουράνη, κάποτε, θέλαμε να μην τον δούμε να αγωνίζεται με την Κόστα Ρίκα στο Μουντιάλ. Έναν από τους καλύτερους και πιο έξυπνους Έλληνες ποδοσφαιριστές που είχαμε τα τελευταία 30 χρόνια.

Αυτή η βελτίωση που δείχναμε όσον αφορά το ποδόσφαιρο, με αρκετά νέα παιδιά, με πολλές τελικές, με κάτω την μπάλα, με συνδυαστικό αρκετές φορές παιχνίδι δεν αποτελούσε από μόνη της εγγύηση επιτυχίας. Χρειαζόταν η Εθνική να βρει κάτι που είχε χάσει τα τελευταία χρόνια. Τη φλόγα. Την αυταπάρνηση. Το πάθος μέσα στο γήπεδο. Ένα σκληρό τάκλιν στον αντίπαλο για να καταλάβει πως δεν θα είναι εύκολο το έργο του. Ένα γυαλισμένο μάτι.

Τα είδαμε χθες βράδυ στη Γρανάδα. Εκεί που μας έλειψε το ποδόσφαιρο. Το αφήσαμε στον αντίπαλο, διότι δεν μπορούσαμε να κάνουμε και διαφορετικά. Οι Ισπανοί πριν από λίγες μήνες έβαλαν έξι στη Γερμανία. Όταν η τελευταία αποφάσισε να παίξει ψηλά την άμυνά της. Εμείς την κρατήσαμε πίσω. Και την άμυνα και τη μεσαία γραμμή και το… ψευτοεννιάρι.

Ναι δεν ήταν ποδόσφαιρο. Με 19% κατοχή μπάλας, με 1 τελική (το πέναλτι), με μηδέν ευκαιρίες, με… νάρκες στο επιθετικό τρίτο, ποδόσφαιρο δεν λέγεται. Όποιος μιλήσει για καλή ποδοσφαιρική εμφάνιση, θα πρέπει να κοιτάξει ξανά τη σχέση του με το άθλημα.

Ήταν όμως… Ελλάδα. Είχε πάθος. Τρέξιμο. Αλληλοβοήθειες. Άριστη αμυντική λειτουργία. Τσαμπουκά. Είχε το χάι φάιβ του Ζέκα με τον Μπακάκη σε μια κάλυψη του πρώτο πάνω στον Μοράτα. Είχε την κραυγή του Τζαβέλλα σε ένα τάκλιν. Είχε την κραυγή του Μπακασέτα στο 1-1. Είχε τα τρεξίματα του Τζόλη, την ηρεμία του Φορτούνη, την κλάση του Τσιμίκα που δεν έφαγε ούτε φάση από την πλευρά του.

MUST READ

Μεγάλο πριμ από τον Βαγγέλη Μαρινάκη στους παίκτες για να συνεχίσουν το σερί τους

Είχε όλα εκείνα που κάποτε μπορεί να μη μας άρεσαν στο μάτι, αλλά μας έστελναν στα μεγάλα ποδοσφαιρικά ραντεβού των καλοκαιριών. Αυτό που διεκδικούμε τώρα θα γίνει Φθινόπωρο του 2022. Αν βρεθούμε στο Κατάρ, κανείς δεν θα θυμάται αν είχαμε ποδόσφαιρο στα προκριματικά. Άλλωστε ποιος θυμάται τα προκριματικά των προηγούμενων μεγάλων διοργανώσεων που κερδίζαμε με… μισό – μηδέν και τσεκάραμε τα εισιτήρια μας;