Ο Φαν Σιπ να πάρει λαχείο, εμείς πήραμε τον βαθμό… 

Για να καταλήξουμε σε σωστό συμπέρασμα προτείνω να τα πάρουμε ανάποδα. Αν δεν πιάναμε το τζόκερ με τον Μασούρα και το πέναλτι που έδωσε αγόγγυστα ο Ιταλός διαιτητής το πιο πιθανό θα ήταν να χάναμε με 1-0. Το γράφω γιατί σε ολόκληρο παιχνίδι ο Οδυσσέας Βλαχοδήμος δεν έπεσε μια φορά στο χορτάρι εκτός από την φάση του γκολ που έβαλε με την υψηλής τεχνικής ενέργειά του ο Αλβάρο Μοράτα. 

Η Εθνική παρέδωσε το γήπεδο στους Ισπανούς και δεν διατύπωσε καμιά επιθετική φιλοδοξία. Μα καμιά. Δεν θυμάμαι άλλο παιχνίδι με τέτοια ποδοσφαιρική υποδούλωση. Να το λέμε αυτό αλλά να λέμε ότι δεν επρόκειτο για τυφλή άμυνα, για αφόρητη πολιορκία και για σφυροκόπημα των αντιπάλων. Τέτοιο δεν υπήρξε σε καμιά περίπτωση.

 Οι Έλληνες διεθνείς έτρεξαν πολύ, είχαν εξαιρετική αλληλοκάλυψη και κεντρικούς αμυντικούς που κέρδιζαν τις μονομαχίες. Ιδιαίτερη μνεία οφείλω να κάνω στον Κυριάκο Παπαδόπουλο που αγωνίστηκες σε κλίμα γενικευμένης αμφισβήτησης για την επιλογή που έκανε ο Ολλανδός τεχνικός στο πρόσωπό του. Ηταν εξαιρετικός και δικαίωσε τον προπονητή του.

 Το ίδιο κι ο Μπακάκης που έκανε αμυντικά ένα σπουδαίο παιχνίδι. Ακόμα καλύτερο αριστερά ο Τσιμίκας. Κι εδώ ανοίγω μια παρένθεση. Αν ο Τσιμίκας είχε μπροστά του τον Τζόλη από το πρώτο ημίχρονο τότε και αμυντικά τα προβλήματα θα  ήταν λιγότερα και επιθετικά θα είχαμε καταφέρει να προβληματίσουν κάπως τους Ισπανούς. 

Ο νεαρός Τζόλης, ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει το ποδόσφαιρό μας στη  ηλικία του, μπήκε στο δεύτερο ημίχρονο και κουβάλησε με την ταχύτητα και τις κούρσες του την μπάλα από αριστερά. Είναι ακατανόητο αυτός ο παίκτης να μην παίζει αλλά δεν είναι το μόνο ακατανόητο με τον Φαντ Σιπ.  

Μεγάλη διαφορά είδε η Εθνική με την συμμετοχή του Σιώπη. Μάστορας στη επιθετική άμυνα ο Σιώπης έβαλε πιο μπροστά τον Μπουχαλάκη και του έδωσε το δικαίωμα να βγάλει ο Αντρέας με την σειρά του πιο ψηλά την άμυνα μας και να της προσφέρει ανάσες. Ούτε τον Φαντ Σιπ τιμά ούτε την ομάδα μας που δεν μπορέσαμε σε ένα ολόκληρο παιχνίδι να κάνουμε ούτε μια  τελική προσπάθεια. 

Ένα σουτ βρε αδερφέ κι ας πάει προς την εξέδρα. Πριν αρχίσει το ματς όμως και ξέροντας τις επιλογές του κόουτς λέγαμε να βάλει ο Θεός το χέρι του. Τώρα που πήραμε ισοπαλία απέναντι σε μια ποδοσφαιρική υπερδύναμη και ξεκινήσαμε ανήμερα της Εθνικής Εορτής με θετικά αποτέλεσμα ας μην το παρακάνουμε με την γκρίνια όσο κι να είναι δικαιολογημένη. Ας μείνουμε στην ισοπαλία και τον βαθμό που δίνει.

 Ηταν τόσο αναιμική η επιθετική παρουσία μας που τώρα έχουμε να φοβόμαστε μήπως στο παιχνίδι με την Γεωργία στην Τούμπα μας βρει άλλο κακό. Να μην μπορούμε να σκοράρουμε. Σημειώστε ότι οι Γεωργιανοί έχασαν μόλις με 1-0 από την Σουηδία εκτός έδρας. Πάει να πει ότι χρειάζεται προσοχή…