Κι ας έτρεχε όλη την ώρα ο χαρισματικός Ελ Αραμπί, να καλύπτει τις προωθήσεις του Δεληζήση και του Ρόουζ. Αφού αυτό χρειαζόταν να κάνει στο συγκεκριμένο παιχνίδι, αυτό έκανε…
Ας το κάνουμε χωρίς καμιά αναφορά στο παιχνίδι του Λονδίνου με την Άρσεναλ. Ο Ολυμπιακός έπαιξε αναγκαστικά άμυνα για ένα ημίχρονο με τον Αρη. Η αποβολή του Λαλά τον άφησε με δέκα παίκτες και τον έφερε σε θέση που δεν έχει έρθει ξανά στο πρωτάθλημα. Αναγκασμένο να αμύνεται με παίκτη λιγότερο. Από την αρχή ο Μαρτίνς είχε αποφασίσει να παίξει με τρεις στόπερ στην ευθεία όπως είχε κάνει την περασμένη Πέμπτη.
Δεν άλλαξε το σύστημα αυτό ούτε μετά την αποβολή. Απλά έβαλε τον Ανδρούτσο στο δεύτερο ημίχρονο ώστε να το ξαναφέρει στα ίσα του μετά την προβολή του Λαλά. Και το έφερε. Λοιπόν, σε ολόκληρο το δεύτερο ημίχρονο ο Σα δεν απειλήθηκε μέσα από την μεγάλη περιοχή του. Μόνο με σουτ έξω από αυτή τα οποία σε δυο-τρεις περιπτώσεις τα εξουδετέρωσε με θαυμάσιες επεμβάσεις.
Ο Αρης που είναι ποιοτική ομάδα κι έχει τον τρόπο καλύτερα από κάθε άλλη να φέρει με εναλλαγές την μπάλα και να απειλήσει μέσα από την περιοχή δεν τα κατάφερε ούτε μία. Ο Σωκράτης παίζοντας στη μέση της τριάδας και καθοδηγώντας άψογα τους άλλου δυο, έδειξε ακόμα μια φορά πόσο χρήσιμη είναι η παρουσία του στο ερυθρόλευκο στρατόπεδο. Κι ο Ολυμπιακός με πέντε Ελληνες παίκτες στη σύνθεση του πήρε μια ακόμα νίκη και άγγιξε τον τίτλο.
Το έκανε αφού νωρίτερα είχε πετύχει ένα γκολ-ποίημα από την άψογη συνεργασία των Μπρούμα, Ελ Αραμπί , Μπουχαλάκη και του σκόρερ Μασούρα που ξέρει καλύτερα από κάθε άλλον (πλην Ελ Αραμπί) να παίρνει θέσης βολής στην περιοχή. Παίζοντας με τρεις στόπερ ήταν λογικά να αφήσει πολύ γήπεδο στον Άρη που είχε τρόπους να φτάνει έξω από την περιοχή αλλά για να μπει μέσα ελάχιστους. Μια ομάδα που είχε βγάλει τα συκώτια της στο Emirates έτρεξε και πάλι παρά πολύ και έφερε σε πέρας την αποστολή της.
Διαχειρίστηκες και κατένειμε σωστά τις δυνάμεις της ώστε να βγάλει το ματς, να περιφρουρήσει το γκολ και να πάρει τη νίκη. Κυνική αντιμετώπιση του αριθμητικού μειονεκτήματος, στόπερ που δεν έχαναν προσωπικές μονομαχίες, σοβαρότητα στις στημένες φάσεις κι αυτό ήταν. Κι αυτό είναι μια ομάδα που ξέρει τι θέλει και πως θα το πάρει. Κι ας έτρεχε όλη την ώρα ο χαρισματικός Ελ Αραμπί να καλύπτει τις προωθήσεις του Δεληζήση και του Ρόουζ. Αφού αυτό χρειαζόταν να κάνει στο συγκεκριμένο παιχνίδι, αυτό έκανε…